Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Renata Raszyk

Jego słuchajcie – zawsze!

„A po sześciu dniach bierze z sobą Jezus Piotra i Jakuba, i Jana, brata jego, i prowadzi ich na wysoką górę na osobność. I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło. I oto ukazali się im: Mojżesz i Eliasz, którzy z nim rozmawiali. Na to odezwał się Piotr i rzekł do Jezusa: Panie! Dobrze nam tu być; i jeśli chcesz, rozbiję tu trzy namioty: dla ciebie jeden, dla Mojżesza jeden i dla Eliasza jeden. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok jasny okrył ich i oto rozległ się głos z obłoku: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie! A gdy to usłyszeli uczniowie, upadli na twarz swoją i zatrwożyli się, bardzo. I przystąpił Jezus, i dotknął się ich, i rzekł: Wstańcie i nie lękajcie się! A podniósłszy oczy swe, nikogo nie widzieli, tylko Jezusa[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Zbigniew Obracaj

Czyńmy jak matka naszego Pana

„Gdy nadeszły dni ich oczyszczenia, przewidziane przez Prawo Mojżesza, zanieśli Dziecko do Jerozolimy, aby Je ofiarować Panu, ponieważ tak jest napisane w Prawie Pana: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, według postanowienia zawartego w Prawie Pana”. Łk 2,22-24 (BE) Kiedy w różnych miejscach swojej służby oprowadzałem gości pokazując kościoły, to często wśród pytań pojawiały i pojawiają się nadal te o nasz, ewangelicki, stosunek do Matki Bożej. Zdziwienie wtedy wywołuje pokazanie w Śpiewniku ewangelickim nabożeństw na trzy święta maryjne: Dzień Ofiarowania Pana Jezusa – Oczyszczenie Marii Panny (2 lutego), Zwiastowanie Marii Pannie (25 marca) i Nawiedzenie Marii Panny (2 lipca). Mimo że te święta zawsze rozpatrujemy chrystocentrycznie,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
bp Jerzy Samiec

Bóg słucha i odpowiada

„I rzekł Mojżesz: Pokaż mi, proszę, chwałę twoją! I odpowiedział Pan: Sprawię, że całe dostojeństwo moje przejdzie przed tobą, i ogłoszę imię „Pan” przed tobą, i zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję. Nadto powiedział: Nie możesz oglądać oblicza mojego, gdyż nie może mnie człowiek oglądać i pozostać przy życiu. I rzekł Pan: Oto miejsce przy mnie. Stań na skale. A gdy przechodzić będzie chwała moja, postawię cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię dłonią moją, aż przejdę. A gdy usunę dłoń moją, ujrzysz mnie z tyłu, oblicza mojego oglądać nie można”. 2 Mż 33,18-23 Podczas dzisiejszego nabożeństwa czytamy tekst wyznaczony na 2. Niedzielę po Epifanii, świętując równocześnie 160. rocznicę założenia „Zwiastuna Ewangelickiego”. Wręczymy dziś także nagrody im. ks. Leopolda[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Karol Macura

Pan Bóg jest inny

„I rzekł Mojżesz: Pokaż mi, proszę, chwałę twoją! I odpowiedział Pan: Sprawię, że całe dostojeństwo moje przejdzie przed tobą, i ogłoszę imię »Pan« przed tobą, i zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję. Nadto powiedział: Nie możesz oglądać oblicza mojego, gdyż nie może mnie człowiek oglądać i pozostać przy życiu. I rzekł Pan: Oto miejsce przy mnie. Stań na skale. A gdy przechodzić będzie chwała moja, postawię cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię dłonią moją, aż przejdę. A gdy usunę dłoń moją, ujrzysz mnie z tyłu, oblicza mojego oglądać nie można”. 2 Mż 33,18-23 Naszkicujmy krajobraz owego niezwykłego doświadczenia Mojżesza. To krajobraz po bitwie. Nad obozowiskiem Izraelitów pod Horebem unosił się swąd spalenizny po radykalnym zniszczeniu złotego cielca. Słychać było lament[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Szajthauer

Godna podziwu wiara

„A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem. (…) I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie”. Mt 8,8-10.13 Są słowa, które na trwale zostały wpisane w nasze serca, słowa proste o niezwykłej sile wymowy. Wypływające z najgłębszych pokładów ludzkiej duszy. Słowa intymne, pełne pokory, ufności, nadziei i wiary: „Panie, nie jestem godzien”. Wpisane w[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Karina Chwastek-Kamieniorz

Gdy rodzi się nowa rzeczywistość

„I porodziła syna swego pierworodnego i owinęła go w pieluszki i położyła go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim. I anioł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka. I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym”. Łk 2,7-11 Są w Biblii różne teksty. Te łatwe, dające jasne wskazówki postępowania czy historie postaci biblijnych, które łatwo zapamiętują nawet dzieci. Ale są też trudniejsze, których zrozumienie wymaga znajomości historii i tła obyczajowego oraz fragmenty zupełnie niezrozumiałe dla przeciętnego[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marcin Orawski

Od plemiennego nacjonalizmu do betlejemskiej gwiazdy

„A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się”. Mt 2,9 Jedno z najczęstszych pytań, jakie możemy usłyszeć w Kościele brzmi: „Kim jest dla Ciebie Jezus Chrystus?” Pytanie zasadne, ale mam wrażenie, że przerodziło się w rodzaj kościelnego banału. Niemniej nie jest ono wymysłem księży przeżywających kryzys kreatywności. W istocie postawił je sam Jezus. „Za kogo ludzie mnie uważają?” (Mt 16,13) – zapytał uczniów, a gdy ci próbowali nieśmiało szukać odpowiedzi, zapytał wprost: „A wy za kogo [mnie] uważacie?” (Mt 16,15). Właśnie. Jak na to pytanie odpowiedzieć w Święta Narodzenia Pańskiego roku 2022? Jak mówić o Bogu, który wchodzi w świat przez dziewicę Marię, gdy jego ingerencja w naszą rzeczywistość narusza niemal wszystko, co wiemy o[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Wunsz

Głodni Bożej miłości

„Ona: Głos mego ukochanego! Oto On! Przychodzi! Biegnie po górach, skacze wysoko ponad pagórkami. Mój ukochany jest jak gazela albo jak młody jeleń. Już stoi za naszym murem, patrzy przez okno, próbuje zaglądać przez kraty. Zwrócił się do mnie mój ukochany i powiedział: On: Wstań, przyjaciółko moja, piękna moja, przyjdź! Przecież minęła już zima, deszcze ustały i przeszły. Pokazują się kwiaty na ziemi, nadeszła pora przycinania winnic i głos turkawki rozbrzmiewa w naszych stronach. Figowiec wiązał swe owoce, pachną kwitnące winnice. Wstań przyjaciółko moja, piękna moja, chodź!”. Pnp 2,8-13 (BE) W chórze ekumenicznym, który działa przy naszej parafii, bardzo lubimy śpiewać pieśń opartą na wskazanym fragmencie tego biblijnego erotyku: „Powstań, Przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź!Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Bogusław Cichy

Odrobina czasu, chwila uwagi

„Zatrzymaj się na chwilę, a ja ci wyjawię słowo Boże”. 1 Sm 9,27 Zacytowany tekst jest fragmentem opisu spotkania proroka Samuela z Saulem. Wychodzą z miasta, sługa Saula otrzymuje polecenie od proroka, aby poszedł przed nimi. Kiedy zostają sami, Samuel zatrzymuje Saula, wyjawia mu Bożą wolę i namaszcza go na króla nad Izraelem. Jakie znaczenie może mieć ten tekst dla nas w czasie adwentu? Co każdy z nas może wynieść z tego spotkania? Warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, Saul otrzymuje polecenie, aby zatrzymać się na chwilę. Na chwilę... Wielu z nas, w codzienności wypełnionej wielością spraw i obowiązków, wydaje się to niemożliwe, jest rzeczywistością nierealną, poleceniem nie do spełnienia. W pędzie życia jesteśmy przekonani, że nie damy rady wyhamować. Niemożliwe jest, żeby się zatrzymać! Czas adwentu jest[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Piotr Szarek

W wehikule czasu

„Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”. Mk 13,31 Pytanie do duchownych: Czy był ktoś z was ordynowany w Niedzielę Wieczności? W tę ostatnią lub przedostatnią niedzielę listopada jest już zimno i ciemno. To koniec. Koniec roku kościelnego. Niektórzy ewangelicy wspominają wtedy zmarłych i odwiedzają cmentarze. Kościoły różnie nazywają tę ostatnią niedzielę. Kiedyś „niedziela umarłych”, „niedziela o dniu ostatecznym” „niedziela sądu”, a dziś „niedziela wieczności”. Ostatni niedzielny dzień, ostatnia liturgia zmartwychwstania Chrystusa. Kto z ochotą wszedłby jako ostatni do wanny z niezmienianą wodą, już po wszystkich innych, którzy się w niej wcześniej umyli? A przypominam sobie taką sytuację w bogatym, ale oszczędnym mazurskim gospodarstwie w pewną sobotę przed diecezjalnym spotkaniem młodzieżowym w[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
Iwona Holeksa

Trudne drogi pojednania

Polecamy Zbliżenia
/
Natalia Karnecka

Spokojnego nieba nad nami

Polecamy Wydarzenia
/
Redakcja

Konkurs literacki