Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Szajthauer

Godna podziwu wiara

„A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem. (…) I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie”. Mt 8,8-10.13 Są słowa, które na trwale zostały wpisane w nasze serca, słowa proste o niezwykłej sile wymowy. Wypływające z najgłębszych pokładów ludzkiej duszy. Słowa intymne, pełne pokory, ufności, nadziei i wiary: „Panie, nie jestem godzien”. Wpisane w[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Karina Chwastek-Kamieniorz

Gdy rodzi się nowa rzeczywistość

„I porodziła syna swego pierworodnego i owinęła go w pieluszki i położyła go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim. I anioł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka. I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym”. Łk 2,7-11 Są w Biblii różne teksty. Te łatwe, dające jasne wskazówki postępowania czy historie postaci biblijnych, które łatwo zapamiętują nawet dzieci. Ale są też trudniejsze, których zrozumienie wymaga znajomości historii i tła obyczajowego oraz fragmenty zupełnie niezrozumiałe dla przeciętnego[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marcin Orawski

Od plemiennego nacjonalizmu do betlejemskiej gwiazdy

„A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się”. Mt 2,9 Jedno z najczęstszych pytań, jakie możemy usłyszeć w Kościele brzmi: „Kim jest dla Ciebie Jezus Chrystus?” Pytanie zasadne, ale mam wrażenie, że przerodziło się w rodzaj kościelnego banału. Niemniej nie jest ono wymysłem księży przeżywających kryzys kreatywności. W istocie postawił je sam Jezus. „Za kogo ludzie mnie uważają?” (Mt 16,13) – zapytał uczniów, a gdy ci próbowali nieśmiało szukać odpowiedzi, zapytał wprost: „A wy za kogo [mnie] uważacie?” (Mt 16,15). Właśnie. Jak na to pytanie odpowiedzieć w Święta Narodzenia Pańskiego roku 2022? Jak mówić o Bogu, który wchodzi w świat przez dziewicę Marię, gdy jego ingerencja w naszą rzeczywistość narusza niemal wszystko, co wiemy o[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Wunsz

Głodni Bożej miłości

„Ona: Głos mego ukochanego! Oto On! Przychodzi! Biegnie po górach, skacze wysoko ponad pagórkami. Mój ukochany jest jak gazela albo jak młody jeleń. Już stoi za naszym murem, patrzy przez okno, próbuje zaglądać przez kraty. Zwrócił się do mnie mój ukochany i powiedział: On: Wstań, przyjaciółko moja, piękna moja, przyjdź! Przecież minęła już zima, deszcze ustały i przeszły. Pokazują się kwiaty na ziemi, nadeszła pora przycinania winnic i głos turkawki rozbrzmiewa w naszych stronach. Figowiec wiązał swe owoce, pachną kwitnące winnice. Wstań przyjaciółko moja, piękna moja, chodź!”. Pnp 2,8-13 (BE) W chórze ekumenicznym, który działa przy naszej parafii, bardzo lubimy śpiewać pieśń opartą na wskazanym fragmencie tego biblijnego erotyku: „Powstań, Przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź!Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Bogusław Cichy

Odrobina czasu, chwila uwagi

„Zatrzymaj się na chwilę, a ja ci wyjawię słowo Boże”. 1 Sm 9,27 Zacytowany tekst jest fragmentem opisu spotkania proroka Samuela z Saulem. Wychodzą z miasta, sługa Saula otrzymuje polecenie od proroka, aby poszedł przed nimi. Kiedy zostają sami, Samuel zatrzymuje Saula, wyjawia mu Bożą wolę i namaszcza go na króla nad Izraelem. Jakie znaczenie może mieć ten tekst dla nas w czasie adwentu? Co każdy z nas może wynieść z tego spotkania? Warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, Saul otrzymuje polecenie, aby zatrzymać się na chwilę. Na chwilę... Wielu z nas, w codzienności wypełnionej wielością spraw i obowiązków, wydaje się to niemożliwe, jest rzeczywistością nierealną, poleceniem nie do spełnienia. W pędzie życia jesteśmy przekonani, że nie damy rady wyhamować. Niemożliwe jest, żeby się zatrzymać! Czas adwentu jest[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Piotr Szarek

W wehikule czasu

„Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”. Mk 13,31 Pytanie do duchownych: Czy był ktoś z was ordynowany w Niedzielę Wieczności? W tę ostatnią lub przedostatnią niedzielę listopada jest już zimno i ciemno. To koniec. Koniec roku kościelnego. Niektórzy ewangelicy wspominają wtedy zmarłych i odwiedzają cmentarze. Kościoły różnie nazywają tę ostatnią niedzielę. Kiedyś „niedziela umarłych”, „niedziela o dniu ostatecznym” „niedziela sądu”, a dziś „niedziela wieczności”. Ostatni niedzielny dzień, ostatnia liturgia zmartwychwstania Chrystusa. Kto z ochotą wszedłby jako ostatni do wanny z niezmienianą wodą, już po wszystkich innych, którzy się w niej wcześniej umyli? A przypominam sobie taką sytuację w bogatym, ale oszczędnym mazurskim gospodarstwie w pewną sobotę przed diecezjalnym spotkaniem młodzieżowym w[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Arkadiusz Raszka

Na kogo czekamy?

„Raduj się bardzo, Córo Syjonu, głośno wykrzykuj, Córo Jerozolimy! Oto twój Król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy, zbawiający, pokorny! Jedzie na ośle, na oślątku, źrebięciu oślicy! On zniszczy rydwany Efraima i konie Jerozolimy, złamie łuk wojenny, ogłosi pokój narodom, a Jego panowanie od morza do morza”. Za 9,9-10 (BE) Adwent – czas oczekiwania: z jednej strony na narodziny Dzieciątka Jezus, a z drugiej na powtórne nadejście Króla – Jezusa Chrystusa. Do tego drugiego wydarzenia nawiązuje, choć nie bezpośrednio, starotestamentowy fragment z Księgi Zachariasza. W 587 r. p.n.e. Juda została najechana przez Babilonię. Jerozolima została zdobyta, Boża świątynia zniszczona. Część mieszkańców została uprowadzona w niewolę. Jednak 70 lat później potomkowie wygnańców zaczęli wracać do ojczyzny. Nadzieje związane z powrotem były[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Izabela Sikora

Królestwo zbudowane na miłości

„Zapytany zaś przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie Królestwo Boże, odpowiedział im i rzekł: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie, ani nie będą mówić: Oto tutaj jest, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was”. Łk 17,20-21 Czym jest tęsknota w naszym życiu? Czy to nie jeden z najpiękniejszych stanów, który wzmacniania pragnienie życia, uczy otwartości, oczekuje spełnienia obietnicy? Wchodzimy w okres roku kościelnego, który skłania do patrzenia ku przyszłości, ale czy faktycznie robimy to z tęsknotą? Czasami mam wrażenie, że ten czas, zamiast nadzieją i radosnym wyczekiwaniem, wypełniony jest lękami, niepewnością i wątpliwościami. Tekst, nad którym się zastanawiamy, ustami faryzeuszów zadaje pytanie „kiedy przyjdzie Królestwo Boże”? Nasze myśli kierujemy od razu ku temu, co dopiero ma się wydarzyć, tymczasem[...]

miniatura
Słowo Boże
/
bp Marcin Makula

Dar wolności

„Ojcowski dom to istny raj, dar Ojca niebieskiego. Chociażbyś przeszedł cały świat, nie znajdziesz piękniejszego”. ŚE 465,1 Śpiewamy tę piękną pieśń w tłumaczeniu Jana Kubisza w chwilach emocjonalnych uniesień – konfirmacji i ślubów. Zdarza się, że również na pogrzebach. Śpiewamy po to, aby przypominać o tych najważniejszych wartościach: domu rodzinnym, naszych korzeniach, Ojczyźnie. W jej treści odnajdujemy szacunek i docenienie tego, co dla każdego człowieka w naszej przestrzeni geograficznej i kulturowej jest najwartościowsze, rodzinnego gniazda, małej ojczyzny, czyli miejsca wychowania, wzrastania w wierze, kształcenia się, miejsca związanego z naszym codziennym życiem. W szerokim rozumieniu – odnajdujemy Ojczyznę, przestrzeń określoną granicami z ludźmi posługującymi się jednym językiem. Dzień 11 listopada 1918 roku to data[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marta Zachraj-Mikołajczyk

Bądźmy jak ci czterej

„I przyszli do niego, niosąc paralityka, a dźwigało go czterech. A gdy z powodu tłumu nie mogli do niego się zbliżyć, zdjęli dach nad miejscem, gdzie był, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. A Jezus, ujrzawszy wiarę ich, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczone są grzechy twoje. (...) Tobie mówię: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego. I wstał, i zaraz wziął łoże, i wyszedł”. Mk 2,3-5.11-12 Czy zastanawialiście się kiedyś nad swoim ciałem – jakie jest niesamowite? Jak to wszystko w nim doskonale współdziała? Pełna harmonia! To dzięki ciału przemierzamy świat, odkrywamy to, co nas otacza, co stworzył dla nas Bóg. Zachwycamy się pięknymi widokami ze zdobytego szczytu, zapiera nam dech w piersiach, gdy obserwujemy zachód słońca nad jeziorem lub morzem. Ale czy kiedykolwiek zwróciliście uwagę, że to samo[...]

POLECAMY TAKŻE
Polecamy W drodze do Kościoła
/
Adam Owczuk

Zbawiciel ma dla nas plan

Bóg i My Polecamy
/
ks. Izabela Sikora

Bóg obdarza wolnością

Polecamy Rozmowa
/
Magdalena Legendź

Po roku wojny