„Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich. I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi! Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem! Wszystkim zaś dzikim zwierzętom i wszelkiemu ptactwu niebios, i wszelkim płazom na ziemi, w których jest tchnienie życia,[...]

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mt 11,28-30Niemal za każdym razem, gdy ten biblijny fragment staje na mojej drodze, myślę, że to Jezusowe wezwanie powinno znajdować się nad wejściem do każdego kościoła. Jeśli jako ludzie jesteśmy solą ziemi i światłem świata, to te słowa Nauczyciela z Nazaretu są solą i światłem Jego nauki. Przecież od początku do końca chodzi o życie. Nie o jakieś życie, ale o to jedyne, które mamy. Sens chrześcijaństwa tkwi przecież w jego „dzianiu się” w świecie. W realnej przestrzeni i realnym czasie. Jaką wartość miałoby jakiekolwiek biblijne Słowo, gdyby miało[...]