– odmitologizujmy ordynację kobiet cz. 1   Podczas obrad wiosennej, 5. sesji XIII Synodu Kościoła w 2014 roku zaproponowałem, aby Kościół skoncentrował się przez najbliższe lata na sześciu najważniejszych zagadnieniach. Wizja ta została szeroko przedstawiona, między innymi na łamach „Zwiastuna Ewangelickiego”. Jednym z jej elementów jest dyskusja oraz głosowanie nad ordynacją kobiet na księży, dlatego rozpoczęliśmy debatę na ten temat. Szeroka debata W maju ubiegłego roku w Warszawie odbyła się konferencja teologiczno-biblijna, podczas której zaprezentowano argumenty za i przeciw ordynacji kobiet oraz stan dyskusji w obrębie Światowej Federacji Luterańskiej (ŚFL). Zdecydowana większość Kościołów zrzeszonych w ŚFL ordynuje kobiety. W krajach ościennych możemy więc spotkać kobiety, które są zarówno księżmi, jak i biskupami.[...]

– odmitologizujmy ordynację kobiet cz. 2   Pisząc o ordynacji kobiet w poprzednim numerze, skoncentrowałem się na przedstawieniu zarysu wniosku, który złożyłem podczas Synodu Kościoła, który zmierza do zmiany Zasadniczego Prawa Wewnętrznego, w takim kierunku, aby umożliwiało ordynację kobiet na księdza. Opisałem też pokrótce drogę prowadzącą do ordynacji, jaką każdy kandydat – niezależnie od płci – powinien przejść. W kolejnych artykułach odniosę się też do przeszkód zasygnalizowanych w uchwale komisji. Będę chciał także przedstawić niektóre z argumentów, przedstawianych przez przeciwników ordynacji kobiet oraz zaprezentować praktyczne rozwiązania, które mogą usunąć wiele ograniczeń. Na razie powróćmy jeszcze do kwestii powołania oraz rozumienia urzędu duchownego. Jak rozpoznać powołanie Duże znaczenie w[...]

– odmitologizujmy ordynację kobiet cz. 4   Po raz czwarty poruszam zagadnienia związane z ordynacją kobiet na księży. W artykułach usiłuję odmitologizować opinie panujące na ten temat. Każdy z tekstów jest samodzielny, aczkolwiek nawiązuje do poprzednich, dlatego zachęcam do przeczytania całości. Tym razem chciałbym zająć się praktycznymi zagadnieniami związanymi z ordynacją kobiet. Bardzo często docierają do mnie wypowiedzi osób, które twierdzą, że nie widzą przeszkód teologicznych i biblijnych w ordynacji, ale mają wiele wątpliwości co do praktycznych możliwości jej wprowadzenia w Kościele. W jaki sposób głosić Ewangelię? Zasada Ecclesia semper reformanda mówi o tym, że Kościół jest ciągle w drodze. Towarzyszy człowiekowi w jego zmaganiach z rzeczywistością, ale również podąża za rozwojem społeczeństwa. Oznacza to[...]

– dlaczego warto zmieniać poglądy cz. 5   Od pewnego czasu staram się w miarę kompleksowo przedstawiać zagadnienia związane z ordynacją kobiet na księdza w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce. Zaakcentowanie, że dyskutujemy o ordynacji w kontekście polskiego Kościoła luterańskiego jest bardzo istotne, ponieważ decyzja, jaką ma przed sobą Synod Kościoła, powinna być suwerenna, wolna od zewnętrznych wpływów. Wewnątrz Kościoła prowadziliśmy dyskusję, podczas której starałem się uważnie wsłuchiwać w głosy i argumenty zarówno zwolenników, jak i przeciwników ordynacji kobiet na księży. Ostatnio pojawiły się pod moim adresem zarzuty, że opowiadam się za ordynacją, podczas gdy powinienem zachować bezstronność. Ścieranie się poglądów Gdy zgłosiłem wniosek o zmianę Zasadniczego Prawa Wewnętrznego, która miałaby[...]

– o ordynacji kobiet w Polsce   Od października 2014 r. szerokie kręgi zatacza dyskusja dotycząca ordynacji kobiet na księży w Kościele Ewangelicko–Augsburskim w Polsce. Różnorodne głosy w dyskusji wynikają z poglądów, które czasem wzajemnie się wykluczają. Padają argumenty za i przeciw, padają propozycje konkretnych rozwiązań. Jedną z głównych obaw przeciwników ordynacji jest ta, że zmiana dokonuje przełomu w Kościele, wprowadza nowy porządek. Niektórym towarzyszy też niepokój, że te zmiany zachodzą za szybko. Aktywne od stulecia Tymczasem kobiety są aktywnie obecne w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce jako nauczycielki, katechetki i panie diakon od co najmniej stulecia, zmieniały się jednak formy ich zaangażowania i rozszerzały możliwości pracy w Kościele. Nie ma w tym niczego zaskakującego, gdyż Reformacja i jej[...]

  Widzę Kościół, który powołał do istnienia sam Jezus. Jest w nim miejsce dla wszystkich, którzy rozpoznali w Nim Zbawiciela i wszyscy mogą rozgłaszać dobrą nowinę o tym, że jest Zbawicielem – Chrystusem – Synem Bożym. Samarytanka, którą Jezus odnalazł przy studni, pobiegła do miasta i opowiadała o Nim wszystkim wokoło, nawet przed powstaniem Kościoła. Podobnie Maria Magdalena świadczyła o Nim zaraz po Jego zmartwychwstaniu. Jezus nie spotkał się z nimi przypadkiem. Wybrał je, rozmawiał z nimi, odmienił ich życie i one zwiastowały z radością dobrą nowinę o ratunku, zbawieniu, głosiły Słowo w Duchu i w Prawdzie. A kiedy Duch Święty zstąpił na ziemię i narodził się Kościół, rozwijał się on i rozrastał na wiele sposobów. Wieść o Chrystusie rozgłaszali głównie apostołowie, ale czyniły to także osoby anonimowe,[...]

  Powołanie do głoszenia Słowa Bożego i sprawowania sakramentów zawiera się w kapłaństwie wszystkich ochrzczonych. Chrystus ustanowił jeden stan kapłański dla wszystkich wierzących, do którego jedyną właściwą ordynacją jest chrzest w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (1 P 2,5.9). Ks. Marcin Luter mówi o tym wprost: „To, co wszystkim jest wspólne, nie może sobie nikt pojedynczo rościć” (WA 6,566). Spośród ochrzczonych, którzy wykazali się świadectwem wiary i podjęli niezbędne przygotowanie, Kościół rozpoznaje, powołuje i ordynuje do urzędu głoszenia Słowa Bożego i sprawowania sakramentów. Tym, co z uczestnika powszechnego kapłaństwa wszystkich ochrzczonych czyni duchownego, jest urząd. Jedynym kryterium powołania do posługi nauczania Ewangelii i sprawowania sakramentu, pozostają kompetencje danej osoby. Ewangelicki urząd[...]