Nigdy tak negatywnie nie odczuwałem starości, jak obecnie. I to bynajmniej nie z powodu niedostatków, bo tych nie tylko nie mam, ale mogę sobie jeszcze pozwolić na zakup interesujących mnie nowości książkowych. Nie z powodu stanu zdrowia, gdyż większość chorób, operacji i zagrożeń życia przeszedłem dawno temu. Teraz kto widzi mnie maszerującego ulicą, nie wierzy w moje dziewięćdziesiąt lat. Przyczyny mojego niezadowolenia nie tkwią też ani w nudzie, ani w lenistwie, jak to się czasem z wiekiem dzieje. Codziennie między szóstą rano, a nieraz i wcześniej, jestem – jak się to mówi – na nogach i to aż do późnego wieczora i ciągle brak mi czasu. Przyczyny niezadowolenia tkwią w typowo starczych i niezależnych już ode mnie dolegliwościach związanych na przykład ze wzrokiem. Jednym okiem czytam bez okularów, drugim, mimo iż wszystko widzę,[...]

  W naszym kraju chrześcijaństwo, pomijając zasadnicze różnice wyznaniowe, ma dwa oblicza, wyraźnie różniące się od siebie stanem ducha, pojmowaniem istoty wiary. Przede wszystkim otwarciem na Słowo Boże, które traktuje się albo bardzo poważnie w każdej chwili życia lub tylko zwyczajowo, z przymrużeniem oka, zgodnie z tradycją miejscową lub rodzinną. W naszym kraju chrześcijaństwo, pomijając zasadnicze różnice wyznaniowe, ma dwa oblicza, wyraźnie różniące się od siebie stanem ducha, pojmowaniem istoty wiary. Przede wszystkim otwarciem na Słowo Boże, które traktuje się albo bardzo poważnie w każdej chwili życia lub tylko zwyczajowo, z przymrużeniem oka, zgodnie z tradycją miejscową lub rodzinną. Już w Starym Testamencie, gdy Bóg wskazywał istotę i drogę wiary w życiu człowieka, różniła się ona jednak znacznie od ortodoksyjnych[...]

Babel to hebrajska nazwa Babilonu, gdzie przed tysiącami lat miejscowa ludność postanowiła zbudować największe miasto świata i sięgającą nieba wieżę. Miała być ona jednocześnie schodami do nieba i pomnikiem ich jedności oraz narodowej dumy. Miała symbolizować potęgę myśli i czynu ludzkiego, a więc podkreślała ludzkie samolubstwo i zadufanie. Babel to hebrajska nazwa Babilonu, gdzie przed tysiącami lat miejscowa ludność postanowiła zbudować największe miasto świata i sięgającą nieba wieżę. Miała być ona jednocześnie schodami do nieba i pomnikiem ich jedności oraz narodowej dumy. Miała symbolizować potęgę myśli i czynu ludzkiego, a więc podkreślała ludzkie samolubstwo i zadufanie. Dlatego Bóg pokarał jej budowniczych rozproszeniem i „pomieszaniem” – podziałem na wiele języków. Ujrzał bowiem w ich działalności lekceważenie[...]

  Zpozycji starca, chociaż jeszcze się takim nie czuję, uważam się jednak za zobligowanego do wtrącania swego nosa w to, co się wokół dzieje. Taka starcza przywara. A dzieje się wiele i to wyjątkowo złego. Chrześcijaństwo odchodzi coraz bardziej od swego źródła, od Jezusa, co już w dwudziestym wieku zauważył twórca niepodległości Indii Mahatma Gandhi: „Chrześcijaństwo to wspaniała religia, gdyby nie chrześcijanie”. Ta prawda była w ciągu historii wielokrotnie potwierdzona, nawet przez chrześcijańskich myślicieli: Augustyn na przykład usprawiedliwiał prześladowanie inaczej myślących, a Tomasz z Akwinu uważał, że „kacerze” – czyli niekatolicy „dopuścili się takiego grzechu, który usprawiedliwia to, iż nie tylko zostają wyklęci przez Kościół, ale także przez karę śmierci usunięci z tego świata”. Dzisiaj poszliśmy[...]

  Kim był, kim jest święty? Encyklopedia biblijna Oficyny Wydawniczej „Vocatio” podaje, że w czasach Starego Testamentu byli to „wierni przymierzu, związani z Bogiem przez miłość, względnie oddani na służbę Bogu (Dn 7,27)”. W Nowym Testamencie tym słowem nazywali apostołowie wierzących chrześcijan (Dz 3,13.32; Rz 16,2; 1 Kor 1,2). Dość dokładną definicję daje 1. List Piotra 1,15-16: „Lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym, ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Rozdział pierwszy podaje też przykłady życia uświęcającego każdego wierzącego chrześcijanina. Życia, które winno być naśladowaniem Jezusa Chrystusa i być przepełnione bojaźnią wobec Boga, pokładaniem nadziei nie we własnym działaniu, lecz w łasce wypływającej z[...]

W młodości nie zdajemy sobie sprawy z upływu czasu. Mamy zbyt wiele zajęć i zainteresowań w zasięgu naszych możliwości, by jeszcze śledzić jego ubytek lub nadmiar. Ale w pewnym okresie stajemy przed problemem – jaką drogę życia wybrać, jaki zawód, czemu się poświęcić. W tym momencie dochodzimy do dojrzałości. Zaczynają nas trapić pytania innej natury, dojrzewające z ziaren zasianych niegdyś w rodzinnym domu, w czasie nauki religii czy w rozmowach z kolegami. Kim chcę być jako człowiek, w oczach ludzi i Boga? Czy jestem zagubionym w troskach tego świata jakimś mało myślącym człowieczkiem, czy sięgam dalej? Czy zastanawiam się nad sensem życia, jego ukierunkowaniem duchowym? Czy chcę być człowiekiem świata, czy człowiekiem Pana Boga? Nawet wtedy, w młodości, często nie zdajemy sobie sprawy, jak ważna jest nasza odpowiedź na takie[...]