„Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę” – tymi słowami rozpoczyna się 3. rozdział Księgi Kaznodziei Salomona. Autor wymienia wszystkie pozytywy i negatywy naszego życia, pełnego radości, ale też trudów i smutków. Ale w tym kłębowisku dobra i zła splatających nam nieznaną, majaczącą jak we mgle przyszłość, poznajemy, że „Bóg wszystko pięknie uczynił w swoim czasie i nawet wieczność włożył w [człowiecze] serca” (Kz 3,11). Płynie z tych założeń wniosek bardzo dla nas ważny: „Wiem, że wszystko, cokolwiek Bóg czyni trwa na wieki;  (...) a Bóg czyni to, aby się Go bano” (Kz 3,14). Dlatego apostoł Paweł w Liście do Galacjan wzywa: „Nie błądźcie, Bóg nie da się z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. (...) Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej[...]

Dziwny jest ten współczesny świat schlebiający bogaczom i mocodawcom, w którym różne zera moralne i zera polityczne wyznaczają granicę tego, co jest prawdą, a co tylko zmyśleniem tych, których żądza władzy jest nieograniczona. Zapominają, że „w życiu chrześcijańskim nie chodzi o żaden sukces, żadną władzę, żadne przywileje, żadne bogactwa, żadne poważanie – tylko o zbawienie, do którego droga prowadzi poprzez służbę innym, obcym, wykluczonym (...) w tej nowej wspólnocie Jezusa nie może zabraknąć przede wszystkim miejsca dla ubogich, płaczących, łaknących sprawiedliwości, szukających pokoju” (Kazimierz Bem, Jarosław Makowski, Bóg skandalicznie bezbronny; „Gazeta Wyborcza” 23-25.04.2011 r.). Chrześcijaństwo istnieje tysiące lat, od Reformacji upłynęło kilka wieków, a ludzie zapomnieli o przesłaniu Marcina Lutra, że[...]

Podobno jesteśmy jednym narodem, łączy nas jeden język, jedna kultura, podobny charakter i upodobania. Jednak, gdy rozmawiamy z ludźmi z różnych stron kraju, odczuwamy różnicę słownictwa, akcentów, wymowy. W przypadku ludzi różnych zawodów czy wykształcenia rozmowa ujawnia już cały „słownik wyrazów obcych”. Znakomity językoznawca prof. Jerzy Bralczyk ocenił, że mamy kilka podstawowych rodzajów języków używanych przez mówiących różnych opcji politycznych: „język konserwatywno-bogoojczyźniano-prawicowy, język wulgarno-populistyczny, połączony z ulicznym oraz język sukcesu i reklamy”. Słowo przez wieki służyło nauce, opisowi świata, materii, która nas otacza, opisowi żywego świata przyrody i człowieka. Jednak niedawno inny z profesorów – Andrzej Romanowski stwierdził, że nasz język „już nie opisuje, tylko uczy nienawiści, a[...]