miniatura

Za nami kolejne święta wielkanocne. I w tym roku wielkanocna radość została trochę przygaszona. Dwa lata temu z powodu pandemii nie mogliśmy się spotkać na nabożeństwach wielkanocnych. W ubiegłym roku było trochę lepiej. Kościoły zostały otwarte, ale liczba miejsc w kościołach była ograniczona. Teraz okropna wojna w Ukrainie, a wraz z nią napływające do nas informacje o śmierci żołnierzy i cywilów sprawiają, że jakby dobrowolnie, świadomie tłumiliśmy czy przygaszaliśmy radość ze zmartwychwstania. Jak się radować pełną piersią, gdy obok cierpienie i śmierć? Jednak nie możemy się poddać melancholii, rezygnacji, smutkowi. Musimy szukać wielkanocnej radości i ją przekazywać, zwłaszcza cierpiącym, przeżywającym żałobę, obawiającym się śmierci. Dlatego zmieniam ton. Z Wielkanocą kojarzy się zajączek. W wielu domach, a także w[...]

miniatura

Czy może być piękniejsze słowo na określenie jakiejś doskonałej wspólnoty? A tak było w pierwszych chrześcijańskich zborach, gdy u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza? I gdy nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko było wspólne, nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał niedostatek (por. Dz 4,32-37). „Przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów” (Dz 5,12), co świadczyło, że ci ludzie nie tylko zostali wybrani przez Boga, ale i zostali przez Niego zaopatrzeni mocą uzdrowień i wskrzeszenia zmarłych, że wspomnimy tylko Tabitę. Wiara chrześcijańska rozszerzyła się wkrótce na cały obszar ówczesnego Cesarstwa Rzymskiego, mimo prześladowań ze strony pogańskich i żydowskich kapłanów. Wydawało by się, że kilkaset lat później cała Europa stanie się ojczyzną[...]

miniatura

Pewnie powinienem teraz pisać o Wielkanocy albo wojnie w Ukrainie. Będzie jednak inaczej. Czas wielkanocny będzie trwał kilka tygodni. O wojnie, która tak bardzo nas obchodzi i dotyka oraz o jej skutkach będziemy mówić jeszcze nie raz. Wprawdzie coraz więcej uchodźców widzimy wśród nas i obok nas. Trzeba tu chyba zacytować słowa Pana Jezusa, kierowane do uczniów, że biednych, czyli potrzebujących pomocy i wsparcia zawsze mieć będziemy. Dlatego postanowiłem poświęcić ten felieton człowiekowi, który był wybitnym naukowcem, lekarzem, ale dla mnie przede wszystkim chrześcijaninem i człowiekiem pisanym przez duże „C”. Tym człowiekiem był zmarły 19 marca 2022 roku prof. Marian Zembala. Lekarz, kardiochirurg, dyrektor Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu, radny sejmiku województwa śląskiego, minister zdrowia. Doktor od Serca – tak został[...]

miniatura

Gdy piszę te słowa, nadal trwa wojna w Ukrainie, obok której nie można przechodzić obojętnie. Nie przechodzimy obojętnie, tak sądzę, obok tych, którzy do nas przybywają z Ukrainy. W zdecydowanej większości to matki z dziećmi i ludzie starsi. Najczęściej zagubieni, bezradni, potrzebujący pomocy i wsparcia – przynajmniej w pierwszych dniach pobytu w Polsce. Potem próbują się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Jakoś sobie radzić, żeby nie być ciężarem. Jednak nie o wojnie chcę dzisiaj pisać, chociaż temat, który podjąłem, ma wydźwięk konfrontacyjny: post czy pasja? Kończy się powoli okres roku kościelnego, który jest nazywany czasem pasyjnym lub czasem postu. Chociaż dotyczy to tego samego okresu, jednak nie możemy powiedzieć, że post znaczy to samo, co pasja. Nie mogę postawić między tymi dwoma pojęciami znaku równości! Ktoś powie, że[...]

miniatura

Jakże tragicznie brzmią słowa Jezusa: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Mt 27,46). Umiłowany Syn, zawsze wierny, zawsze posłuszny, miłujący wybrany lud i umiłowany przez tych, których wyrwał ze szponów kalectwa lub śmierci i tych, którzy stali się Jego uczniami. Mówiąc te słowa czuł się zupełnie samotny, mimo tłumu, który przyszedł oglądać ten tragiczny spektakl śmierci. A On czuł się samotny, bo nawet Jego uczniowie ze strachu ukryli się. Pod krzyżem stała tylko pełna łez Jego matka ze swą siostrą i Magdalena – te trzy, które Go nigdy nie opuszczały – i Jego ulubiony, najwierniejszy uczeń. Te ręce, którymi niedawno błogosławił, leczył, przywracał do życia – teraz przybite do drzewa cierpią niesamowity ból, rozerwane gwoździami. Krew z „korony”, której ciernie wbito mu głęboko w czoło, zalewa Mu oczy,[...]

miniatura

Wiosna jest zawsze zwiastunem nowego życia i nowej nadziei. Rodzi się bowiem w pięknie nowych kwiatów, śpiewie przylatujących ptaków. W bieżącym roku przyszła niemal miesiąc wcześniej. W górach jeszcze śnieg, w Skandynawii jeszcze mrozy, a u mnie we Wrocławiu, jeżeli zimno, to tylko nocą, dnie raczej słoneczne i ciepłe. Tylko huraganowy wiatr, kiedyś rzadko spotykany, burzy wiosenny porządek, przewracając drzewa, niszcząc dachy domów i samochody. Nie tylko zmieniająca się codziennie, z godziny na godzinę, pogoda nas nie rozpieszcza. Podobnie nie rozpieszcza nas klimat polityczny, charakteryzujący się nową partyjną mitologią narodową, która doprowadziła do rozpadu społeczeństwa na klany: partyjne, kościelne, a nawet rodzinne. I w każdej z tych grup i grupek ocenia się, kto jest swój, a kto obcy. Zwłaszcza to, kto jest obcy myślą – czyli[...]

miniatura

Pandemia, czyli ogólnoświatowa walka z wstrętnym koronawirusem wydaje się dobiegać końca. Moglibyśmy odetchnąć z ulgą. Niestety mamy coś znacznie gorszego i niebezpieczniejszego – wojnę. Wojna nigdy nikomu nie przyniosła pożytku. Przez 80 lat żyliśmy we względnym pokoju i wydawało się, że żadne państwo, żaden przywódca nie odważy się na rozpętanie wojny. Zaatakowanie sąsiada. Zabijanie bezbronnych ludzi, w tym dzieci. A jednak to się stało. Okazuje się, że ludzie w swoich decyzjach bywają nieobliczalni. Dla wielu pokój i życie tysięcy ludzi nic nie znaczą. Wygrywa ideologia, przeświadczenie o swojej słuszności, przekonanie o swojej mocy. Wojna jest sprzeczna z wolą Bożą. Niszczenie jest sprzeczne z wolą Bożą. Zabijanie jest sprzeczne z wolą Bożą. Nienawiść jest sprzeczna z wolą Bożą. Pokój i czynienie pokoju – to wola[...]

miniatura

Czym jest ludzka dojrzałość? Dla jednych będzie to panowanie nad swym ciałem w celu zdobycia wymarzonej pozycji sportowej, towarzyskiej czy zawodowej. Innym wystarczy świadectwo dojrzałości, w sensie matury czy dyplomu studiów, a więc tylko stwierdzenie poziomu wykształcenia. Lecz my, jako chrześcijanie chcemy być doskonałymi w innym sensie „aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej. (...) abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa” (Ef 4,13.15). Jako świadomi chrześcijanie nie pokładamy więc ufności w naszym ciele, widzimy swą niedoskonałość. Zdajemy sobie sprawę z popełnionych grzechów i błędów życiowych, ze słabości naszego ociężałego ziemskimi kłopotami ducha, ale i z[...]

miniatura

Rok 2022 można śmiało nazwać rokiem wyborczym. W wielu parafiach będzie wybierana rada parafialna. We wszystkich parafiach odbędą się wybory delegatów do synodów diecezjalnych. Kolejnym krokiem będą wybory rad diecezjalnych i delegatów do Synodu Kościoła. Natomiast podczas wiosennej sesji Synodu Kościoła odbędą się wybory radców konsystorza. Konsystorz to liczący osiem osób nasz kościelny rząd. Prezesem konsystorza, czyli takim premierem jest z urzędu biskup Kościoła. Synod Kościoła wybiera świeckiego wiceprezesa oraz trzech radców duchownych i trzech radców świeckich. Kadencja konsystorza podobnie jak kadencje wszystkich gremiów zarządzających w Kościele trwa pięć lat. Wybory konsystorza zawsze wywołują wiele emocji, dyskusji – od tego, jaki będzie konsystorz, w dużej mierze zależy funkcjonowanie całego Kościoła. Podobnie jest w[...]

miniatura

Tematykę Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w roku 2022 przygotowali chrześcijanie z Bliskiego Wschodu. Może dla kogoś jest to zaskoczeniem, że na Bliskim Wschodzie są chrześcijanie? Tak, są – i walczą o przetrwanie, ponieważ ich liczba zmniejsza się drastycznie. Dlatego jedni skupiają się na zahamowaniu procesu zmniejszania się liczby wiernych, inni kładą nacisk na jakość świadectwa i życia duchowego w niewielkich wspólnotach. Chrześcijanie z Bliskiego Wschodu zastanawiają się również nad tym, jaki model społeczeństwa obywatelskiego, różnorodności i współistnienia z muzułmanami i żydami mogą zaoferować regionowi i zglobalizowanemu światu. Nie dziwmy się zatem, że jako główny temat modlitewnego tygodnia zaproponowali werset z Ewangelii Mateusza 2,2 „Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon”. Jak[...]