miniatura

Obraz winnicy jest jednym z najbardziej popularnych przedstawień relacji Boga z Narodem Wybranym. Jeden z takich opisów czytamy w księdze proroka Izajasza. Te słowa układają się w pieśń, która opowiada o trosce właściciela winnicy, o jego zaangażowaniu, jego pracy, która miała na celu polepszyć plony, a jednak cała poszła na marne, bo plony okazały się złe. Interpretacja tych słów pozwala nam jednoznacznie zrozumieć, że Bóg zatroszczył się o swój lud. Najpierw wybrał Izrael, jako jeden z wielu narodów i wyposażył go we wszystko, czego potrzebuje człowiek. Dał mu wolność wyprowadzając go z niewoli egipskiej i prowadził do Ziemi Obiecanej, która nie była tylko jakąś fikcją, dziełem bujnej wyobraźni Mojżesza, czy innych przywódców, ale była prawdziwą obietnicą, ku której podążali wybrańcy. W ten sposób dał im miejsce na ziemi,[...]

miniatura

Ludzkie życie w dużej mierze jest wypełnione rozmową. Rozmawiamy w domu, w pracy w szkole, podczas urlopu. Wymieniamy myśli z bliskimi, przyjaciółmi, kolegami. Dyskutujemy, rozpatrujemy różne tematy. Rozmowa jest po to, aby coś przekazać, wyjaśnić, o czymś opowiedzieć, za coś podziękować. Rozmowa jest nieodłącznym elementem ludzkiego życia. A rozmowa z Bogiem? Czy też jest nieodłącznym elementem naszego życia? Jedni ludzie mówią dużo, inni są oszczędni w słowach, jeszcze inni prawie milczący. Pewne jest jednak, że jeśli w pewien sposób nie wyartykułujemy tego, co nam chodzi po głowie, na czym nam zależy, to nie możemy liczyć na to, że nasze oczekiwania zostaną spełnione! Mówienie i słuchanie Choć czasami uważamy, że ktoś powinien się domyślić, o co nam chodzi, to jednak w relacjach między ludźmi nie chodzi o to, by nie tylko jasno[...]

miniatura

– przywileje i obowiązki wierzącego Ora et labora – módl się i pracuj. Ta benedyktyńska sentencja z VI wieku wskazująca na odpowiedzialność za powodzenie doczesnego życia i utrzymywanie relacji z Bogiem jest przeważnie znana. Benedykt z Nursji hołdując tej maksymie nie był wcale odkrywcą faktu, że z wielu spraw, jakimi człowiek się w życiu zajmuje, praca i modlitwa są tymi sferami, którym należy poświęcić najwięcej uwagi. Jeżeli z pracą, aby jej poświęcać czas, niejednokrotnie w niezdrowym nadmiarze, nie mamy problemu, to z tym drugim elementem, już nie jest tak dobrze. Zarówno pracę, jak i modlitwę możemy traktować jako obowiązek albo jako przywilej. W zależności od tego, do jakiej kategorii przyporządkujemy te dwa elementy życia, zarówno jeden, jak i drugi może stać się dla nas albo ciężarem, albo radością. Potrzeba[...]

miniatura

Pierwsza niedziela okresu roku kościelnego, który nazywamy czasem pasyjnym albo okresem postu, rozpoczyna szczególny czas dla wszystkich chrześcijan. Różnie w różnych tradycjach chrześcijańskich ten czas jest obchodzony. Wszędzie jednak w zwiastowaniu i nauczaniu nacisk kładzie się na pokutę i spowiedź jako te elementy, które uświadamiają człowiekowi jego słabość, skłonność do grzechu oraz konsekwencje, jakie grzech ma dla ludzkiego życia. Stary Testament przypomina nam pochodzenie grzechu. Tę historię poznaliśmy już jako dzieci, doskonale znamy jej głównych bohaterów – Adama, Ewę i węża. Historia o pojawieniu się grzechu na świecie nie ma za zadanie nas straszyć, nie jest jej rolą wytykać nam to, czego dopuścili się nasi prarodzice. Nie chodzi też o to, by rysować przed nami obraz Boga, który jest mściwy i niecierpiący sprzeciwu. Ta[...]

a1

„Gdy to usłyszał jeden ze współbiesiadników, rzekł do niego: Błogosławiony ten, który będzie spożywał chleb w Królestwie Bożym. A On mu rzekł: Pewien człowiek przygotował wielką wieczerzę i zaprosił wielu. I posłał swego sługę w godzinę wieczerzy, aby powiedział zaproszonym: Przyjdźcie, bo już wszystko gotowe. I poczęli się wszyscy jeden po drugim wymawiać. (…) Wtedy gospodarz rozgniewał się i rzekł do sługi swego: Wyjdź prędko na place i ulice miasta i sprowadź tutaj ubogich i ułomnych, i ślepych, i chromych. I oznajmił sługa: Panie, tak się stało, jak rozkazałeś, i jeszcze jest miejsce. Wtedy rzekł pan do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój. Albowiem mówię wam, że żaden z owych zaproszonych mężów nie skosztuje mojej wieczerzy”. Łk 14,15-18.21-24 Któż z[...]

miniatura

„Jezus rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi (...). Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mt 11,25.27-30 Józef Chełmoński malował pejzaże, ale na płótnach chętnie przedstawiał także życie prostych ludzi na wsi oraz pracę rolnika. Najbardziej znane są jego Bociany oraz Babie lato. Jeden z obrazów artysta zatytułował Orka. Zasadniczym jego tematem jest ciężka praca i trud człowieka. Bosy, ubrany w jasną, zgrzebną koszulę chłop prowadzi pług zaprzęgnięty w[...]

miniatura

  Stawiane w lasach czy na ich skraju leśne ambony to dobre punkty obserwacyjne. Wchodząc na nie możemy zachwycić się roztaczającym się z nich widokiem tętniącej życiem przyrody, a także zachodzącymi w niej zmianami, które mają miejsce w krótkim czasie. Także z kościelnej ambony może roztaczać się niekiedy nowa perspektywa. W lesie nieraz wystarczy godzina lub dwie, aby dostrzec coś ciekawego, przyjrzeć się zwierzętom czy obserwować ptaki, na przykład popularne na Pomorzu żurawie. Leśne ambony, choć głównie stawiane i wykorzystywane przez myśliwych, mogą służyć każdemu użytkownikowi lasu, który zaciekawiony jest jego życiem i niezauważony chce w nim choć przez chwilę uczestniczyć. Widoczne zmiany Staję na „mojej” słupskiej ambonie, nie tej leśnej, ale tej kościelnej, już – choć dla niektórych zaledwie – od 17 lat. Oprócz[...]

miniatura

Żyjemy w społeczeństwie – w związku z tym nawiązujemy kontakty z różnymi ludźmi. Niektóre z nich są bardzo bliskie, rodzinne czy przyjacielskie, inne zupełnie przelotne. Relacje międzyludzkie w trakcie naszego życia albo się pogłębiają i cementują, albo się rozpadają. Wszystko zależy od naszego w nie zaangażowania. Nie inaczej jest w Kościele. W różnych sytuacjach i kontekstach życiowych spotykamy różnych ludzi. Czasem bywa, że ktoś przypadkowo spotkany pomoże nam, okaże się bratem w niedoli, a ktoś bliski zawiedzie. Autorytety Oprócz pojawiających się w naszym życiu takich zwyczajnych relacji, pojawiają się także autorytety, osoby, które nas motywują, aby stać się tacy jak one. A przynajmniej chcemy być do nich podobni. Niekoniecznie musimy te osoby znać osobiście, ale ich postawa, ich życiowa mądrość albo zwyczajnie – ich[...]

miniatura

Pragnienie jest nieodłącznym towarzyszem człowieka w upalne dni. Ostatnio nie oszczędzono nam doznawania upałów. Jednym tropikalna temperatura wydaje się nie do przeżycia, inni czują się w końcu dopieszczeni przez pogodę i dogrzani. Woda, której w lecie tak pragniemy, jest też ważnym elementem biblijnej rzeczywistości i ewangelicznych przypowieści. Niestety wysokie temperatury wzbudzają pragnienie nie tylko u ludzi, ale także u zwierząt i roślin. My, ludzie, w zasięgu ręki mamy sklepy, gdzie możemy zaopatrzyć się w wodę i wszelkie napoje albo możemy odkręcić kran i napić się czystej wody. Podczas gdy my sobie poradzimy, to zwierzęta i rośliny potrzebują naszego wsparcia w tym względzie. Bez wody wszystko, co żyje, więdnie, usycha, umiera. Granica, miejsce spotkań i o wiele więcej Woda jest często przywoływana przez Jezusa w podobieństwach,[...]

a1

„Dążcie do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować. Bo kto językami mówi, nie dla ludzi mówi, lecz dla Boga; nikt go bowiem nie rozumie, a on w mocy Ducha rzeczy tajemne wygłasza. A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i napomnieniu, i pocieszeniu. (…) Przeto mówienie językami, to znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących”. 1 Kor 14,1-3.22 Zacznijmy od tego czym są dary duchowe, o których wspomina Paweł. W tym fragmencie wskazuje jedynie dwa. W pewnym sensie, dary duchowe wymienione przez Pawła w 1 Kor 12,28 można przyrównać do talentów, jakie posiada człowiek: „A Bóg ustanowił w Kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy,[...]