„Bóg (…) według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (1 P 1,3) – czytamy w liście apostoła Piotra. Ów Jezus, oficjalnie syn Marii i Józefa, już w swej młodości zwracał uwagę swą znajomością proroctw, pobożnością i posiadaną mocą Bożą. Był za nią błogosławiony i chwalony przez wielu, a przez innych opluwany, a nawet oskarżany o konszachty z szatanem. Wkrótce znalazł się na ustach wszystkich w Jerozolimie, a apostoł Piotr takie wydał o nim świadectwo: „On grzechu nie popełnił, ani nie znaleziono zdrady w ustach jego. On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi. On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo (Golgoty), abyśmy obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli,[...]
Musisz się zalogować aby zobaczyć zawartość. Proszę Login. Nie masz konta? Przyłącz się
