Bóg i My

miniatura
Bóg i My Polecamy
/
Iwona Holeksa

Ostre cięcie

– pozwólmy Bogu nas kształtować Wczesne przedwiośnie to czas pierwszego w tym roku przycinania winorośli. Stojąc z sekatorem w ręku przed moimi dwoma winnymi krzewami rozważam, które pędy przyciąć, a które pozostawić. Dopiero uczę się tej sztuki i dużo czasu minie, zanim będę mogła nazwać siebie hodowcą winorośli.Chociaż słowa Jezusa: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest winogrodnikiem” (zob. J 15,1-6) są mi znane od dawna, to dopiero teraz, po przestudiowaniu zasad cięcia winorośli, zaczynam rozumieć, jakiego obrazu użył Jezus. „Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami” (J 15,5) – ten obraz z Ewangelii Jana wydaje się całkiem zrozumiały. Latorośl to, jak nazwa wskazuje, tegoroczny pęd, na którym pojawiają się owoce. W kolejnym roku ten pęd drewnieje i staje się łozą, gałęzią, która[...]

miniatura
Bóg i My
/
Iwona Holeksa

Figa, byle nie z makiem

Pamiętam z dzieciństwa dorodną śliwę, która rosła u nas w ogrodzie – przypominała już dojrzałe drzewo, ale nie owocowała. Dorośli co roku oglądali ją i rozstrząsali, dlaczego jeszcze nie kwitnie, bo już dawno powinna. Nie wiem czy śliwy, tak jak ludzie, mogą zadecydować o tym, że nie chcą mieć potomstwa, ale ta chyba go nie planowała. Ponieważ nie spotkało się to ze zrozumieniem, nie było jej dane dożyć w ogrodzie spokojnej starości. Człowiek sadzi drzewa owocowe po to, aby mieć owoce. Historia śliwy przypomina podobieństwo o drzewie figowym opowiedziane przez Jezusa (zob. Łk 13,6-9). Właściciel winnicy, po trzech latach oczekiwania na owoce, kazał wyciąć nieurodzajne drzewo, ale winogrodnik uprosił go o jeszcze trochę cierpliwości. „Panie, pozostaw je jeszcze na ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem, może wyda owoc w[...]

miniatura
Rok nadziei
/
Iwona Holeksa

Drzewo, które ma nadzieję

„Ciągły niepokój na świecie, wojny i wojny bez końca, jakże niepewna jest ziemia, jękiem i gniewem drgająca” – brzmią słowa jednej ze znanych pieśni młodzieżowych. W czasach mojej wczesnej młodości była ona jedną z wielu śpiewanych w trakcie spotkań młodzieży. Niezbyt przeze mnie lubianą, bo miałam przekonanie, że tekst jest trochę przejaskrawiony. Owszem, gdzieś tam bywają wojny, ale nie ciągle i nie bez końca. W młodości czas biegnie jakby wolniej. Dorastałam w okresie względnego pokoju i bezpieczeństwa. Jako nastolatce, szczególnie po przełomie 1989 roku, przyszłość jawiła mi się w optymistycznych barwach. Upadł komunizm, upadła „żelazna kurtyna” więc wydawało się, że może być już tylko lepiej! I w wielu aspektach było, choć dorosłe życie raczej nie było usłane różami, a lata 90. i kolejne dekady – cóż, w[...]

miniatura
Bóg i My Polecamy
/
Iwona Holeksa

Miłość własna nie jest grzechem

– trudne drogi pojednania z samym sobą Temat pojednania z samym sobą bywa czasem marginalizowany. Z pozoru może się wydawać, że to, o co mamy pretensje do samych siebie, nie wpływa bezpośrednio na relacje z innymi ludźmi, a tym bardziej z Bogiem. I że złoszcząc się na siebie czy przeżywając poczucie winy, nie robimy przecież krzywdy innym. Niestety to nieprawda. Badania pokazują, że nasz stosunek do innych ludzi jest odzwierciedleniem tego, jak traktujemy samych siebie. Jeśli z szacunkiem, miłością i wyrozumiałością, to do innych ludzi podchodzimy tak samo. A jeśli jesteśmy względem siebie nadmiernie surowi, zbyt wymagający, krytyczni, oceniający – tak samo traktujemy swoich bliźnich. Jeśli nienawidzimy siebie, możemy nie tylko zachowywać się autodestrukcyjnie, ale też projektować na innych ludzi złość, którą czujemy do samych siebie.[...]

miniatura
Bóg i My
/
Iwona Holeksa

Trudna różnorodność

– o pojednaniu z ludźmi   Jest fragment Biblii, który opisuje pewną utopię, o której marzy na jakimś etapie życia chyba każdy wierzący człowiek. Ilustruje niedościgniony wzorzec, bywa powodem do wstydu, uderzania się w pierś i pozostaje wyzwaniem dla każdego, kto poważnie traktuje Słowo Boże. W Dziejach Apostolskich 2,42-47 znajdujemy taki opis chrześcijańskiej wspólnoty: „I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie. A dusze wszystkich ogarnięte były bojaźnią (…). Wszyscy zaś, którzy uwierzyli byli razem i mieli wszystko wspólne. I sprzedawali posiadłości i mienia, i rozdzielali je wszystkim, jak komu było potrzeba. Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca. Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego[...]

miniatura
Bóg i My Polecamy
/
Iwona Holeksa

Trudne drogi pojednania

– pojednanie z Bogiem   Rok 2023 został ustanowiony przez Synod Kościoła Rokiem pojednania w myśl tezy: „Jeden Duch – Duch Święty daje pojednanie”. Wybór ten związany jest z hasłem Zgromadzenia Ogólnego Światowej Federacji Luterańskiej (ŚFL), które pod hasłem: „Jedno Ciało, jeden Duch, jedna nadzieja” odbędzie się w tym roku w Krakowie. Taka decyzja wydaje się naturalna w kontekście wydarzeń, które zachodzą w Polsce i na świecie. Pojednanie jest ludzkości potrzebne na wielu płaszczyznach. Wszyscy odczuwamy i ponosimy koszty braku pojednania w skali globalnej, lokalnej, czasem też bardzo osobistej. Pojednanie z definicji potrzebne jest wtedy, gdy ma lub miał miejsce jakiś konflikt, skłócenie, brak zgody, gdy do głosu dochodzi czyjaś krzywda lub wina, bolesne rany, a wzajemne kontakty są oschłe, wymuszone lub nie ma ich wcale. Dwa[...]

miniatura
Bóg i My
/
Iwona Holeksa

Wieczność zaczyna się dziś

  Jakie znaczenia dla współczesnych ewangelików ma Niedziela Wieczności, w czasie której wspominamy swoich zmarłych, ale i rozmyślamy nad obietnicą życia wiecznego? Liturgicznie jest to niedziela, która domyka i kończy rok kościelny. Nie mamy jednak w zwyczaju składać sobie życzeń, ani postanowień noworocznych w tym czasie. Wszelkie bilanse i sprawozdania z życia parafii również przygotowujemy na przełom roku kalendarzowego, a nie kościelnego. Może szkoda. Bo przez tę świecką tradycję łatwo umyka nam coś ważnego – że początek i koniec wszystkiego, także naszego życia, jest w rękach Boga, nie człowieka. Może więc ten przełom roku symbolizujący zamknięty krąg, lepiej byłoby spędzać na refleksjach i modlitwach, niż na zabawie? Czas pomiędzy Niedzielą Wieczności, a 1. Niedzielą w Adwencie sprzyja temu bardziej niż przełom roku[...]

miniatura
Bóg i My
/
Iwona Holeksa

Opowieść o drzewie

  Są fragmenty Biblii, które sprawiają czytelnikom oraz interpretatorom sporo problemów. Są chrześcijanie, którzy skłaniają się ku dosłownemu rozumieniu tekstu, inni uwzględniają znaczenie przenośne. Kościół luterański interpretując Biblię nie traktuje jej jako jednolitego dzieła, lecz uwzględnia różne gatunki literackie w jej obrębie, a także tło historyczne i kulturowe. Jednym z często interpretowanych tekstów, zarówno pod kątem teologicznym, jak i literackim, jest historia pierwszego grzechu Adama i Ewy zapisana w 1 Mż 3. Proponowane tu refleksje nie są egzegezą biblijnego tekstu, a raczej luźnymi przemyśleniami, które mogą nam pomóc lepiej zrozumieć samych siebie. Historia z drzewem w tle Każdy, kto chciałby rozumieć trzeci rozdział 1 Mż dosłownie, może popaść w konsternację w związku z tym, jaki obraz Boga i człowieka[...]

miniatura
Troska o Boży świat
/
Iwona Holeksa

Ostatni dzwonek

– dla pszczół i dla nas Pszczoły są owadami, które towarzyszą ludziom od początku historii. Cenione były za słodki i bogaty w właściwości lecznicze miód, wszechstronnie wykorzystywany wosk, ale też podziwiane za pracowitość i solidarność. Początkowo ludzie podbierali miód dziko żyjącym owadom, z czasem nauczyli się je hodować. Obecnie jednak w naszej „współpracy” z pszczołami doszliśmy do punktu krytycznego – jeśli nie zatrzymamy negatywnych zjawisk, pszczole miodnej i jej kuzynom grozi zagłada. A za nimi w przepaść możemy zsunąć się i my. Pszczoły i miód są wielokrotnie wymienione w Biblii. Według literatury najstarszymi zachowanymi izraelskimi ulami są gliniane, cylindryczne naczynia odkryte w Dolinie Jordanu, w mieście Tel-Racham, datowane na XI/X wiek przed Chrystusem. Miód zaczął nieco tracić na znaczeniu, gdy ludzie[...]

miniatura
Bóg i My Polecamy
/
Iwona Holeksa

Przedwiosenne porządki

  Początek czasu pasyjnego jest okresem, w którym wypatrywać zaczynamy pierwszych oznak wiosny. Większość z nas jest już zmęczona długo trwającą zimową aurą, szybko zapadającym zmrokiem i deficytem słońca. Teraz, stopniowo wydłużające się dni napawają optymizmem, dodają energii i chęci do działania – w sferze materialnej, ale i duchowej. Tę energię często kierujemy na porządkowanie przestrzeni wokoło siebie. Sprzątamy ogrody, balkony, przesadzamy kwiaty, myjemy okna, odświeżamy zasłony. Trzepiemy dywany, czyścimy samochody czy rowery, tak jakbyśmy z całym tym kurzem i brudem chcieli usunąć wszystkie pozostałości zimy i zrobić miejsce dla wiosny. Jednak okres poprzedzający Wielkanoc, który rozpoczyna się Dniem Pokuty i Modlitwy, jest też przecież czasem porządkowania swojego wnętrza. W świętowaniu wydarzeń Wielkiego Tygodnia, a[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Wojciech Froehlich

Módl się i pracuj

Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?