Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Fryda

Czy patrzymy w przyszłość?

„Wśród tych, którzy przybyli na święto, aby oddać pokłon Bogu, byli też pewni Grecy. Podeszli oni do Filipa z Betsaidy Galilejskiej i prosili: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa. Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Wówczas Andrzej z Filipem poszli i powiedzieli Jezusowi. Jezus zaś oznajmił im: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zapewniam, zapewniam was: Jeśli ziarno pszenicy, które wpadło w ziemię, nie obumrze, samo jedynie pozostaje. Jeśli zaś obumrze, przynosi obfity owoc”. J 12,20-24 (BE) Niedawno oglądałem film, w którym jeden z bohaterów prowadził życie w bardzo zachowawczy sposób. Bał się podejmowania decyzji, odkładał wszystko na później, licząc, że sytuacja sama się rozwiąże. Nie chciał ryzykować ani popełnić błędu, więc trzymał się znanych schematów. Lata mijały, aż nagle zorientował się, że[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Fryda

Jezus burzy stereotypy

„Gdy Jezus przyszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik z taką prośbą: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Jezus powiedział: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. I ja bowiem, człowiek podległy władzy, mam także władzę nad żołnierzami. Do jednego mówię: Idź, a idzie; do drugiego: Chodź tu, a przychodzi; a do sługi: Zrób to, a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdumiał się i powiedział do tych, którzy Mu towarzyszyli: Zapewniam was, u nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Mówię wam: Wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu, by zasiąść do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w Królestwie Niebios, a synowie Królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz, w ciemność. Tam będzie płacz i[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Fryda

Wbrew wymówkom

„Pan skierował do Jonasza, syna Amittaja, następujące słowo: Powstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i wołaj głośno przeciwko niej, gdyż dotarła do Mnie wiadomość o jej niegodziwości! A Jonasz powstał, by uciec przed Panem do Tarszisz. Udał się do Jafy, znalazł statek płynący do Tarszisz, zapłacił za podróż i wszedł na pokład, aby płynąć do Tarszisz, uciekając przed Panem. (…) Pan zaś posłał wielką rybę, aby połknęła Jonasza. I przebywał on w jej wnętrzu trzy dni i trzy noce. Wtedy Jonasz modlił się do Pana, swojego Boga. (…) Wtedy Pan nakazał rybie, a ona wypluła Jonasza na ląd”. Jon 1,1-3;2,1-2.11 (BE) Wymówki – to dotyczy nas wszystkich. Kiedy ma wydarzyć się coś, na co nie mamy ochoty, chcemy czegoś uniknąć albo kiedy nawaliliśmy, a nie chcemy brać za to odpowiedzialności[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Fryda

Bóg zmienia porządek

„Tak mówi PAN: Niech się nie chwali mądry swoją mądrością i niech się nie chwali dzielny swoją dzielnością, niech się nie chwali bogaty swoim bogactwem, lecz jeśli ktoś chce się chwalić, to niech się chwali tym, że jest rozsądny i Mnie zna. Ja, PAN, czynię bowiem miłosierdzie, prawo sprawiedliwość na ziemi, gdyż tego pragnę – wyrocznia PANA”. Jr 9,22-23 (BE) Czytając ten fragment biblijny nietrudno przypomnieć sobie historię o dziewczynce, która stojąc w kącie opowiadała o tym, że jest zdolna, mądra, zdrowa, świetnie się ubiera, a do tego potrafi pięknie śpiewać, dobrze jeździć na rowerze, a w ogóle całe jej życie jest pasmem niekończących się sukcesów. W ten sposób Jan Brzechwa przedstawia tytułową Samochwałę. Na jej przykładzie w dzieciństwie uświadamiamy sobie, że z taką osobą raczej nie chcielibyśmy się bawić.[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Fryda

W niepewności Bóg daje nadzieję

„Czy Liban nie zamieni się wkrótce w ogród, a ogród nie będzie uważany za las? W tym dniu głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i ciemności, będą widzieć. Pokorni pomnożą swą radość w Panu, najubożsi będą się weselić w Świętym Izraela. Nie będzie bowiem tyrana, zginie szyderca, zostaną wytępieni wszyscy szukający sposobności, by czynić zło (…). Dlatego Pan, który wybawił Abrahama, tak mówi do domu Jakuba: Teraz Jakub nie będzie się wstydził, teraz jego twarz nie zblednie, bo gdy ujrzy swoje dzieci, dzieło Moich rąk, pośród siebie, wtedy uznają one świętość Mojego imienia. Wtedy uznają świętość Świętego Jakuba, będą się bać Boga Izraela. Błądzący duchem dojdą do zrozumienia, a szemrzący przyjmą naukę”.  Iz 29,17-20.22-24 (BE) Gdy spojrzymy na historię Narodu[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Sławomir Sikora

Znaleźć rzekę

Polecamy Rok wyznania wiary
/
ks. Michał Walukiewicz

Po co nam ona?

Polecamy Zbliżenia
/
Anna Wrzesińska

Trudna normalność