Kontynuujemy prezentację Zgromadzeń Ogólnych ŚFL. Są one, jak zapisano w statucie, „najwyższym organem Światowej Federacji Luterańskiej”. Podsumowują poprzedzający okres działania i wyznaczają kierunek pracy zrzeszonych w federacji Kościołów luterańskich na całym świecie. Zgromadzenia Ogólne odbywają się zwykle co 6 lat. Od momentu założenia federacji odbyło się ich 12. W tym roku gremium to obradować będzie po raz trzynasty, a miejscem spotkania delegatów będzie Kraków. Z tej okazji w kolejnych numerach prezentujemy zbiorcze informacje i przypominamy relacje z ówczesnych „Zwiastunów Ewangelickich”.
„Ku uzdrowieniu świata”
„Co sześć lat na innym kontynencie odbywa się wielkie spotkanie luteran z Kościołów należących do Światowej Federacji Luterańskiej. Na dziesiąte zgromadzenie współwyznawców z całego świata zaprosił Kościół Luterański w Kanadzie, a miejscem obrad była leżąca w środkowej Kanadzie stolica prowincji Manitoba – Winnipeg. (…)
Rozpoczęcie
Nabożeństwo z Komunią Świętą rozpoczęło X Walne Zgromadzenie Światowej Federacji Luterańskiej (ŚFL). Delegaci zebrali się w rzymskokatolickiej katedrze św. Bonifacego, największym kościele w mieście. Uroczystość rozpoczęła się nad brzegiem pobliskiej rzeki Red River. Kościoły luterańskie Północnej Ameryki opracowały wspólną formę liturgiczną »Pamiątki chrztu«, która towarzyszy nabożeństwom przy szczególnych okazjach.
Później kolorowy pochód przeszedł do katedry. Wielu uczestników było ubranych w swoje narodowe stroje. W ten zewnętrzny sposób można było też zobaczyć światowy wymiar wspólnoty luterańskiej.
Kazanie w czasie nabożeństwa wygłosił biskup Raymond Schultz, zwierzchnik Kościoła Luterańskiego w Kanadzie. Wspólna Komunia Święta rozdzielana była w wielu miejscach kościoła oraz na zewnątrz, gdzie zebrani byli przede wszystkim liczni luteranie kanadyjscy. (…)
Drugi dzień obrad w Winnipeg poświęcony był na wystąpienia trzech głównych postaci Światowej Federacji Luterańskiej: prezydenta, sekretarza generalnego i dyrektor ds. finansów.
Prezydent ŚFL bp Christian Krause przypomniał pracę federacji w minionych sześciu latach. Wskazał na podstawowe wyzwania, z jakimi muszą się zmagać także chrześcijanie: pierwsze to bieda i Aids, a drugie to pokój. (…)
»Ku zbawieniu świata«
Walne Zgromadzenie odbywało się pod hasłem: »Ku zbawieniu świata«. Referat programowy omawiający ten temat wygłosiła biskup Kościoła Luterańskiego Hannoweru Margot Kässmann. Wezwała słuchaczy do tego, aby ze swoją nadzieją, że ludzie mogą razem żyć w sprawiedliwości i pokoju, zdecydowanie reagować na sprawy tego świata i wejść aktywnie na drogę prowadzącą ku uzdrowieniu świata. Uzdrowienie nie dokonuje się przez globalizację towarów i koncernów, ale przez globalizację poselstwa o miłości Bożej. (…)
Wskazując na temat zgromadzenia podkreśliła, że Komunia Święta jest tym specjalnym wkładem chrześcijanstwa w uzdrowienie świata. W tej wspólnocie przyjmujących dary ciała i krwi Chrystusa łączą się wszyscy: biedni, bogaci, rozczarowani, kochający, chorzy, osoby z północy i południa.
Codzienny rytm
Kolejnym elementem codziennego programu były studia biblijne. Wprowadzenie do nich przygotowały poszczególne regiony.
Przedstawiciele Europy Środkowej i Wschodniej przedstawili ilustrację hasła: »Uzdrów nasze podziały«. Pokazali, jak powstają mury między ludźmi. Można je jednak obalić i stworzyć coś, co łączy. Z tych samych elementów, które chwilę wcześniej tworzyły między nimi granicę, ułożono logo zgromadzenia. (…)
Grupy dyskusyjne
Poza plenarnymi spotkaniami delegaci spędzali wiele godzin w grupach dyskusyjnych, które w dosłownym tłumaczeniu nazywały się »grupami wioskowymi«. Inspiracją do takiej nazwy i sposobu pracy była obserwacja życia małych, wioskowych wspólnot, szczególnie w Afryce. Ludzie spotykają się we wspólnym kręgu, wymieniają poglądy, omawiają ważne dla swojej społeczności sprawy.
Także praca w grupach dyskusyjnych odbywała się przy małych, okrągłych stołach. Na sali było ich ustawionych kilka. Mimo to dziesięć osób w kameralny sposób mogło z sobą rozmawiać. (…)
Problem kanadyjskich wiz
Obrady od samego początku zdominowane były problemem nieprzybycia wszystkich delegatów i zaproszonych gości. Konsulaty kanadyjskie w wielu krajach, szczególnie afrykańskich i azjatyckich, odmówiły im wydania wiz. Na sali brakowało 50 osób, w tym 36 delegatów z wielu Kościołów. Szczególnie boleśnie dotknięci zostali luteranie indyjscy, nie mogło przyjechać 27 osób.
Drugiego dnia zwołano jeszcze dodatkowe, wieczorne posiedzenie plenarne. Gorący temat wiz wymagał specjalnego omówienia. We wtorek nadal wielu zgłoszonych uczestników nie mogło przybyć do Kanady. Dyskutowano nad możliwościami wyrażenia sprzeciwu przez Walne Zgromadzenie ŚFL. Postanowiono wówczas – we wtorek 29 lipca – zademonstrować dezaprobatę w stosunku do władz kanadyjskich udając się pochodem ulicami Winnipeg.
Tydzień później wieczorem odbyła się demonstracja. Pochód w milczeniu ruszył sprzed Winnipeg Convention Centre. Po około 30 minutach marszu w zachodzącym słońcu uczestnicy, mijając po drodze urząd imigracyjny, doszli do »The Forks«. Wszystkich przywitał dźwięk bębna. Wokół dawnego miejsca spotkań Indian powiewały niebieskie flagi, paliły się pochodnie. Pośrodku rozpalono ognisko. Biskup Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego w Kanadzie Raymond Schultz prowadził całą uroczystość. Wypowiedzi uczestników przeplatały się z modlitwami o pokój i śpiewem kanonu »Shalom«.
Polscy uczestnicy
Delegatami Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce do Winnipeg byli: bp Kościoła Janusz Jagucki i studentka teologii Dorota Czauderna. W obradach uczestniczyła też Renata Hinrichs, która na tym zgromadzeniu kończyła pracę w Radzie ŚFL. Jako wolontariusz pracowała studentka teologii Natalia Pasterny. Z kolei Urszula Bujnicka była obecna w związku z pracą w radzie Fundacji ŚFL. Ks. Ireneusz Lukas jako kierujący biurem ŚFL w Bratysławie praktycznie na zgromadzeniu zaczynał swoją pracę na tym stanowisku. (…)
Wybory
Ważnym zadaniem każdego Walnego Zgromadzenia jest wybór nowego prezydenta i nowej rady. Do wyborów na stanowisko prezydenta ŚFL zgłoszono dwoje kandydatów: ks. Susan Johnson z Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego Kanady i bp. Marka Hansona z Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego w Stanach Zjednoczonych. Walne Zgromadzenie postanowiło, że delegaci, którzy nie przyjechali z powodu odmowy przyznania wiz, mogą być zastąpieni przez inne osoby z danego Kościoła, które obecne są w Winnipeg, gdyż przyjechały na zgromadzenie w innej roli. Zgromadzenie wyborcze liczyło 379 osób. Za bp. M. Hansonem głosowało 267 osób, na ks. S. Johnson oddało głos 111 osób, jeden głos był nieważny. (…)
W kolejnym głosowaniu zgromadzenie wybrało nową Radę ŚFL. Zbiera się ona między zgromadzeniami przynajmniej raz w roku i podejmuje ważne dla federacji decyzje. Rada liczy 48 członków.
Z Europy Środkowej i Wschodniej zostali wybrani: bp Christoph Klein z Rumunii, bp Julius Filo ze Słowacji, ks. Alexander Priloutski z Rosji, Milita Poskiene z Litwy i Klara Balicz z Węgier. (…)
Budowanie społeczności
Obok oficjalnego programu na Walnym Zgromadzeniu równie ważne są wszystkie spotkania i rozmowy w przerwach czy czasie wolnym. Raz na sześć lat luteranie z całego świata mają możliwość poznania się i wymiany poglądów. Mogą zobaczyć, jak wiele nas łączy, gdy chodzi o wiarę i wyznanie, ale jednocześnie, jak wiele nas dzieli, gdy chodzi o język, kulturę, sytuację polityczną i finansową. Nic nie buduje jednak społeczności tak, jak wspólna modlitwa, ale też rozmowa i posiłek przy jednym stole. Nawet najnowsza technologia informatyczna nie zastąpi bezpośredniego spotkania. Z tego powodu warto zawsze podjąć ten trud dalekiej podróży i kosztów finansowych, by poznać siostry i braci w wierze z każdego kontynentu”.
Jerzy Below, „Zwiastun Ewangelicki” 17/2003
„Zwiastun Ewangelicki” 10/2023
