Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Helena Gajdacz

Przyszedł, aby służyć

„Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, panują nad nimi, a przywódcy dają im odczuć swoją władzę. Nie tak będzie wśród was, lecz kto chciałby stać się między wami wielki, będzie waszym sługą, a kto chciałby być między wami pierwszy, będzie niewolnikiem wszystkich. Syn Człowieczy bowiem nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie jako okup za wielu”. Mk 10,42-45 (BE) Słowem dominującym w tym biblijnym tekście jest słowo służba. „Syn Człowieczy (…) przyszedł, aby służyć”. To słowo jest mi szczególnie bliskie, gdyż diakon to sługa, sługa w służbie Boga. A mieć w tej służbie Pana Jezusa jako brata – to zaszczyt. Mieć w tej służbie Pana Jezusa jako wzór do naśladowania to wielkie wyzwanie, to stałe uświadamianie sobie, jak[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Helena Gajdacz

Bóg dał swego Syna

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego Jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. (…) światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światłość, ponieważ złe były ich uczynki. (…) Każdy natomiast, kto postępuje w prawdzie, przychodzi do światłości, aby stało się widoczne, że jego czyny są dokonane w Bogu”. J 3,16.19.21 (BE) Zbliża się wieczór, zapada zmrok. Dwoje wędrowców przybywa do Betlejem. Szukają miejsca w gospodzie, ale miejsca dla nich nie ma. Ona spodziewa się dziecka. W końcu ktoś wskazuje szopę, stajnię czy grotę. Tak, pomieszczenie dla bydła! Józef przygotowuje nocleg dla żony Marii i dla siebie. W stajni? I co się tam stało? Tej nocy rodzi się tam dziecko. Bóg dał swego Syna! Na ten świat zgubiony Chrystus narodzony (ŚE 66). To[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Helena Gajdacz

Nasz dobry pasterz

„Chrystus cierpiał za was i pozostawił wam wzór, abyście poszli w Jego ślady. On nie popełnił grzechu ani w Jego słowach nie znaleziono podstępu. On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, lecz się powierzał Temu, który sądzi sprawiedliwie. On sam w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy martwi dla grzechu, żyli dla sprawiedliwości. Jego ranami zostaliście uleczeni. Byliście bowiem jak owce, które się błąkają, ale teraz zwróciliście się do Pasterza i Stróża waszych dusz”.  1 P 2,21-25 (BE) „Owce, które się błąkają”, które błądzą… Czyli jakie? Obrazem takiej owcy może być ta z Jezusowego podobieństwa o dobrym pasterzu. Zgubiła się nie z winy pasterza. On okazał się troskliwym stróżem swojego stada. Wiedział, ile ma owiec, znał je. Szukał dla nich dobrej paszy, prowadził do[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Michał Walukiewicz

Dani sobie w Chrystusie

Polecamy W drodze do Kościoła
/
Dawid Sulej Rudnicki

Od gospel do konwersji

Polecamy Zbliżenia
/
ks. Tomasz Bujok

Na skróty czy dookoła?