Pisać, czy nie pisać? Dzielić się z Czytelnikami, czy zostawić dla siebie tych kilka obrazów związanych z obecnością Zwiastuna w moim życiu? Czy to jest na tyle ważne, by odkryć, przypomnieć pewne fakty i nazwiska? A może ważne! Choćby dla jednego kogoś, kto wczyta się w krótkie migawki? Obraz pierwszy. Dom babci Zuzanny w Jaworzu. Wakacje wczesnego dzieciństwa. I pewna celebra. Przynoszenie egzemplarza „Zwiastuna” z kościoła, gdy w kuchni już pachniało rosołem i mizerią, i młodymi ziemniaczkami. I szacunek babci do słowa pisanego. Jej zaczytanie, a później, rok w rok, oprawianie egzemplarzy czasopisma w roczniki. I moje myszkowanie w pokoju wujka Gustawa, brata taty, który na stałe mieszkał na Zaolziu w Czechach, ale w rodzinnym domu pokój koło strychu był do jego wyłącznej dyspozycji. Zapach zgromadzonych tam wielu książek i grubych[...]

– Halo, Pani Ksiądz! Napiszesz coś o twoich spotkaniach ze „Zwiastunem”?– Halo, Pani Redaktor! Napiszę, ale nieco później. Teraz konfirmacja, pogrzeby i zwykła codzienność małej parafii.Ta krótka wymiana zdań sprawiła, że moje myśli zaczęły się składać, a ja zastanawiać się, co to znaczy „Spotkanie ze Zwiastunem”? Czym to spotkanie w moim życiu było i jaki pozostawiło ślad? Spontanicznie i w pierwszym odruchu powiedziałabym, że „Spotkanie ze Zwiastunem” to spotkanie z Jurkiem Belowem, jego redaktorem naczelnym, którego pozwalam sobie tak wprost i poufale nazwać, ponieważ od tego spotkania wszystko dalsze się zaczęło i potoczyło. Spotkaliśmy się we Frankfurcie nad Menem w latach 90., czyli już jakieś 30 lat temu. Oboje uczestniczyliśmy, wraz z innymi dziennikarzami oraz osobami zainteresowanymi pracą dziennikarską w ramach[...]

Kwiecień. Kwitną magnolie. Niektóre już przekwitły, większość jest w szczycie kwitnienia, część dopiero rozkwita. Tu, gdzie mieszkam od dwudziestu lat, magnolie są dość powszechne, rosną niemal przy każdym domu, ale dwadzieścia lat temu wcale tak nie było. A jeszcze wcześniej, kiedy mieszkałam na Śląsku, magnolie zdawały się krzewami czy drzewami wręcz egzotycznymi w tamtejszym krajobrazie roślinnym. Może dlatego tak wielkie wrażenie zrobiły na mnie magnolie rosnące i obficie kwitnące między ówczesną szkołą muzyczną a sąsiadującym z nią Ośrodkiem Wydawniczym „Augustana” w Bielsku-Białej. Napawałam się ich widokiem przez siedem wiosen, idąc do pracy i wracając z niej. W szale kwitnienia wydawały mi się zachwycające, zjawiskowe i urzekające. Po dwudziestu latach zapewne wyglądają już inaczej, ale w mojej pamięci i sercu[...]