miniatura

W numerze 24/2022 ogłosiliśmy konkurs literacki, w którym zachęcamy do refleksji nad Bożą obecnością w naszym życiu. Opiekę i prowadzenie Wszechmogącego uświadamiają nam często zagrożenia, ale niekiedy też zwyczajne, codzienne wydarzenia. Zanim upłynie termin nadsyłania prac, publikujemy pozakonkursowe teksty naszych autorów, których temat W jasne dni i grozy czas zainspirował do własnych przemyśleń. „W jasne dni i grozy czas” – w ciągu swojego ponad pięćdziesięcioletniego życia wiele razy śpiewałam te słowa, stanowiące ostatni wers pieśni Brońże, Panie, nas na wieki, śpiewanej na zakończenie nabożeństwa. Nigdy jednak nie miały one takiego wydźwięku, jak w trakcie mijających dwunastu miesięcy od rozpoczęcia brutalnej inwazji Rosji na Ukrainę. W tym czasie wyrażenia takie, jak „dawne niepokoje” czy „grozy czas”[...]

miniatura

W numerze 24/2022 ogłosiliśmy konkurs literacki, w którym zachęcamy do refleksji nad Bożą obecnością w naszym życiu. Opiekę i prowadzenie Wszechmogącego uświadamiają nam często dopiero zagrożenia, takie jak niedawna pandemia czy tocząca się tuż za granicą wojną, ale niekiedy też zwyczajne, codzienne wydarzenia. Poprosiliśmy uczestników o wybranie jednego lub dwóch istotnych momentów życiowych, w których poczuli wyraźnie, że Bóg jest z nimi, wspiera ich, chroni i prowadzi. Zanim upłynie termin nadsyłania prac, publikujemy pozakonkursowe teksty naszych autorów, których temat W jasne dni i grozy czas zainspirował do własnych przemyśleń. Kiedy śpiewam pieśń „Brońże, Panie, nas na wieki”, nieraz przechodzą mnie dreszcze. Poruszają mnie zarówno słowa, jak i melodia tej pieśni. Śpiewając ją na koniec nabożeństwa mam odczucie, że[...]

miniatura

  Nieznany dotąd wirus zmienił życie wielu ludzi na całym świecie. Odcisnął też swoje piętno na Mazurach.   Prolog W ostatnim tygodniu stycznia 2020 roku spełnialiśmy z żoną jedno ze swoich marzeń – uczestniczyliśmy w wycieczce objazdowej po Izraelu. Pewnego wieczoru, pełni wrażeń odpoczywaliśmy w hotelowym pokoju w Tyberiadzie nad Jeziorem Genezaret. Korzystając z okazji, że w hotelu był dostęp do sieci wi-fi, przeglądałem w smartfonie wiadomości ze świata. Moją uwagę przykuł artykuł o nowej chorobie rozprzestrzeniającej się w Chinach, a zwłaszcza w mieście Wuhan. Artykuł mógł budzić zaniepokojenie, ale pocieszałem się faktem, że Chiny są daleko, a poza tym przecież znane z poprzednich lat epidemie SARS i MERS zakończyły się szybko i nie wyrządziły większej szkody światu. Pamiętam jednak, że to, co wówczas przeczytałem w[...]

miniatura

Wostatnim czasie żyjemy przede wszystkim pandemią, bombardowani informacjami o kolejnych przypadkach zachorowań na koronawirusa. Każdego dnia podawane są statystyki, nowe liczby zakażonych, hospitalizowanych czy zmarłych. Są też te dobre informacje, czyli o ozdrowieńcach. Niestety, na te nie zwracamy najmniejszej uwagi. Może szkoda. Chciałbym napisać o swoim przypadku przechorowania COVID-19, który skończył się dobrze. Zachorowaliśmy razem z żoną na przełomie października i listopada. Wydawało mi się, że jest to choroba tych, którzy nie stronią od dużych skupisk ludzkich i bagatelizują zalecenia o noszeniu maseczek i dezynfekcji rąk. Co prawda, jako duchowny, czyli osoba publiczna, spotykam się z różnymi ludźmi, a prowadząc zajęcia w szkole mam kontakt z dziećmi, ale myśl o koronawirusie była dla mnie odległa. Do czasu. W poniedziałek 26[...]