Widzenia własne

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Rylcem żelaznym

W słoneczne popołudnie wybrałem się na dzięgielowski cmentarz, by stanąć przy grobie ks. Emila Gajdacza. Nie przypuszczałem, że doznam głębokiego, duchowego przeżycia. Stało się to za sprawą słowa umieszczonego na nagrobnej płycie. Gdy przeczytałem: „JESTEM” (2 Mż 3,14), wypełniła mnie wdzięczność i radość zarazem. W wyobraźni zobaczyłem bezmiar Królestwa Bożego, a w nim zbawionych wszystkich wieków, którzy żyli kiedyś na tej Ziemi. Wspaniałe doznanie! Taką wiarą, pewnością życia wiecznego żył Marcin Luter. Dał temu wyraz w objaśnieniu do II Artykułu wiary: „mnie, zgubionego człowieka wybawił, odkupił i pozyskał od wszelkiego grzechu, od śmierci i władzy szatana, nie złotem ani srebrem, ale krwią swoją świętą, i drogą, i niewinną męką swoją i śmiercią, abym był Jego własnością, w Jego Królestwie żył, pod[...]

miniatura
Bóg i My
/
Iwona Holeksa

Wieczność zaczyna się dziś

  Jakie znaczenia dla współczesnych ewangelików ma Niedziela Wieczności, w czasie której wspominamy swoich zmarłych, ale i rozmyślamy nad obietnicą życia wiecznego? Liturgicznie jest to niedziela, która domyka i kończy rok kościelny. Nie mamy jednak w zwyczaju składać sobie życzeń, ani postanowień noworocznych w tym czasie. Wszelkie bilanse i sprawozdania z życia parafii również przygotowujemy na przełom roku kalendarzowego, a nie kościelnego. Może szkoda. Bo przez tę świecką tradycję łatwo umyka nam coś ważnego – że początek i koniec wszystkiego, także naszego życia, jest w rękach Boga, nie człowieka. Może więc ten przełom roku symbolizujący zamknięty krąg, lepiej byłoby spędzać na refleksjach i modlitwach, niż na zabawie? Czas pomiędzy Niedzielą Wieczności, a 1. Niedzielą w Adwencie sprzyja temu bardziej niż przełom roku[...]

miniatura
Bóg i My Polecamy
/
ks. Sławomir Sikora

Błogosławiony smutek

  Każdy z nas zapewne wiele razy w swoim życiu słyszał słowa: „Nie smuć się”, „Nie lubię, gdy jesteś smutny”, „Hej, głowa do góry, uśmiechnij się!”. Tego rodzaju pocieszenia są często wyrazem troski o nas. To ważne, że ktoś nasz smutek zauważył i nie pozostał obojętny. Czasem jednak smutek trzeba do siebie dopuścić. Czasem takie proste zdanie skierowane w naszą stronę rzeczywiście może wiele zdziałać. Potrafimy się uśmiechnąć, a mgła smutku ustępuje, zaczyna przebijać się słońce, zaczynamy cieszyć się promieniami nadziei. Zdarza się tak tylko wtedy, gdy źródłem naszego smutku jest błaha sprawa lub jeśli uwierzymy, że nie ma się co zamartwiać, a mimo problemu, warto popatrzeć na życie z większym optymizmem. Bywa jednak tak, że na smutek warto sobie pozwolić. Dzieje się tak w przypadku, gdy poniesiemy poważną[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Ryszard Pieron

Cyfry, liczby, znieczulica

  Nie będę się zajmował możliwością śledzenia każdego z nas za pomocą urządzeń cyfrowych, o czym ostatnio się mówi. Nie będę też pisał o wskaźniku inflacji ani o cenach, choć są to zapisane za pomocą cyfr – liczby. Chcę podzielić się przemyśleniami o innych liczbach – o liczbie zgonów i o naliczonych naszemu państwu karach, wyrażanych również w konkretnych liczbach. W przestrzeni publicznej pojawiła się niedawno liczba ponad 100 tysięcy zmarłych ze względu na zachorowanie na COVID-19. Na szczęście żaden zgon w związku z pandemią nie dotknął moich najbliższych, ale uczestniczyłem w wielu pogrzebach, które odbyły się, ponieważ wirus okazał się silniejszy. Nie rozumiem oziębłości polityków, hierarchów i chyba także dziennikarzy kształtujących medialny przekaz. To jest straszne. Codziennie na telewizyjnych ekranach pojawia[...]

miniatura
Wydarzenia
/
ks. Wojciech Płoszek

„Aż dotąd mnie prowadził Bóg”

– wspomnienie ks. ppor. Alfreda Figaszewskiego (1924-2020) Na początku lat 90, gdy byłem małym chłopcem, a dziadek dopiero co przeszedł na emeryturę, zjeździliśmy jego niezniszczalnym polonezem pół świata. Długie godziny podróży, przeplatane nieoczekiwanymi awariami tego samochodu, upływały nam na rozmowach. Dziadek chętnie opowiadał o swoich przygodach i młodości. Najwięcej mówił o dzieciństwie i o ojcu. Wspominał lata pracy w Gliwicach. Niechętnie mówił tylko o wojnie. Zawsze lubiłem słuchać tych opowieści, które wydawały się jakby z innego świata i innej rzeczywistości. Ostatnią taką podróż, choć już nie polonezem, odbyliśmy w minionym roku, gdy wiozłem dziadka na Mazury, na chrzest jego prawnuka. Jak się później okazało, była to ostatnia okazja do długiej rozmowy i wspomnień. Dziś zapis tej rozmowy to ostatnia pamiątka po[...]

POLECAMY TAKŻE
Polecamy Zbliżenia
/
Magdalena Legendź

Tam, gdzie ważne jest życie

Polecamy Wydarzenia
/
Redakcja

Otwarte serca

Bóg i My Polecamy
/
ks. Michał Walukiewicz

Wierzący są światu potrzebni