Wydarzenia

miniatura
Wydarzenia
/
Redakcja

Życie parafialne w domu

Poniżej prezentujemy listę stron, które pomogą znaleźć nabożeństwa i inne inicjatywy internetowe oraz nabożeństwa w telewizji Lista jest na bieżąco uzupełniana W roku 2022 ponownie pojawią się luterańskie nabożeństwa w TVP. W każdą niedzielę w TVP Kultura o godz. 8.00 będzie emisja nabożeństwa z jednego z Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej. Nabożeństwa z parafii luterańskich będzie można obejrzeć: 27 lutego, godz. 8.00 – Cieszyn  (diecezja cieszyńska) 13 marca, godz. 8.00 – Kraków (diecezja katowicka)3 kwietnia, godz. 8.00 – Kętrzyn (diecezja mazurska)24 kwietnia, godz. 8.00 – Suwałki (diecezja mazurska)8 maja, godz. 8.00 – Olesno (diecezja katowicka)5 czerwca, godz. 8.00 – Orzesze (diecezja katowicka)26 czerwca, godz. 8.00 – Warszawa (diecezja warszawska)10 lipca, godz. 8.00 – Lublin (diecezja[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Wojciech Froehlich

Obdarowani – głośmy Chrystusa

„Dążcie do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować. Bo kto językami mówi, nie dla ludzi mówi, lecz dla Boga; nikt go bowiem nie rozumie, a on w mocy Ducha rzeczy tajemne wygłasza. A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i napomnieniu, i pocieszeniu. (…) Przeto mówienie językami, to znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących”. 1 Kor 14,1-3.22 Zacznijmy od tego czym są dary duchowe, o których wspomina Paweł. W tym fragmencie wskazuje jedynie dwa. W pewnym sensie, dary duchowe wymienione przez Pawła w 1 Kor 12,28 można przyrównać do talentów, jakie posiada człowiek: „A Bóg ustanowił w Kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Robert Augustyn

Grzeszników przyjmuje z miłości

„Przychodzili do Niego też celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. A faryzeusze i nauczyciele Prawa szemrali: Ten przyjmuje grzeszników i jada razem z nimi. Opowiedział im wtedy taką przypowieść: Kto z was mając sto owiec, gdy straci jedną z nich, nie pozostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu samych na pastwisku i nie idzie za zaginioną, aż znajdzie? Kiedy zaś znajdzie, z radością wkłada ją na swoje ramiona. Następnie wraca do domu, zwołuje sąsiadów i przyjaciół i mówi do nich: Cieszcie się ze mną, ponieważ znalazłem moją zaginioną owcę. Mówię wam, że w niebie będzie większa radość z powodu jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia”. Łk 15,1-7 (BE) W 3. Niedzielę po Trójcy Świętej nasza uwaga skupiona jest na misji Jezusa Chrystusa, którą[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Halina Radacz

W jedności z Panem

„Nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni”. Iz 53,4-5 Milczą dzwony, milknie gwar i hałasy, gdy stajemy pod krzyżem Zbawiciela. Patrzymy na Tego, który wydał samego siebie na ofiarę przebłagalną za grzechy całego ludu. Ale co to właściwie znaczy? Czy to w ogóle da się zrozumieć? Co roku w świątyni jerozolimskiej w święto Paschy arcykapłan składał Bogu w ofierze baranka bez skazy za grzechy całego ludu. Stawał pomiędzy Bogiem a ludem i wołał: „Odpuść im!”. Tak czyniono od wyjścia z Egiptu, od wyjścia z niewoli do wolności, z ciemności niewolnika do światłości, w której żyje wolne Boże dziecko. Pascha (pasach) znaczy po hebrajsku przejście,[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Jan Raszyk

Pewni Jego miłości i mocy

„Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem stanie! Tak! Ja sam ujrzę go i moje oczy zobaczą go”. Hi 19,25.27 Księga Joba przekazuje nam niezmienną Bożą prawdę, radosną wieść, która szczególnie często powtarzana jest w obecnym okresie roku kościelnego: Mój Odkupiciel żyje! Już na początku księgi dowiadujemy się, że: „Job (…) był nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego” (Hi 1,1). Lecz za sprawą przebiegłego szatana utracił wszystkie dziesięcioro dzieci, bydło liczone w tysiącach sztuk, a następnie sam ciężko zachorował. Z zamożnego stał się człowiekiem ubogim, nieuleczalnie chorym, wzbudzającym współczucie. Jak reaguje dotknięty tak bolesnymi stratami? Jak zachowuje się w cierpieniu? On mówi: „Pan dał, Pan wziął, niech będzie imię Pańskie błogosławione” (Hi 1,21); „Dobre przyjmujemy od Boga, czy[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Paweł Mikołajczyk

To, co przed nami

„A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. Wszak jej zawdzięczają przodkowie chlubne świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk. (...) A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica”. Hbr 11,1-3.39   Stał i patrzył. W oddali był cel wędrówki. Miejsce, do którego zdążał przez tyle lat. Podróż przez pustynię. Problemy. Niezadowolenie tych, których prowadził. Zmęczenie. Lata tułaczki. Teraz stał i patrzył. Widział to miejsce, widział koniec drogi. Ale miał go nigdy nie osiągnąć… Mojżesz na górze Nebo widział Ziemię Obiecaną, ale spełnienia Bożej obietnicy nie doświadczył. Jaką różnicę robiło to, czy widział prawdę czy[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Joanna Sikora

Dokąd idziesz?

„A byli niektórzy Grecy wśród tych, którzy pielgrzymowali do Jerozolimy, aby się modlić w święto. Ci tedy podeszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei, z prośbą, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.  Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi, Andrzej zaś i Filip powiedzieli Jezusowi.  A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli ziarnko pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje; lecz jeśli obumrze, obfity owoc wydaje. Kto miłuje życie swoje, utraci je, a kto nienawidzi życia swego na tym świecie, zachowa je ku żywotowi wiecznemu. Jeśli kto chce mi służyć, niech idzie za mną, a gdzie Ja jestem, tam i sługa mój będzie; jeśli kto mnie służy, uczci go Ojciec mój”. J 12,20-26 Tłum ludzi podąża do Jerozolimy. Jezus[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Tomasz Wigłasz

Jak umiłowane dzieci

„Bądźcie więc naśladowcami Boga, tak jak umiłowane dzieci, i postępujcie w miłości, jak Chrystus nas umiłował i wydał samego siebie za nas, jako dar i ofiarę na wonność miłą Bogu. O nierządzie zaś, czy jakimkolwiek postępowaniu bezwstydnym lub chciwym, nawet nie wspominajcie, jak przystoi świętym. Niestosowne są także nieprzyzwoite i głupie rozmowy lub sprośne żarty. Bądźcie raczej pełni wdzięczności. To bowiem powinniście wiedzieć i rozumieć, że ani człowiek rozwiązły, ani bezwstydny, ani chciwy – to jest bałwochwalca – nie otrzyma dziedzictwa w Królestwie Chrystusa i Boga. Niech nikt was nie zwodzi próżnymi słowami, gdyż właśnie z ich powodu gniew Boży przychodzi na synów buntu. Dlatego nie miejcie z nimi nic wspólnego. Byliście bowiem niegdyś ciemnością, teraz jednak jesteście światłością w Panu. Postępujcie więc jak[...]

a1
Słowo Boże
/
bp Marcin Makula

Bóg odbierze sobie chwałę

„Do kogokolwiek cię poślę – pójdziesz i cokolwiek ci zlecę – powiesz”.  Jr 1,7b (BE) Całkowicie powierzam się dziś Bożemu prowadzeniu na kolejny odcinek drogi mojego życia. Pomimo wielu pytań, może nawet osobistej niepewności, robię to dlatego, że na Wszechmogącym i Wszechobecnym w Trójcy Świętej Jedynemu Bogu nigdy się nie zawiodłem. Jego wola i działanie ma wypełniać się w moim życiu. Stąd słowa Jeremiasza, które przyjmuję jako moje drugie już motto biblijne służby duchownego, tym razem w biskupiej posłudze i działaniu. Zaprzyjaźnieni z Jeremiaszowym proroctwem zauważyli zapewne, że pominąłem pierwszą część wersetu 7, który jest odpowiedzią Boga na wymówkę Jeremiasza dotyczącą nieumiejętności publicznego wypowiadania się ze względu na jego młody wiek. Ja, niestety ze względu na swój PESEL, takiej wymówki już[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Emil Gajdacz

Cuda są wokół nas

„W one dni, gdy znowu było wielkie mnóstwo ludu, a nie mieli co jeść, przywołał uczniów i rzekł do nich: Żal mi tego ludu, bo już trzy dni są ze mną, a nie mają co jeść. A jeśli rozpuszczę ich głodnych do domów, ustaną w drodze; a przecież niektórzy z nich przybyli z daleka. I odpowiedzieli Mu uczniowie jego: Skądże ktoś potrafi ich nakarmić chlebem, tutaj, na pustyni? I zapytał ich: Ile macie chlebów? Oni zaś rzekli: Siedem. I polecił ludowi usiąść na ziemi. I wziąwszy te siedem chlebów, i podziękowawszy, łamał i dawał uczniom swoim, by kładli przed nimi. I kładli przed ludem. Mieli też kilka rybek. I pobłogosławiwszy je, kazał i te kłaść przed nimi. A jedli i nasycili się, i zebrali siedem koszów resztek chleba, które zbywały. Było ich zaś około czterech tysięcy”. Mk 8,1-9 Tekst nas zadziwia. Najpierw liczbą[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?

Co jest po co Polecamy
/
ks. Bogdan Wawrzeczko

Szermierka na wersety