Reformacja odkryła przed szesnastowiecznym światem całą biblijną prawdę o Jezusie i Jego nauce, dotąd skrzętnie w niektórych fragmentach ukrywaną przez średniowieczny Kościół. Ona dopiero uzmysłowiła wierzącym Bożą miłość do człowieka, nawet grzesznego. Ukazała ogrom Jego łaski, mimo iż jesteśmy jej tak niegodni, a także wartości, którymi nas obdarzył, a które dają nam pewność wysłuchania modlitw, przebaczenia win, ale i zbawienia. Jeżeli ufamy słowom Ewangelii, stajemy się godni nazwy: chrześcijanin. Tę prawdę przekazuje nam Jezus w 15. rozdziale Ewangelii Jana: „Jeśli we mnie trwać będziecie i słowa moje w was trwać będą, proście o cokolwiek byście chcieli, stanie się wam. Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie i staniecie się uczniami moimi. (…) Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie,[...]

Październik – miesiąc mgieł, grzybów i pierwszych przymrozków. Ale także naszego święta – Pamiątki Reformacji. Od 1517 roku Reformacja zmieniła obraz Europy, a później i świata. Rutynę i rytuał wiary zmieniała na ufność Słowu Bożemu, kierując uwagę na obecność Zbawiciela i Jego Słowa w sercu człowieka, i na Boże prowadzenie przez życie. Wyszliśmy spod ludzkiego przewodnictwa, które było nieludzko mizerne, zbyt często tylko powierzchowne, nie sięgające w głąb naszych uczuć, rozmyślań i rozwijające się tylko na poziomie ludzkich dogmatów, a nie Ewangelii. Tę atmosferę świetnie ilustruje wiersz powstały w 1562 roku, niestety aktualny i dzisiaj: „A w pieniądzach najwyższe dobro położyli,więc też tam rychlej najdziesz rejestra na stole,a spleśniałą Biblię strzygą w kącie mole.A jakoż uczyć mają, nie umiejąc sami,muszą[...]