Zainspirowana fragmentem z Księgi Kaznodziei Salomona 8,7-16 zaczęłam zastanawiać się nad swoją bezradnością i niemocą wobec pewnych zjawisk, zdarzeń i sytuacji z mojego codziennego życia. Stwierdziłam, że tak naprawdę człowiek się nie zmienia, chociaż zmieniają się realia społeczne, kulturowe, polityczne, geograficzne i inne. Ludzie zawsze byli zazdrośni, chciwi, oszukujący, niesprawiedliwi. Zawsze, czyli od momentu opuszczenia ogrodu Eden. To smutna prawda o rodzaju ludzkim na przestrzeni dziejów, ale również prawda o każdym z nas, współczesnych. Nikogo nie chcę obrazić, lecz proponuję, abyśmy zastanowili się nad sobą, nad swoją kondycją moralną, a także duchową. I abyśmy zechcieli szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie: Jaka jestem/jaki jestem i dlaczego czasami reaguję nie tak, jak trzeba, czyli zapominając o Bożych[...]