„Gdy tedy szli drogą, rzekł ktoś do niego: Pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz. A Jezus rzekł do niego: Lisy mają jamy, a ptaki niebieskie gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił. Do drugiego zaś rzekł: Pójdź za mną! A ten rzekł: Pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać ojca mego. Odrzekł mu: Niech umarli grzebią umarłych swoich, lecz ty idź i głoś Królestwo Boże. Powiedział też inny: Pójdę za tobą, Panie, pierwej jednak pozwól mi pożegnać się z tymi, którzy są w domu moim. A Jezus rzekł do niego: Żaden, który przyłoży rękę do pługa i ogląda się wstecz, nie nadaje się do Królestwa Bożego”. Łk 9,57-62 Jak wyobrażamy sobie niebo? Czy jest to miejsce pozbawione trosk, cierpień, głodu i innych utrapień, z jakimi zwykły śmiertelnik musi zmagać się na co dzień? Czy widzimy tam ludzi wiecznie[...]

„Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany”. Rz 5,1-5 Przeważnie, gdy w życiu do czegoś dążymy, wyznaczamy sobie pewne cele i związane z tym etapy. Pierwszą kwestią nad którą się zastanawiamy, to sposób, w jaki możemy je osiągnąć. Chcemy wiedzieć, co trzeba zrobić, jakie są wymagania, kryteria czy sposoby na dojście do upragnionego celu. Bez tego nie jesteśmy w stanie zrobić planu działania i dobrze się[...]

„Rzekł (Bóg): Ponieważ usłuchałeś głosu żony swojej i jadłeś z drzewa, z którego ci zabroniłem mówiąc: Nie wolno ci jeść z niego, przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”. 1 Mż 3,17-19 Przytoczony fragment biblijny przypomina o konsekwencjach grzechu popełnionego przez pierwszych ludzi, czyli o tym, jak miało wyglądać życie po wygnaniu z raju. Jego następstwa są wyraźnie widoczne do dziś i w mniejszym lub większym stopniu stanowią doświadczenie każdego człowieka. Z powyższych wersetów wywnioskować można, że następstwem grzechu jest praca, pierwotnie[...]

„A gdy szli, wstąpił do pewnej wioski; a pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła go do domu. Ta miała siostrę, a na imię jej było Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała jego słowa. Marta zaś krzątała się koło różnej posługi; a przystąpiwszy, rzekła: Panie, czy nie dbasz o to, że siostra moja pozostawiła mnie samą, abym pełniła posługi? Powiedz jej więc, aby mi pomogła. A odpowiadając rzekł do niej Pan: Marto, Marto, troszczysz się i kłopoczesz o wiele rzeczy; niewiele zaś potrzeba, bo tylko jednego; Maria bowiem dobrą cząstkę wybrała, która nie będzie jej odjęta”. Łk 10,38-42 Zajęcie miejsca u stóp nauczyciela znaczyło wiele. W ówczesnych czasach taki gest charakterystyczny był dla postawy i relacji nauczyciel – uczeń albo mistrz i ten, który zdobywa mądrość, studiuje. W opisanej przez ewangelistę scenie doszło[...]

„A gdy nastał wieczór, mówi pan winnicy do rządcy swego: Zwołaj robotników i daj im zapłatę, a zacznij od ostatnich aż do pierwszych. Podeszli tedy najęci o godzinie jedenastej i otrzymali po denarze. A gdy podeszli pierwsi, sądzili, że wezmą więcej. Lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy tyle szemrali przeciwko gospodarzowi, mówiąc: Ci ostatni jedną tylko godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, cośmy znosili ciężar dnia i upał. A on odrzekł jednemu z nich: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy. Czy nie ugodziłeś się ze mną na denara? Bierz, co twoje, i idź! Chcę bowiem temu ostatniemu dać, jak i tobie. Czy nie wolno mi czynić z tym, co moje, jak chcę? Albo czy oko twoje jest zawistne dlatego, iż ja jestem dobry? Tak będą ostatni pierwszymi, a pierwsi ostatnimi”. Mt 20,8-16 „Sumą tej ewangelii jest, że nie ma takiego człowieka, na[...]

„Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła”. Obj 1,17-18 Prawdziwy dramat odczuwał apostoł Jan, umiłowany uczeń Pana Jezusa. Wcześniej przewodził Kościołowi w Efezie. Jego działalność była dobrze znana także w wielu innych parafiach. Wśród chrześcijan Jan cieszył się dużym autorytetem. Jednak za rządów cesarza Do­micjana, znanego z brutalnych prześladowań chrześcijan, Jan został uznany za osobę szczególnie niebezpieczną, dlatego zesłano go na skalistą wysepkę Patmos, na Morzu Egejskim. W ten sposób został pozbawiony kontaktu z Kościołem. Odtąd Jan nie mógł głosić Ewangelii, mówić o tym, co sam widział i słyszał, co Jezus czynił w ziemi judzkiej i w Jerozolimie. Pan Jezus jako Głowa Kościoła nie opuścił jednak swoich parafii, a głos[...]

„A trzeciego dnia było wesele w Kanie Galilejskiej i była tam matka Jezusa. Zaproszono też Jezusa wraz z jego uczniami na to wesele. (...) i objawił chwałę swoją, i uwierzyli weń uczniowie jego”. J 2,1-2.11 Kana Galilejska, miejscowość znana dziś pod nazwą Kafr Kanna i licząca obecnie około 20 tysięcy mieszkańców, w czasie wesela opisanego w Ewangelii Jana była niedu­żą wioską. Miejscowość poło­żona jest nie więcej jak osiem kilometrów od Nazaretu. Różne przekazy spoza Janowej Ewangelii próbują wskazać na rolę Marii w cza­sie tego wesela. Mogła być krewną pana młodego, którego rodzice, według żydow­skiej tradycji, urządzali wesele. Przypadała jej praw­dopodobnie szczególna rola dbania o zaopatrzenie stołów. Na to może też wskazywać jej zainteresowanie tym, że zabrakło wina i że to ona wydała polecenie sługom: „Co wam[...]