Polecamy

miniatura
Polecamy Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Olek

Bóg jest hojny

„Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwie drobne monety, to jest tyle, co jeden grosz. I przywoławszy uczniów swoich, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, ta uboga wdowa wrzuciła więcej do skarbnicy niż wszyscy, którzy wrzucali. Bo wszyscy wrzucali z tego, co im zbywało, ale ta ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie”. Mk 12,42-44 „Dlaczego ktoś to zrobił? Czy to wyraz skąpstwa i chamstwa?” – takie pytania pojawiają się, ilekroć liczymy kolektę po nabożeństwie i dostrzegamy wśród monet, i banknotów dwudziestogroszówki, dziesięciogroszówki czy jednogroszówki. Dla wielu osób ceniących Kościół i swoją parafię jest to pewien rodzaj obrazy, wyraz braku szacunku dla tego, co wspólne. Przy obecnej niepewności co do cen zakupu żywności, cen elektryczności, gazu czy benzyny, gotowość do dzielenia się,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Dlaczego mamy pamiętać o Izraelu?

„Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który wybrał sobie na dziedzictwo”. Ps 33,12 Każde nabożeństwo zbliża nas do starożytnego Izraela. Jeden z czytanych fragmentów to tekst starotestamentowy. Poznajemy historię ludu Bożego, jego wzloty i upadki oraz uniwersalną myśl starego przymierza. Historia narodu izraelskiego, to historia Bożego działania, opieki, ochrony w cieniu Jego skrzydeł. Dziesiąta niedziela po Święcie Trójcy Świętej – Niedziela Izraela, zachęca nas do pochylenia się nad praojcami wiary, nad ich przeszłością i teraźniejszością. Co o nich wiemy, co jeszcze pamiętamy i czy ta pamięć jest nam potrzebna? Nasza historia jest oderwana od życia Izraelitów, a teraźniejszość też taka się wydaje. Izrael. Na Starożytnym Wschodzie każde imię, każda nazwa miała swoje znaczenie. Nie było w tym względzie[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marek Michalik

Nie pierwszy raz i nie ostatni

„Wtedy nauczyciele Prawa i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, postawili ją na środku i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero co przyłapano na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. Ty, natomiast, co powiesz na to? A mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieć o co Go oskarżyć. Jezus jednak schylił się i pisał palcem po ziemi. Kiedy nadal Go pytali, podniósł się i powiedział: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. I znowu się schylił, i pisał po ziemi. Gdy to usłyszeli, odchodzili jeden po drugim, zaczynając od starszych. Pozostał tylko On i kobieta stojąca na środku. Wtedy Jezus się podniósł powiedział do niej: Kobieto, gdzie oni są? Nikt cię nie potępił? Ona odpowiedziała: Nikt, Panie. Wówczas Jezus oznajmił: Ja również ciebie nie[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Małgorzata Gaś

Na co mnie stać?

„A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały. I pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza, a tymczasem psy przychodziły i lizały jego rany”. Łk 16,19-21 Zastanówmy się, dlaczego Jezus w bardzo ciekawy i barwny sposób opowiedział historię o życiu tych dwóch mężczyzn? Różnili się mocno, nie mieli wspólnego punktu zaczepienia, chociaż każdego dnia stykali się ze sobą, ponieważ schorowany żebrak leżał u wrót pałacu czy dworu bogatego człowieka. A może jednak nie stykali się ze sobą? Może bogacz specjalnie omijał główne wejście prowadzące do jego okazałej posiadłości? Może wchodził i wychodził tylnymi drzwiami? Może chciał sobie zaoszczędzić przykrego widoku[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Krzysztof Śledziński

Pycha i skrucha

„Dzięki składam temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, Panu naszemu, za to, że mnie uznał za godnego zaufania, zleciwszy mi tę służbę, mimo to, że przedtem byłem bluźniercą i prześladowcą, i gnębicielem, ale miłosierdzia dostąpiłem, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze. A łaska Pana naszego stała się bardzo obfita wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie. Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy. Ale dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby na mnie pierwszym Jezus Chrystus okazał wszelką cierpliwość dla przykładu tym, którzy mają weń uwierzyć ku żywotowi wiecznemu. A królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niechaj będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen”. 1 Tm[...]

a1
Słowo Boże
/
diakon Renata Raszyk

Najpiękniejsza modlitwa

„A gdy On w pewnym miejscu modlił się i zakończył modlitwę, ktoś z jego uczniów rzekł do niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył uczniów swoich. Wtedy rzekł do nich: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie tak i na ziemi, chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień, i odpuść nam grzechy nasze, albowiem i my odpuszczamy każdemu winowajcy swemu,  i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego”. Łk 11,1-4 Rodzice uczą dziecko modlitwy. Najpierw są to modlitwy proste, krótkie, rymujące się. Potem przychodzi czas na Modlitwę Pańską. Od dzieciństwa uczymy się, jak powinniśmy się modlić. Czy potrafimy przyjść do Boga ze swymi sprawami? Czy potrafimy z Nim rozmawiać? Zdarza się, że wtedy, kiedy pomoc Boża[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Robert Augustyn

Gdy brakuje nam sił

„Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach. A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo zgodnie z myślą Bożą wstawia się za świętymi”. Rz 8,26-27 Przytoczony fragment biblijny zawiera w sobie niezwykłą Bożą zasadę, która jest zaskakująca – bardzo zaskakująca! To słowa, które są zapewnieniem działania Ducha Bożego w momencie, w którym nikt z nas by się tego nie spodziewał. Mowa o sytuacji, gdy sił i motywacji do działania, czy też – jak czytamy – do modlitwy po prostu nam brakuje. Myślę, że się zgodzicie ze stwierdzeniem, że współczesny świat lubi ludzi mocnych, zdolnych i dobrze radzących sobie z napotykanymi wyzwaniami. Na słabych w mniejszym stopniu zwraca się uwagę. Uważa się raczej, że ci,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marek Twardzik

Historia miłości

„On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą”. 2 Kor 5,21 Dwie ociosane belki surowego drewna, a na nich umęczone ciało skazańca. Krzyż. Jaki cel miała ta okrutna śmierć? Co takiego ważnego jest w tej śmierci, że świat od dwóch tysięcy lat nie może o niej zapomnieć? Być może w znalezieniu odpowiedzi pomoże nam pewna historia o wielkim wodzu, który słynął z dobroci i sprawiedliwości. Pewnego dnia w wiosce doszło do przestępstwa. Pewnej niezbyt bogatej rodzinie podstępnie wybito wszystkie zwierzęta, tym samym skazując ją na głód. Motywem prawdopodobnie była zemsta. Sprawca był nieznany. Wódz wydał wyrok: złoczyńca zostanie ukarany surowym biczowaniem, podczas którego miał odebrać 40 razów. Kilka dni później odkryto sprawcę. Jak wielki był ból króla, gdy okazało się,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Helena Gajdacz

Przyszedł, aby służyć

„Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, panują nad nimi, a przywódcy dają im odczuć swoją władzę. Nie tak będzie wśród was, lecz kto chciałby stać się między wami wielki, będzie waszym sługą, a kto chciałby być między wami pierwszy, będzie niewolnikiem wszystkich. Syn Człowieczy bowiem nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie jako okup za wielu”. Mk 10,42-45 (BE) Słowem dominującym w tym biblijnym tekście jest słowo służba. „Syn Człowieczy (…) przyszedł, aby służyć”. To słowo jest mi szczególnie bliskie, gdyż diakon to sługa, sługa w służbie Boga. A mieć w tej służbie Pana Jezusa jako brata – to zaszczyt. Mieć w tej służbie Pana Jezusa jako wzór do naśladowania to wielkie wyzwanie, to stałe uświadamianie sobie, jak[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Bogusław Juroszek

Jak najbliżej Boga

„To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie; jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał żywot wieczny tym wszystkim, których mu dałeś. A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś. Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał; a teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał. Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego. Teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, od ciebie pochodzi; albowiem dałem im słowa, które mi dałeś, i oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że mnie[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?

Co jest po co Polecamy
/
ks. Bogdan Wawrzeczko

Szermierka na wersety