/

Wiara w życiu chorego

– jak towarzyszyć innym w cierpieniu Biblia wielokrotnie porusza tematykę chorych i choroby. Zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie znajdujemy przykłady ludzi, którzy zmagali się z chorobą. Dwa z nich pokazują dwa modele podejścia chorych do wiary. Pierwsza historia to przypadek dziesięciu trędowatych (Łk 17,11-19), a druga – uzdrowienie trędowatego Naamana (2 Krl 5,1-15). Na oba modele możemy natrafić podczas towarzyszenia chorym lub umierającym. Ufność czy kryzys wiary W historii o dziesięciu trędowatych Jezus nakazuje im pójść i ukazać się kapłanom. Często patrzymy na tę historię stereotypowo, skupiając się jedynie na wdzięczności. Spójrzmy jednak na początek. Przychodzi grupa chorych i wszyscy jednakowo wierzą, że Jezus ma moc ich uzdrowić. Ich wiara jest na tyle mocna, że nie potrzebują żadnych zapewnień Jezusa,[...]

Bóg i My

/

ks. Leszek Czyż

Przykre doświadczenia źródłem radości?

– o duchowym dojrzewaniu W ostatnich miesiącach podczas nabożeństw omawiam List Jakuba, a swoje przemyślenia opieram w dużym stopniu na własnych przeżyciach. Gdy piszę te słowa, mijają właśnie trzy lata od niełatwych wydarzeń, jakie były moim udziałem: złamanie nosa, udar mózgu, koronawirus, zapalenie rdzenia kręgowego, operacja serca – a to wszystko zaledwie w ciągu roku. To trudne do zrozumienia nawarstwienie się tak wielu dolegliwości, które mogły zakończyć się śmiercią lub trwałym kalectwem, wywoływało moją bezradność i wiele pytań. Lecz choć nie było to łatwe, nie pytałem Boga dlaczego, lecz zastanawiałem się, czego On chce mnie przez te trudne doświadczenia nauczyć. I na nowo odkrywałem sens wiersza: „Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie” (Jk 1,2). Cieszyć się z[...]

Przy Róży Lutra

/

bp Marian Niemiec

Gdy choroba staje się błogosławieństwem

Jaką chorobą jest stwardnienie rozsiane (SM), chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć. Powiem tylko, że nie potrafię sobie wyobrazić życia z tą przewlekłą chorobą. A jednak znam kilka osób, które zostały nią dotknięci i nie tylko godnie ją znoszą, ale dają świadectwo wiary i ufności do Boga. Niedawno usłyszałem publiczne wyznanie kobiety chorującej właśnie na SM, które tak mnie poruszyło, dotknęło i zbudowało, że chciałbym się tym podzielić. Gdy w okresie ciąży coś niedobrego zaczęło się dziać w jej organizmie, nikt z lekarzy nie potrafił tego zdiagnozować. Dopiero po urodzeniu córki stwierdzono SM – stwardnienie rozsiane. Od tego dnia, dnia wyroku, minęło prawie 14 lat. Nie były to łatwe i przyjemne lata. Kobieta aktywna, głęboko wierząca, działająca w parafii, w Kościele, miała prawo pytać Boga: „Dlaczego ja?”. I pytała, i[...]

Skarbiec

/

bp Adrian Korczago

Choroba, cierpienie, nadzieja

W tej rubryce prezentujemy ważne i ciekawe teksty, które ukazały się na naszych łamach. Tym razem przypominamy tekst ze „Zwiastuna Ewangelickiego” 17/2011 w którym autor dzieli się stale aktualnymi przemyśleniami na temat ludzkich doświadczeń związanych z chorobą. Warto go odczytać w kontekście towarzyszącej nam od dłuższego czasu pandemii. Choroba jest częścią ludzkiego życia. Jej intensywność i siła oddziaływania za każdym razem jest inna. Towarzyszący jej ból zależny jest od indywidualnego odbioru i nie sposób go zmierzyć obiektywnie. Doświadczenia, jakie gromadzimy w związku z chorobą, są naszymi własnymi lub osób nam najbliższych, którym towarzyszymy w ich chorobach. Choroba jest swego rodzaju znakiem naszej przemijalności i skończoności. Błażej Pascal powiedział, że „Wielkość człowieka polega na tym, iż jest[...]

Widzenia własne

/

ks. Jan Kozieł

Chcę żyć wdzięcznością

Kilka lat przychodziłem w to miejsce jako kapelan szpitalny. Tym razem znalazłem się tam jako pacjent na okulistyce. Na początek kolejnego w życiu szpitalnego doświadczenia otworzyłem znany i lubiany Psalm 103. W nim miałem podkreślony wiersz czwarty: „On ratuje od zguby życie twoje, On wieńczy cię łaską i litością”. Zainspirowany zawartą w powyższym zdaniu intencją Pana Boga, jaką jest przeznaczenie i mnie do życia wiecznego, przeniosłem się myślą i wyobraźnią w bezmiar rzeczywistości Królestwa Bożego. Tam, dokąd prowadzi mnie Zbawiciel, ratując moje życie, czyli mnie samego, od zguby. Uśmiechnęło się moje serce, gdy rozważałem tę biblijną prawdę. Gdyby nie Pan… Po chwili wróciłem jednak do realiów cieszyńskiego szpitala, usiłując ogarnąć pamięcią wszystkie pobyty w szpitalach, a było ich co najmniej[...]