miniatura

Do publikacji na temat bpa Juliusza Burschego dołączyła kolejna książka. Zawiera zarówno teksty różnych autorów na temat biskupa i jego dziedzictwa, jak i artykuły, które on sam opublikował w prasie ewangelickiej, wybrane przez redakcję kazania, przemówienia i listy. Takiej antologii jego tekstów dotąd nie było. Z wielu względów wybór ten jest najciekawszą częścią blisko 400- stronicowego tomu, mimo że liczy zaledwie stron 65. Nie zachowało się archiwum biskupa – spłonęło w 1939 roku, oparto się więc przede wszystkim na tekstach opublikowanych w „Zwiastunie Ewangelicznym”, którego biskup był długoletnim redaktorem. Narodowość a religia, Mazurom ku przestrodze, Tragedia kolonisty niemieckiego ukazują refleksje nad religijną i narodową – polską tożsamością, zarówno luteran z szeroko rozumianych ziem polskich, jak i samego autora.[...]

miniatura

W dniu 20 lutego 2022 roku mija 80. rocznica śmierci bpa Juliusza Burschego. Z kolei 20 września minie 160. rocznica jego urodzin. Był osobistością, która wywarła wyjątkowy wpływ na życie Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w tamtych czasach. Na studia teologiczne wyjechał do Dorpatu, czyli dzisiejszego Tartu w Estonii. Po ordynacji służbę rozpoczął w Warszawie. Później kierował Kościołem w czasie ważnych przełomów. Po aresztowaniu 3 października 1939 roku w Lublinie ponad dwa lata spędził w więzieniach i obozie. Został zamordowany w hitlerowskim więzieniu w Berlinie. Jego służba i droga życia dobiegły końca 20 lutego 1942 roku. Jesienią 2017 roku odnaleziono na cmentarzu komunalnym w berlińskiej dzielnicy Reinickendorf miejsce, gdzie został pochowany. Choć sam tego nie doczekał, to jego dokonania i jego postawa miały wpływ na życie[...]

miniatura

ks. Edmund Bursche 17.07.1881-26.07.1940 W Zgierzu 140 lat temu urodził się luterański teolog i historyk. Był synem ks. Ernsta Wilhelma Burschego i jego drugiej żony Marii Matyldy Harmel. Jego przyrodnim bratem był bp Juliusz Bursche. Studiował w latach 1900-1906 na wydziale teologii ewangelickiej na uniwersytecie w Dorpacie (dziś Tartu w Estonii). Był członkiem Konwentu Polonia. Został ordynowany 10 lutego 1907 r. i pełnił służbę kolejno w Pabianicach, Warszawie, Łowiczu i Kutnie. W 1915 r. został wysiedlony w głąb Rosji. Do Łowicza wrócił w 1918 r. Za sprzeciw wobec tworzenia odrębnych szkół dla dzieci ewangelickich został skazany w październiku 1918 r., jednak zaborcy nie zdążyli wykonać wyroku. W latach 1919–1920 władze kościelne wysłały go na studia teologiczne do Bazylei. W 1922 r. został pierwszym dziekanem Wydziale Teologii[...]