Widzenia własne

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Mamy wybór

Człowiek nieraz naraża się na Boży gniew z własnego wyboru. Zapomina o Bożych przykazaniach. To tak przyjemnie unosić się w balonie pychy, ponad nieszczęściami bliźnich, ponad prośbami o udzielenie pomocy. Dążenie do własnego szczęścia, ułudy bogactwa i sławy jest wbrew pozorom wyborem własnego nieszczęścia. Jak pisze ewangelista: „Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniesie?” (Mt 16,26). Takiego wyboru dokonał bogacz ucztujący każdego dnia w swym domu, odziewający się w purpurę i kosztowne szaty, który w swoim dobrobycie czuł się szczęśliwy. Mógłby powiedzieć, że niczego złego nie zrobił leżącemu pod jego bramą głodnemu i choremu nędzarzowi o imieniu Łazarz. Niczego złego nie zrobił, ale nie uczynił też niczego dobrego! Nie przeganiał, ale nie poprosił do stołu. Nie podał nawet[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Ryszard Pieron

Okrutne reklamy

Święta Bożego Narodzenia w swojej istocie są świętami rodzinnymi, które – jak nakazuje tradycja i ludowe zwyczaje – spędza się w kręgu najbliższych i ważnych sercu przyjaciół. Nie dla wszystkich jednak ten czas jest tak samo przyjemny. Od listopada poprzez świąteczny czas, a później aż do kwietnia w związku z odpisami 1% od naszych podatków, jesteśmy bombardowani reklamami. Najpierw pokazującymi uśmiechnięte wielopokoleniowe rodziny przeżywające radość wigilijnego albo świątecznego dnia przy suto zastawionym stole. A od Nowego Roku – chorymi i niepełnosprawnymi poszukującymi wsparcia. Rozumiem przekaz i cel tych reklam, spotów i społecznych ogłoszeń, ale uważam, że niektóre z nich są okrutne. I choć może osiągają cel w postaci pozyskanych środków, ale z ewangeliczną miłością nie mają wiele wspólnego. Przed świętami w[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Ryszard Pieron

Ósme przykazanie

Zastanawiam się, co tak właściwie się stało, że młodzi ludzie w naszym kraju, ale nie tylko młodzi, przestali chodzić do kościoła, a niektóry wręcz pałają do Kościoła niechęcią. Próbując odpowiedzieć na tak postawione pytanie, możemy opowiadać o sekularyzacji, dobrobycie, rozwiązłości, zapracowaniu, zagubieniu, kościelnych aferach, emancypacji, pedofili, transmisjach internetowych lub telewizyjnych itd. i w ten sposób usprawiedliwiać trochę nieobecnych w kościele. Mam mimo wszystko nadzieję, że ta absencja i jej przyczyny naszego Kościoła nie dotyczą. Gdy pisze się lub mówi w Polsce o odchodzeniu od Kościoła, to patrzy się i ocenia wszystko w oparciu o bezwzględnie większościowy Kościół Rzymskokatolicki. Odchodzenie od Kościoła instytucjonalnego zauważalne jest jednak we wszystkich krajach cywilizacji zachodniej, nie dotyczy[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Karol Macura

Tak oto Marcin zamieszkał z nami

Przemków to maleńkie miasteczko w Lubuskiem, pomiędzy Polkowicami a Żaganiem. Otoczone lasami, w których  onegdaj stacjonowały rosyjskie wojska. Mieścina sennie toczy swoje dni. Nadszarpnięte zębem czasu kamieniczki rzadko ktoś remontuje, bo i po co, dla kogo? Sklepy również jak z minionej epoki. Reklama, że to raj dla rowerzystów, też trochę na wyrost, bo nikt nie dba o oznakowanie szlaków. Nasza rowerowa wyprawa miała jednak nieoczekiwanie pozytywny wydźwięk. W tym szarym otoczeniu nagle, ku naszemu zaskoczeniu – pięknie utrzymany, dawny kościół ewangelicki. W miasteczku nie przetrwał ani reprezentacyjny pałac byłych właścicieli, rodziny von Schlezwig-Holstein, ani ewangelicka szkoła. Natomiast kościół i plebania stoją i pieszczą oko. Szczęśliwym trafem zostały one przejęte przez przybyszów z Bieszczad i Beskidu Sądeckiego, głównie[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Arent

Nasze straty – nasze szanse

  Marzymy o przyszłości, w której nie będzie bólu. Oczekujemy jej. Tymczasem żyjemy tutaj, a Jezus w modlitwie do Ojca o nas powiedział: „Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. (...) I objawiłem im imię twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich”(J 17,15-16.26). Życie Żałoba kojarzy nam się jednoznacznie, jednak w rzeczywistości ten stan przeżywa się nie tylko po śmierci bliskich. Spotyka nas w życiu mnóstwo mniejszych i większych strat. Tych realnych i tych symbolicznych, faktycznych i wyobrażonych. Tych fizycznych i tych duchowych. Tracimy osoby, zwierzęta, miejsca i przedmioty. Tracimy zasoby, możliwości i okazje. Tracimy szanse, przekonania i marzenia. Tracimy zaufanie i nasze nadzieje. Tracimy znany dotąd obraz[...]

miniatura
Polecamy Widzenia własne
/
Jerzy Sojka

Zapomniana „sola”

Nasze sprawy   Lubimy nośne hasła. Dlatego taką popularnością cieszą się tzw. sola jako podsumowanie protestanckiego sposobu wyznawania chrześcijaństwa. Jeśli przyjrzymy się ich luterańskiej wersji, to obok powszechnie przywoływanego sola Scriptura – jedynie Pismo, znajdziemy na niej często zapomniane solum Verbum – jedynie Słowo. To zapomnienie bierze się być może stąd, że powtórzenie na liście mającej oddawać fundamenty protestantyzmu Pisma Świętego i Słowa Bożego wydaje się zbędne – przecież używamy tych pojęć jako synonimów. Czy jednak na pewno są one synonimami, a pomijanie tego drugiego ma uzasadnienie w myśli luterańskiej Reformacji? Bóg mówiący By odpowiedzieć na to pytanie, musimy sięgnąć do początków Reformacji. Jak wiemy, protest Marcina Lutra przeciw odpustom wziął się z jego zmagania z tekstem Pisma[...]

miniatura
Polecamy Widzenia własne
/
Edyta Badura

Dobre słowo

  Słowa. Bywa, że rzucamy je mimochodem, nie zastanawiając się nad tym, co i jak mówimy. Innym razem poświęcamy dużo czasu i staranności na właściwe ich dobranie, z nadzieją uzyskania zamierzonego celu. Słowa mogą być źródłem inspiracji, podnieść kogoś na duchu lub zranić do żywego. Motto: „Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają”. Ef 4,29 Janusz Leon Wiśniewski – polski naukowiec i pisarz, oddał to tak: „słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi”. Od tego dotyku słowa zaczyna się budowanie własnego poczucia wartości, ale także tych najmniejszych, dla których my, dorośli, jesteśmy przewodnikami po świecie i życiu. Każdy z nas ma wiele niezdrowych nawyków językowych,[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Ryszard Pieron

Przyszłość parafialnych finansów

  Nie jest łatwo znaleźć pozytywne informacje w przestrzeni publicznej. Zatem nie będzie pozytywnych treści, a tylko realne spojrzenie na finansową i wojenną rzeczywistość. Kilka osób podczas przypadkowego, wakacyjnego spotkania w rozmowie ze mną zauważyło, że w „Zwiastunie Ewangelickim” w moich felietonach, mało jest treści o charakterze religijnym. Zapewne tak – odpowiedziałem – ale drukowane są w towarzystwie rozmyślań, modlitw oraz biblijnych artykułów, dlatego uznaję, że w moich tekstach mniej będzie kazania, a więcej osobistego spojrzenia na realne wydarzenia dziejące się wokoło nas i mające wpływ na naszą kościelną i świecką codzienność. Wojna wywołana przez Rosję w Ukrainie trwa już ponad pół roku. I nie mam satysfakcji, że w marcu tego roku należałem do tych nielicznych, którzy uważali, że nie skończy się szybko.[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Dzieci burzy, dzieci pokoju

  Był piękny, słoneczny poranek, a temperatura dochodziła już do 27 stopni Celsjusza. Czytałam urywek z Ewangelii Jana, gdzie Pan Jezus przekazuje swoim uczniom słowa o pokoju: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka” (J 14,27). Wtedy za oknem rozległ się grzmot, nadchodziła burza z upragnionym letnim deszczem. Przeżyłam już wiele burz, takie bardziej łagodne i te groźne. Nie zawsze miałam się gdzie schronić, czasem były to nawałnice, które zaskoczyły mnie w drodze, gdy wracałam do domu. Burze mogą wyrządzić wiele szkód, jednak zawsze przeżyłam je szczęśliwie, skończyło się tylko na strachu. Burze występują nie tylko w przyrodzie, ale mogą też występować w naszych głowach, w naszych myślach. Prowadzimy czasem burzliwe rozmowy. Możemy[...]

miniatura
Polecamy Widzenia własne
/
Edyta Badura

Jak oswoić złość?

  Wyobraźmy sobie, że jest upalny dzień, samo południe w piątek. Rodzice z dwójką dzieci samochodem przedzierają się przez zatłoczone miasto. Psuje się klimatyzacja, samochód z drogi podporządkowanej wymusza gwałtowne hamowanie, w samochodzie rozlewa się kawa. Dzieci zaczynają marudzić. Motto: „Gniewajcie się, ale nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym”. Ef 4,26 Z powodu robót drogowych samochód staje w korku. Właśnie w tym momencie młodszy syn potrzebuje skorzystać z toalety. Na tylnym siedzeniu zaczynają nawarstwiać się płacze i krzyki, dzieci kłócą się o zabawkę – małego słonika, który jeszcze minutę wcześniej samotnie leżał między fotelami nie zwracając niczyjej uwagi. Struna złości z każdą chwilą naciąga się coraz mocniej i mocniej. Mały słonik okazuje się jej katalizatorem. Struna pęka.[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?

Co jest po co Polecamy
/
ks. Bogdan Wawrzeczko

Szermierka na wersety