Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Łukasz Ostruszka

Moc Bożej warowni

„Bóg jest ucieczką i siłą naszą, pomocą w utrapieniach najpewniejszą. Przeto się nie boimy, choćby ziemia zadrżała i góry zachwiały się w głębi mórz. Choćby szumiały, choćby pieniły się wody, choćby drżały góry z powodu gniewu jego. Sela. Jest rzeka, której nurty rozweselają miasto Boże, przybytek święty Najwyższego. Bóg jest w nim, nie zachwieje się: Bóg wspomoże go przed świtem. Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, odezwał się głosem swoim, i rozpłynęła się ziemia. Pan Zastępów jest z nami, warownym grodem jest nam Bóg Jakuba. Sela. Pójdźcie i zobaczcie dzieła Pana, który czyni dziwne rzeczy na ziemi! Kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, łamie łuki i kruszy włócznie, wozy ogniem pali. Przestańcie i poznajcie, żem Ja Bóg, wywyższony między narodami, wywyższony na ziemi! Pan Zastępów jest z nami,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Wojciech Pracki

Inne dziękczynienie

„Abyś nie myślał w swoim sercu: Moja moc i siła ręki zdobyła mi to bogactwo”. 5 Mż 8,17 (BE) Do tej pory Tegoroczne Dziękczynne Święto Żniw odbieram zdecydowanie inaczej niż wszystkie poprzednie. W dzieciństwie i wczesnej młodości razem z rodzicami tworzyliśmy kwietno-warzywne kompozycje i dostarczaliśmy je do kościołów w Ostrowie Wielkopolskim lub w Czarnymlesie, filiale parafii w Kępnie. Miło było mi patrzeć na ołtarze, przy których strojeniu miałem swój drobny wkład z rodzinnego ogrodu i sadu. Gdy byłem wikariuszem w Hażlachu i Zamarskach pod Cieszynem, wyglądało to już inaczej. Z radością obserwowałem zaangażowanie w ten zwyczaj miejscowych gospodarzy, a szczegóły dopracowywała moja żona. W Opolu jest w pewnym sensie podobnie, choć z racji miejskiego charakteru – rolników w parafii nie ma. Ale za to zawsze na ołtarzu stoi[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Wojciech Froehlich

Spoglądajmy na krzyż

„Jezus rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi (...). Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mt 11,25.27-30 Józef Chełmoński malował pejzaże, ale na płótnach chętnie przedstawiał także życie prostych ludzi na wsi oraz pracę rolnika. Najbardziej znane są jego Bociany oraz Babie lato. Jeden z obrazów artysta zatytułował Orka. Zasadniczym jego tematem jest ciężka praca i trud człowieka. Bosy, ubrany w jasną, zgrzebną koszulę chłop prowadzi pług zaprzęgnięty w[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Paweł Mikołajczyk

Napięcie i koktajle morelowe

„Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy. (…) A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary”. Ga 5,25;6,9-10 Koktajle morelowe to poważna sprawa. W nich wyraża się napięcie ludzkiego istnienia, powaga i dramat życia. Oczywiście nie każdy koktajl zawierający morele jest tak istotny. Poważną sprawą były koktajle morelowe w barze Bec-de-Gaz na rue de Montparnasse w Paryżu w grudniu 1931 roku. Żeby sprawę nieco bardziej skomplikować, znaczenie owych koktajlów nie wynikało ani z moreli, ani z pozostałych składników, których niestety nie znam. Ważna było, że te napoje sączyli filozofowie Simone de Beauvoir, Raymond Aron i Jean-Paul Sartre. Rozmawiali przy tym o rzeczach wielkich i poważnych, ale w[...]

miniatura
Polecamy Słowo Boże
/
ks. Tomasz Wigłasz

Jak być wdzięcznym?

„Powiesz w tym dniu: Chcę Cię wychwalać, Panie”. Iz 12,1 (BE) Dziękuję. To jedno z trzech tak zwanych „magicznych” słów. Tak przynajmniej słyszymy co najmniej od przedszkola. Razem z „proszę” i „przepraszam” tworzą triadę, która ma nam ułatwiać życiową wędrówkę. Czasem myślę, że faktycznie traktujemy je jak „magiczne”. Przynajmniej w odniesieniu do dziękowania, czy jak się to w religijnym kontekście częściej nazywa – dziękczynienia, do którego zachęca nas fragment z Księgi Izajasza 12,1-6. Zdaję sobie sprawę, że słowo „magiczny”, raczej nie brzmi właściwie na łamach „Zwiastuna Ewangelickiego”. Kościół od wieków ma z magią na pieńku. W przeszłości bywało, że nierzadko w tym bardzo dosłownym znaczeniu. Kiedy jednak spojrzymy na to, co pod terminem „magiczny” rozumie nauka, jaką jest religioznawstwo,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Wiktoria Matloch

Potrzebny nam przełom

„Saul, dysząc jeszcze groźbą i chucią mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana i prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, (…) uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy. I stało się w czasie drogi, że gdy się zbliżał do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba, a gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. (…) A mężowie, którzy z nim byli w drodze, stanęli oniemiali, głos bowiem słyszeli, ale nikogo nie widzieli. Podniósł się Saul z ziemi, lecz gdy otworzył oczy swoje, nic nie widział; wiodąc go tedy za rękę, zaprowadzili go do Damaszku. I przez trzy dni nie widział i nie jadł, i nie pił”. Dz 9,1-9 Przełom, nagła[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Andrzej Wójcik

Wiary należy używać

„Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze. Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować. Boga nikt nigdy nie widział; jeżeli nawzajem się miłujemy, Bóg mieszka w nas i miłość jego doszła w nas do doskonałości”. 1 J 4,7-12 Niccolò Paganini, wielki skrzypek, geniusz muzyczny, zapisał w testamencie swoje skrzypce Genui – miastu, w którym się urodził. Postawił jednak warunek – zastrzegł, że już nikt nie może zagrać na tym[...]

miniatura
Polecamy Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Olek

Bóg jest hojny

„Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwie drobne monety, to jest tyle, co jeden grosz. I przywoławszy uczniów swoich, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, ta uboga wdowa wrzuciła więcej do skarbnicy niż wszyscy, którzy wrzucali. Bo wszyscy wrzucali z tego, co im zbywało, ale ta ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie”. Mk 12,42-44 „Dlaczego ktoś to zrobił? Czy to wyraz skąpstwa i chamstwa?” – takie pytania pojawiają się, ilekroć liczymy kolektę po nabożeństwie i dostrzegamy wśród monet, i banknotów dwudziestogroszówki, dziesięciogroszówki czy jednogroszówki. Dla wielu osób ceniących Kościół i swoją parafię jest to pewien rodzaj obrazy, wyraz braku szacunku dla tego, co wspólne. Przy obecnej niepewności co do cen zakupu żywności, cen elektryczności, gazu czy benzyny, gotowość do dzielenia się,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Dlaczego mamy pamiętać o Izraelu?

„Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który wybrał sobie na dziedzictwo”. Ps 33,12 Każde nabożeństwo zbliża nas do starożytnego Izraela. Jeden z czytanych fragmentów to tekst starotestamentowy. Poznajemy historię ludu Bożego, jego wzloty i upadki oraz uniwersalną myśl starego przymierza. Historia narodu izraelskiego, to historia Bożego działania, opieki, ochrony w cieniu Jego skrzydeł. Dziesiąta niedziela po Święcie Trójcy Świętej – Niedziela Izraela, zachęca nas do pochylenia się nad praojcami wiary, nad ich przeszłością i teraźniejszością. Co o nich wiemy, co jeszcze pamiętamy i czy ta pamięć jest nam potrzebna? Nasza historia jest oderwana od życia Izraelitów, a teraźniejszość też taka się wydaje. Izrael. Na Starożytnym Wschodzie każde imię, każda nazwa miała swoje znaczenie. Nie było w tym względzie[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marek Michalik

Nie pierwszy raz i nie ostatni

„Wtedy nauczyciele Prawa i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, postawili ją na środku i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero co przyłapano na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. Ty, natomiast, co powiesz na to? A mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieć o co Go oskarżyć. Jezus jednak schylił się i pisał palcem po ziemi. Kiedy nadal Go pytali, podniósł się i powiedział: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. I znowu się schylił, i pisał po ziemi. Gdy to usłyszeli, odchodzili jeden po drugim, zaczynając od starszych. Pozostał tylko On i kobieta stojąca na środku. Wtedy Jezus się podniósł powiedział do niej: Kobieto, gdzie oni są? Nikt cię nie potępił? Ona odpowiedziała: Nikt, Panie. Wówczas Jezus oznajmił: Ja również ciebie nie[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?

Co jest po co Polecamy
/
ks. Bogdan Wawrzeczko

Szermierka na wersety