Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Gdy wezwanie jest wyzwaniem

„A wszedłszy do jednej z tych łodzi, należącej do Szymona, prosił go, aby nieco odjechał od brzegu, i usiadłszy, nauczał rzesze z łodzi. A gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wyjedź na głębię i zarzućcie sieci swoje na połów”. Łk 5,3-4 Jaki łańcuch zdarzeń uruchomiło odbicie łodzi od brzegu? Pan Jezus traktuje łódź jak duchowny ambonę w kościele: naucza, by w pewnym momencie przejść od mówienia do działania. Zachęca rybaka do połowu ryb w środku dnia. Wbrew logice i doświadczeniu osób trudniących się rybołówstwem. Czy to był zwykły połów? Nie! Czym sfinalizowany? Powołaniem uczniów: Szymona Piotra, Jakuba i Jana. Czego to uczy dziś? Jezus wciąż na nowo powołuje uczniów i uczennice. Odbija od brzegu. Zachęca do odwagi, do podjęcia ryzyka, do zmiany myślenia, do zobaczenia swego życia z innej perspektywy. Zaprasza[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Oskar Wild

Boża miłość obejmuje świat

„Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością. Nie dlatego że jesteście liczniejsi niż wszystkie ludy, przylgnął Pan do was i was wybrał, gdyż jesteście najmniej liczni ze wszystkich ludów. Lecz z miłości swej ku wam i dlatego, że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom, wyprowadził was Pan możną ręką i wybawił cię z domu niewoli, z ręki faraona, króla egipskiego. A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem wiernym, który do tysiącznego pokolenia dochowuje przymierza i okazuje łaskę tym, którzy go miłują i strzegą Jego przykazań. Lecz sam odpłaca tym, którzy go nienawidzą, aby ich wytracić. Nie zwleka, ale odpłaca temu samemu, kto go nienawidzi. Przestrzegaj więc przykazań, ustaw i praw, które Ja ci dzisiaj[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Piotr Szarek

Szósty z dwunastu

„Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce? Znowu zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy. Ty okażesz wierność Jakubowi, łaskę Abrahamowi, jak pod przysięgą obiecałeś naszym ojcom za dawnych dni”. Mi 7,18-20   Dwunastu tzw. mniejszych proroków Starego Testamentu to dobre pytanie na egzaminie konfirmacyjnym. Ozeasz, Joel, Amos, Abdiasz, Jonasz, Micheasz, Nachum, Habakuk, Sofoniasz, Aggeusz, Zachariasz, Malachiasz – wymieniam z pamięci, bo to jest dla mnie łatwiejsze niż dwanaście pokoleń Izraela czy dwunastu apostołów. Jakąś dwunastkę trzeba znać. Ks. Tomasz Bruell sugerował kiedyś, że mali prorocy są jak deserowe łyżeczki na obrusie w niedzielnej zastawie:[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Gdy chcemy zrzucić jarzmo

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mt 11,28-30   Jarzmem nazywano niegdyś uprząż dla bydła pociągowego. Była to drewniana rama, niekiedy obszyta skórą, którą nakładano na czoło lub kark zwierzęcia. Do niego podpinało się różnorakie maszyny rolnicze lub wozy. Jarzmo to coś, co ogranicza swobodę, nie pozwala iść swobodnie naprzód. Bardzo wymowny obraz znajdujemy w księdze proroka Jeremiasza (Jr 27). Bóg rozkazał mu aby przygotował sobie jarzmo, w odpowiedni sposób oplótł powrozami i nałożył na kark. Następnie miał pójść do króla judzkiego Sedekiasza i królów sąsiednich państw, i w ten[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Sebastian Olencki

Wezwani do pomagania

„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze, z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju: jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkich i we wszystkich. A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego”. Ef 4,1-7 Apostoł Paweł zachęca do zachowania jedności. Kwestie jedności powinny szczególnie charakteryzować Kościół Jezusa Chrystusa – nie powinno w nim być miejsca na bezsensowne rozłamy czy zwalczanie siebie nawzajem ze względu na piastowane stanowisko czy rolę społeczną. Kościół powinien być miejscem[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marcin Orawski

Potrójne błogosławieństwo

„I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak będziecie błogosławić synów izraelskich, mówiąc do nich: Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój. Tak będą wzywać imienia mojego nad synami izraelskimi, a Ja będę im błogosławił”. 4 Mż 6,22-27 Słowa błogosławieństwa Aaronowego większość z nas zna na pamięć. Słyszymy je na zakończenie prawie każdego nabożeństwa ewangelickiego, a mimo to mogą zaskakiwać. Dlaczego, na przykład, w trakcie wypowiadania słów starotestamentowego błogosławieństwa jest wykonywany znak krzyża, choć słowa te nie mogły mieć z krzyżem nic wspólnego? Przynajmniej w czasach Aarona. Albo dlaczego ten fragment jest proponowany do rozważania w[...]

miniatura
Słowo Boże
/
bp Wojciech Pracki

Słowo przymierza w sercu człowieka

„Oto idą dni – mówi Pan – że zawrę z domem izraelskim i domem judzkim nowe przymierze. (...) Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich – mówi Pan – Odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nie wspomnę”. Jr 31,31.33-34 Są takie filmy, do których zawsze wracam z radością, pomimo że znam je niemal na pamięć. Jeden z nich to Poszukiwacze zaginionej arki Stevena Spielberga. Fabuła opowiada o perypetiach archeologa Indiany Jonesa, który w pierwszej części filmowej serii odnajduje Arkę Przymierza. Niestety wkrótce odbierają mu ją hitlerowcy, jako że akcja toczyła się w trakcie II wojny światowej. Na widzach wielkie wrażenie robiła scena[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Grzegorz Olek

To jest możliwe

„Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś”. J 17,21.23 Być jednością to niesamowita sztuka. Kiedy pojawia się hasło „jedność”, to pierwsza przychodzi mi na myśl jedność małżeńska, która w praktyce dosyć szybko zostaje porzucona przez męża i żonę. Jedność przy zachowaniu odrębności nie przychodzi sama przez się, dlatego łatwo poprzestać na czymś mniejszym – pozostawaniu ze sobą „dla dobra dzieci”, ze strachu przed samotnością lub na stłumieniu własnych potrzeb dla świętego spokoju. Mnóstwo wariantów udawania jedności jest niestety czymś codziennym, powszechnym, zbyt dobrze znanym.[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Michał Makula

Rozmawiajmy z naszym Ojcem

„A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulicy pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją. Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie. A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani: Nie bądźcie do nich podobni, gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie. A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie”. Mt 6,5-9 Czy modlitwa jest twoim naturalnym odruchem serca? Czy jest czymś wymuszonym, a może w ogóle nie masz potrzeby modlitwy? Odpowiedź na te pytania, daje tak naprawdę wgląd w kondycję twojej[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Piotr Sztwiertnia

Uwielbienie – ważna część życia

„Wtedy Salomon zwołał starszyznę Izraela (…), aby sprowadzić Arkę Przymierza PANA z miasta Dawidowego, to jest z Syjonu. A lewici-śpiewacy, wszyscy: Asaf, Heman, Jedutun, ich synowie oraz ich bracia ubrani w bisior, z cymbałami, harfami i lirami, stali od strony wschodniej ołtarza, a z nimi stu dwudziestu kapłanów grających na trąbach. I była taka jedność grających i śpiewających, że słychać było jeden głos sławiący i wychwalający PANA. A gdy wzmogły się głosy trąb, cymbałów i wszystkich instrumentów muzycznych, aby sławić PANA, ponieważ jest dobry, ponieważ Jego łaska na wieki, wtedy ten dom został wypełniony obłokiem – dom PANA. (…) Chwała PANA wypełniła dom Boży”. 2 Krn 5,2.12-13.14 (BE) Sytuacja opisana w 2. Księdze Kronik jest mi bardzo bliska. Odkąd pamiętam, z wielką radością i entuzjazmem śpiewałem pieśni[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Sebastian Madejski

Wspólnota Zmartwychwstałego

Kultura Polecamy
/
ks. Paweł Meler

Prawda przebija serce

Polecamy Rok wyznania wiary
/
ks. Michał Walukiewicz

Czym jest w praktyce?