Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Marcin Konieczny

Czy niepodległość nas cieszy?

„Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu”.  1 Kor 15,57-58 W dniu 11 listopada 1918 roku Polska po 123 latach rozbiorów w końcu odzyskała niepodległość. W końcu, po 123 latach walki o swoją narodową suwerenność, mogliśmy bez przeszkód posługiwać się ojczystym językiem i mieć pewność, że ziemia, na której mieszkamy, jest nasza i nikt nie ma prawa nam jej odebrać. 123 lata to ogrom czasu, możemy sobie tylko wyobrazić, jak wiele determinacji i siły potrzeba było, aby przez ponad wiek utrzymać swoją narodowość, język i kulturę, ryzykując nieraz życiem, stawiając czoła prześladowaniom, szykanom i różnym karom, jakie przewidywali zaborcy dla tych,[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Halina Radacz

Dlaczego chcę być ewangelikiem?

„Chrystus wyzwolił nas, abyśmy w tej wolności żyli. Stójcie więc niezachwianie i nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli. (…) Albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary, bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz wiara, która jest czynna w miłości”. Ga 5,1.5-6 Dla większości społeczeństwa, w którym żyjemy Pamiątka Reformacji znaczy niewiele, niektórzy nawet nie wiedzą, że taki dzień istnieje. Gdy podamy datę 31 października – mówią: „A tak, to Halloween”. Rzadko powiedzą: „Reformacja, rozłam w Kościele”. Trudno zrozumieć to w kraju, który tak wiele Reformacji zawdzięcza. A czym dla nas, współczesnych spadkobierców Reformacji jest ten dzień? Wspomnieniem historii? Poczuciem dumy z dorobku reformacyjnej myśli i jego wpływu na obecny kształt Europy? A[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Arkadiusz Raszka

Niewygodny Jezus

„Gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, Jego uczniowie podczas wędrówki zaczęli zrywać kłosy. Wtedy faryzeusze powiedzieli do Niego: Spójrz, dlaczego oni czynią w szabat to, czego nie wolno? On zaś odpowiedział: Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił Dawid, gdy znalazł się w potrzebie i był głodny, on i ci, którzy z nim byli? Jak (…) wszedł do domu Bożego i jadł chleby (…), które wolno jeść tylko kapłanom (…). Następnie Jezus oznajmił: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu”. Mk 2,23-28 (BE) Kiedy czytam historie o dyskusjach między Jezusem a faryzeuszami, zawsze, zadaję sobie pytanie, jak dziś Jezus i Jego zachowanie byłyby odbierane przez ludzi uważających się za pobożnych i wierzących chrześcijan. Wiedząc, jak to wyglądało w czasach biblijnych – faryzeusze byli przecież[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Emil Gajdacz

Cuda są wokół nas

„W one dni, gdy znowu było wielkie mnóstwo ludu, a nie mieli co jeść, przywołał uczniów i rzekł do nich: Żal mi tego ludu, bo już trzy dni są ze mną, a nie mają co jeść. A jeśli rozpuszczę ich głodnych do domów, ustaną w drodze; a przecież niektórzy z nich przybyli z daleka. I odpowiedzieli Mu uczniowie jego: Skądże ktoś potrafi ich nakarmić chlebem, tutaj, na pustyni? I zapytał ich: Ile macie chlebów? Oni zaś rzekli: Siedem. I polecił ludowi usiąść na ziemi. I wziąwszy te siedem chlebów, i podziękowawszy, łamał i dawał uczniom swoim, by kładli przed nimi. I kładli przed ludem. Mieli też kilka rybek. I pobłogosławiwszy je, kazał i te kłaść przed nimi. A jedli i nasycili się, i zebrali siedem koszów resztek chleba, które zbywały. Było ich zaś około czterech tysięcy”. Mk 8,1-9 Tekst nas zadziwia. Najpierw liczbą[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Katarzyna Kowalska

Droga do wolności

„To przykazanie bowiem, które ja ci dziś nadaję, nie jest dla ciebie za trudne ani niedostępne. Nie jest ono na niebiosach, byś mówił: Kto wstąpi dla nas do niebios, weźmie je dla nas i oznajmi nam, abyśmy je wypełnili? Nie jest ono także za morzem, byś mówił: Kto przeprawi się dla nas przez morze, weźmie je dla nas i oznajmi nam, abyśmy je wypełnili? To słowo bowiem jest bardzo blisko ciebie, w twoich ustach i w twoim sercu, abyś je wypełniał”. 5 Mż 30,11-14 (BE) Upał pustyni doskwiera mocno i utrudnia wędrówkę po rozgrzanym piasku. Do tego stres i niepewność, które nadal towarzyszą Izraelitom po ucieczce z Egiptu. A tu jeszcze ich przewodnik opuszcza ich udając się na wysoką górę Synaj, jakby chciał wspiąć się na niebiosa i dosięgnąć samego Boga. Czas oczekiwania się dłuży, a niepewność o własną przyszłość wciąż nie daje[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Jerzy Gansel

W ogrodzie życia

„Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą. Potem zasadził Pan Bóg ogród w Edenie, na wschodzie. Tam umieścił człowieka, którego stworzył. (...) I wziął Pan Bóg człowieka i osadził go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł”. 1 Mż 2,7-8.15 „Wszelką troskę złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie” (1 P 5,7), pisze apostoł Piotr. To słowa pełne otuchy i miłości oddające przywiązanie Boga do człowieka, Jego otwartość i łaskę. Człowiek otrzymał dech życia, od Stwórcy otrzymuje Jego cząstkę, staje się istotą żywą. Stworzony na Boży obraz, zostaje uczyniony gospodarzem tej ziemi, a Bóg stawia przed nim jasno określone zadanie: „Osadził Pan Bóg człowieka w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł”. Konkretna to rola:[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Katarzyna Rudkowska

Bóg dopuszcza cierpienie

„Rzekła więc Marta do Jezusa: Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój. Ale i teraz wiem, że o cokolwiek byś prosił Boga, da ci to Bóg. Rzekł jej Jezus: Zmartwychwstanie brat twój. Odpowiedziała mu Marta: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym. Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to? Rzecze mu: Tak, Panie! Ja uwierzyłam, że Ty jesteś Chrystus, Syn Boży, który miał przyjść na świat. (…) Wielu więc z Żydów, którzy przyszli do Marii i ujrzeli to, czego dokonał Jezus, uwierzyło w niego”. J 11,21-27.45 Młody, zdolny architekt dowiaduje się, że jest poważnie chory. Diagnoza lekarska brzmi: nowotwór płuc. Rozpoczyna się walka o życie. Tak wiele zostało jeszcze do zrobienia.[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Tymoteusz Bujok

Usługujmy w pełni Ducha

„A w owym czasie, gdy liczba uczniów wzrastała, wszczęło się szemranie hellenistów przeciwko Żydom, że zaniedbywano ich wdowy przy codziennym usługiwaniu. Wtedy dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, rzekło: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy zaniedbali słowo Boże, a usługiwali przy stołach. Upatrzcie tedy, bracia, spośród siebie siedmiu mężów, cieszących się zaufaniem, pełnych Ducha Świętego i mądrości, a ustanowimy ich, aby się zajęli tą sprawą; My zaś pilnować będziemy modlitwy i służby Słowa. I podobał się ten wniosek całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, prozelitę z Antiochii; tych stawili przed apostołami, którzy pomodlili się i włożyli na nich ręce. A Słowo Boże rosło i poczet uczniów w Jerozolimie bardzo się[...]

a1
Słowo Boże
/
ks. Paweł Mikołajczyk

Gdy Chrystus staje pod drzewem

„A oto mąż, imieniem Zacheusz, przełożony nad celnikami, człowiek bogaty, pragnął widzieć Jezusa, kto to jest, lecz nie mógł z powodu tłumu, gdyż był małego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wszedł na drzewo sykomory, aby go ujrzeć, (...). A gdy Jezus przybył na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź śpiesznie, gdyż dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. (...) A widząc to, wszyscy szemrali, mówiąc: Do człowieka grzesznego przybył w gościnę. Zacheusz zaś stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę majątku mojego daję ubogim, a jeśli na kim co wymusiłem, jestem gotów oddać w czwórnasób”. Łk 19,2-8 Być samotnym w tłumie ludzi. Pewnie wielu z nas się to przydarzyło. Właśnie coś takiego przeżywa Zacheusz, przełożony nad celnikami, człowiek sukcesu, zamożny, na kierowniczym stanowisku. W tłumie[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Wojciech Rudkowski

Opieka gwarantowana

„Doszło mnie słowo Pana tej treści: Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświeciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię. Wtedy rzekłem: Ach, Wszechmocny Panie! Oto ja nie umiem mówić, bo jestem jeszcze młody. Na to rzekł do mnie Pan: Nie mów: Jestem jeszcze młody! Bo do kogokolwiek cię poślę, pójdziesz i będziesz mówił wszystko, co ci rozkażę. Nie bój się ich, bo Ja jestem z tobą, aby cię ratować! – mówi Pan. Potem Pan wyciągnął rękę i dotknął moich ust, i rzekł do mnie: Oto wkładam moje słowa w twoje usta”. Jr 1,4-9 Pewna młoda kobieta, Matylda Wrede, zastanawiała się, w jaki sposób może przydać się w służbie dla Królestwa Bożego. Pewnego razu miała sen, w którym widziała człowieka zakutego w kajdany. Człowiek ten przystąpił do jej łóżka i żarliwie prosił o[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?

Co jest po co Polecamy
/
ks. Bogdan Wawrzeczko

Szermierka na wersety