Słowo Boże

a1
Słowo Boże
/
ks. Jan Raszyk

Pewni Jego miłości i mocy

„Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem stanie! Tak! Ja sam ujrzę go i moje oczy zobaczą go”. Hi 19,25.27 Księga Joba przekazuje nam niezmienną Bożą prawdę, radosną wieść, która szczególnie często powtarzana jest w obecnym okresie roku kościelnego: Mój Odkupiciel żyje! Już na początku księgi dowiadujemy się, że: „Job (…) był nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego” (Hi 1,1). Lecz za sprawą przebiegłego szatana utracił wszystkie dziesięcioro dzieci, bydło liczone w tysiącach sztuk, a następnie sam ciężko zachorował. Z zamożnego stał się człowiekiem ubogim, nieuleczalnie chorym, wzbudzającym współczucie. Jak reaguje dotknięty tak bolesnymi stratami? Jak zachowuje się w cierpieniu? On mówi: „Pan dał, Pan wziął, niech będzie imię Pańskie błogosławione” (Hi 1,21); „Dobre przyjmujemy od Boga, czy[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Paweł Mikołajczyk

To, co przed nami

„A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. Wszak jej zawdzięczają przodkowie chlubne świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk. (...) A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica”. Hbr 11,1-3.39   Stał i patrzył. W oddali był cel wędrówki. Miejsce, do którego zdążał przez tyle lat. Podróż przez pustynię. Problemy. Niezadowolenie tych, których prowadził. Zmęczenie. Lata tułaczki. Teraz stał i patrzył. Widział to miejsce, widział koniec drogi. Ale miał go nigdy nie osiągnąć… Mojżesz na górze Nebo widział Ziemię Obiecaną, ale spełnienia Bożej obietnicy nie doświadczył. Jaką różnicę robiło to, czy widział prawdę czy[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Joanna Sikora

Dokąd idziesz?

„A byli niektórzy Grecy wśród tych, którzy pielgrzymowali do Jerozolimy, aby się modlić w święto. Ci tedy podeszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei, z prośbą, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.  Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi, Andrzej zaś i Filip powiedzieli Jezusowi.  A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli ziarnko pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje; lecz jeśli obumrze, obfity owoc wydaje. Kto miłuje życie swoje, utraci je, a kto nienawidzi życia swego na tym świecie, zachowa je ku żywotowi wiecznemu. Jeśli kto chce mi służyć, niech idzie za mną, a gdzie Ja jestem, tam i sługa mój będzie; jeśli kto mnie służy, uczci go Ojciec mój”. J 12,20-26 Tłum ludzi podąża do Jerozolimy. Jezus[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Tomasz Wigłasz

Jak umiłowane dzieci

„Bądźcie więc naśladowcami Boga, tak jak umiłowane dzieci, i postępujcie w miłości, jak Chrystus nas umiłował i wydał samego siebie za nas, jako dar i ofiarę na wonność miłą Bogu. O nierządzie zaś, czy jakimkolwiek postępowaniu bezwstydnym lub chciwym, nawet nie wspominajcie, jak przystoi świętym. Niestosowne są także nieprzyzwoite i głupie rozmowy lub sprośne żarty. Bądźcie raczej pełni wdzięczności. To bowiem powinniście wiedzieć i rozumieć, że ani człowiek rozwiązły, ani bezwstydny, ani chciwy – to jest bałwochwalca – nie otrzyma dziedzictwa w Królestwie Chrystusa i Boga. Niech nikt was nie zwodzi próżnymi słowami, gdyż właśnie z ich powodu gniew Boży przychodzi na synów buntu. Dlatego nie miejcie z nimi nic wspólnego. Byliście bowiem niegdyś ciemnością, teraz jednak jesteście światłością w Panu. Postępujcie więc jak[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Czas pokuty i oczyszczenia

„Zaśpiewam mojemu Ukochanemu pieśń o Jego miłości do Jego winnicy: Mój Ukochany miał winnicę na urodzajnym wzgórzu. Okopał ją, oczyścił z kamieni i zasadził w niej szlachetną winorośl. Pośrodku wybudował wieżę, a także wykuł tłocznię. Oczekiwał, że wyda winogrona, a wydała cierpkie owoce. Teraz, mieszkańcy Jerozolimy i ludzie z Judy, rozsądźcie pomiędzy Mną i Moją winnicą. Co jeszcze można było uczynić dla Mojej winnicy, a czego nie uczyniłem? Dlaczego, gdy oczekiwałem, że wyda winogrona, wydała cierpkie owoce? Teraz wiec zapoznam was z tym, co uczynię Mojej winnicy: Usunę jej ogrodzenie, aby została spalona, zburzę jej mur, aby była podeptana. Uczynię z niej ruinę: nie będzie przycinana ani przekopywana, zarośnie cierniem i ostem, chmurą rozkażę, aby nie spuszczały na nią deszczu. Winnicą bowiem Pana Zastępów jest dom[...]

miniatura
Polecamy Słowo Boże
/
ks. Piotr Sztwiertnia

Jezus kocha zdrajcę

„[Jezus] oznajmił: Zapewniam, zapewniam was, jeden spośród was Mnie wyda. Uczniowie spoglądali na siebie niepewni, o kim mówi. (…) Wtedy on oparł się o pierś Jezusa i zapytał Go: Panie, kto to jest? Jezus odpowiedział: To jest ten, dla którego Ja umoczę kawałek chleba i podam mu. Umoczył więc kawałek, wziął go i dał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. Gdy on wziął ten kawałek chleba, wszedł w niego szatan. Wówczas Jezus powiedział do niego: Co chcesz czynić, uczyń szybko. Nikt jednak ze spoczywających przy stole nie zrozumiał, dlaczego mu tak powiedział. (…) Kiedy więc wziął ten kawałek chleba, zaraz wyszedł. A była noc”.  J 13,21-22.25-28.30 (BE) Wkraczamy w czas pasyjny, na drogę przypominania sobie, co doprowadziło Jezusa na krzyż. W tym roku jednak Niedziela Invocavit przenosi nas w scenerię Ostatniej Wieczerzy, w[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Jerzy Gansel

Bóg nie odrzuca nikogo

„A gdy się zeszło wiele ludu i z miast przybywali do niego, rzekł w podobieństwie: Wyszedł siewca rozsiewać ziarno swoje. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało zdeptane, a ptaki niebieskie zjadły je. A drugie padło na opokę, a gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. A inne padło między ciernie, a ciernie razem z nim wzrosły i zadusiły je. A jeszcze inne padło na ziemię dobrą i, gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. To mówiąc, wołał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”. Łk 8,4-8 „Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych” (Hbr 3,7-8) – to wezwanie Jezusa Chrystusa, które przed wiekami skierował do swoich uczniów, a dziś kieruje je do nas wszystkich. Jako ewangelicy chlubimy się tym, że jedynie Pismo jest podstawą i treścią naszej wiary, że jedynie w Piśmie Świętym znajdujemy prawdziwy[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Piotr Uciński

Aktywni w czasie pasyjnym

„Dlaczego umartwiamy nasze dusze, a Ty tego nie zauważasz? Oto w dniu waszego postu załatwiacie swoje sprawy i uciskacie wszystkich swoich robotników. Oto gdy pościcie, kłócicie się i spieracie, i bezlitośnie uderzacie pięścią. Nie pościcie tak, jak się pości, aby został wysłuchany wasz głos w wysokości. Czy to jest post, w którym mam upodobanie, dzień, w którym człowiek umartwia swoją duszę, że się zwiesza swoją głowę jak sitowie, wkłada wór i kładzie się w popiele? Czy coś takiego nazwiesz postem i dniem miłym Panu? Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo, że podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata się nie[...]

a1
Słowo Boże
/
bp Marcin Makula

Bóg odbierze sobie chwałę

„Do kogokolwiek cię poślę – pójdziesz i cokolwiek ci zlecę – powiesz”.  Jr 1,7b (BE) Całkowicie powierzam się dziś Bożemu prowadzeniu na kolejny odcinek drogi mojego życia. Pomimo wielu pytań, może nawet osobistej niepewności, robię to dlatego, że na Wszechmogącym i Wszechobecnym w Trójcy Świętej Jedynemu Bogu nigdy się nie zawiodłem. Jego wola i działanie ma wypełniać się w moim życiu. Stąd słowa Jeremiasza, które przyjmuję jako moje drugie już motto biblijne służby duchownego, tym razem w biskupiej posłudze i działaniu. Zaprzyjaźnieni z Jeremiaszowym proroctwem zauważyli zapewne, że pominąłem pierwszą część wersetu 7, który jest odpowiedzią Boga na wymówkę Jeremiasza dotyczącą nieumiejętności publicznego wypowiadania się ze względu na jego młody wiek. Ja, niestety ze względu na swój PESEL, takiej wymówki już[...]

miniatura
Polecamy Słowo Boże
/
ks. Waldemar Szajthauer

Obdarowani prawdziwym bogactwem

„Dokąd ty pójdziesz i ja pójdę”. Rt 1,16 Decyzją Synodu Kościoła obchodzimy ten rok w naszym Kościele jako Rok tożsamości luterańskiej. Trudno w jednym zdaniu zdefiniować, czym jest tożsamość w ogóle, a tym samym tożsamość luterańska. Najkrócej mówiąc: to świadomość tego, kim jestem, z czym się identyfikuję, w co i w kogo wierzę oraz jakie wartości wyznaję. Tożsamość chrześcijańska – luterańska kształtuje się nie tylko w poczuciu wierności względem dziedzictwa otrzymanego od przeszłości, ale również przez gotowość przyjęcia tego, co zostanie jeszcze odsłonięte i dane nam od Boga w przyszłości. Ks. Dietrich Bonhoeffer napisał: „Świadomość bycia urodzonym w tradycji duchowej, która sięga stuleci, daje człowiekowi poczucie pewności i bezpieczeństwa wobec spotykających go napięć i nieszczęść”. To poczucie[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Paweł Meler

To nie sen

Polecamy Widzenia własne
/
Anna Mądrakowska

Dlaczego akurat teologia?

Co jest po co Polecamy
/
ks. Bogdan Wawrzeczko

Szermierka na wersety