Rozmowa

miniatura
Rozmowa
/
Magdalena Legendź

To ludzie dają swoje dary

– rozmowa z ks. Grzegorzem Giemzą, dyrektorem Polskiej Rady Ekumenicznej W styczniu odbywa się doroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, w którym uczestniczą w naszym kraju m.in. Kościoły zrzeszone w Polskiej Radzie Ekumenicznej (PRE). W jego ramach w jednym dniu mamy rozważać wspólne uwielbienie Jezusa, innego dnia jest mowa o wspólnych darach. W jaki sposób jako chrześcijanie różnych wyznań możemy wspólnie zanosić dary Jezusowi? Hasłem tegorocznego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan jest werset z Ewangelii Mateusza 2,2 „Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon”. Mowa tu o mędrcach, którzy pospieszyli do Chrystusa, bo zobaczyli znak, dostrzegli na niebie Jego gwiazdę. Reprezentują oni różnorodność ówczesnego świata, ludy różnych kultur, ale też jedność narodów, które poszukują Boga. Tak[...]

miniatura
Polecamy Rozmowa
/
Agnieszka Godfrejów-Tarnogórska

Przywództwo służebne

– rozmowa z ks. Anne Burghardt, sekretarz generalną Światowej Federacji Luterańskiej Pochodzi ksiądz z Estonii. Według statystyk jest to jeden z najmniej religijnych krajów w Europie, około 70% ludności określa się jako bezwyznaniowa. Wśród Kościołów chrześcijańskich dwa najliczniejsze to luterański i prawosławny. Co wpłynęło na tę sytuację? By odpowiedzieć na to pytanie, muszę dokonać wprowadzenia historycznego. Kościół luterański od czasów Reformacji był w Estonii wyznaniem dominującym. Lecz wyzwanie naszego Kościoła luterańskiego polegało na tym, że nie zawsze w przeszłości udawało się wprowadzać w życie zasadę powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących. Ponieważ przez kilka stuleci większość duchownych ewangelickich miało niemieckie pochodzenie i powiązania z niemieckojęzycznymi właścicielami ziemskimi, to Kościół[...]

miniatura
Rozmowa
/
Redakcja

Tanzania: Wspólna droga

– rozmowa z Rebeccą Maduley Kurubai, pierwszą Masajką – księdzem Proszę opowiedzieć o początkach swej służby jako księdza. Ukończyłam studia w 1999 roku i w tym samym roku zostałam ordynowana. Bezpośrednio po ordynacji zostałam posłana do parafii do miejscowości Iringa. Na początku nie miałam tam niczego – nie było biura, nie miałam gdzie pracować i było tylko kilkadziesiąt osób, z którymi miałam zakładać nową parafię. Dlatego najpierw zaczęliśmy budować kościół. Przychodziło wówczas wielu ludzi, żeby popatrzeć i zapytać, jak to możliwe, że ja, Masajka, mogłam zostać księdzem, skoro wszyscy wiedzą, że Masajowie prowadzą całkiem inne życie. Wielu ludzi przyszło, oglądało i słuchało słów Ewangelii. Tylko w pierwszym roku parafia rozrosła się z mniej niż 40 do około 1000 członków. Zaczęliśmy z nimi pracować,[...]

miniatura
Rozmowa
/
Magdalena Legendź

Miliony kroków

– rozmowa z diakon Haliną Radacz, przewodniczącą synodalnej komisji ds. kobiet Co wpłynęło na pani życiowy wybór, żeby pracować w Kościele jako duchowna? Bardzo wcześnie straciłam matkę i z tego powodu buntowałam się przeciw światu i kłóciłam się z Panem Bogiem. Ogromne oparcie miałam w ojcu, ale miejscem, gdzie czułam się bezpiecznie, była też parafia ewangelicka w Sopocie. Grupa parafialnej młodzieży wspierała mnie. Potrafili uszanować mój bunt, a zarazem otoczyć nienarzucającą się opieką. Spierając się z Panem Bogiem jednocześnie chodziłam na spotkania młodzieżowe i do kościoła, bo bardzo tego potrzebowałam. Ostatecznie z tych doświadczeń zrodziło się przekonanie, że to, co chcę robić w życiu, to opowiadać ludziom o tym, w co sama wierzę i co jest dla mnie ważne. Pod koniec drugiej klasy liceum wiedziałam już, że chcę[...]

miniatura
Polecamy Rozmowa
/
Redakcja

Kanada: W służbie innym

– rozmowa z Susan Johnson, biskup Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego w Kanadzie (ELCIC) Czym zajmuje się Pani osobiście w 2021 roku? W tym roku jestem na rocznym urlopie i pracuję nad trzecim wydaniem książki mojego ojca: Praying the Catechism (Modląc się katechizmem). W książce ojciec prowadzi pewnego rodzaju dialog z Marcinem Lutrem i w tym trzecim wydaniu ja również włączam się w ten dialog. Zamysł tej książki polega na prowadzeniu czytelnika przez dziewięćdziesiąt dni od Środy Popielcowej do Święta Zesłania Ducha Świętego, ale oczywiście można też ją czytać w każdej innej porze roku. Pierwotnym pomysłem było przygotowanie osób dorosłych, które chcą przystąpić do Sakramentu Chrztu Świętego, ale książka ta może też pomóc innym ludziom. Przez ostatni rok, w szczycie pandemii COVID-19, codziennie śpiewała Pani jedną pieśń[...]

miniatura
Polecamy Rozmowa
/
Magdalena Legendź

Dobry świat traktujmy dobrze

– rozmowa z Elżbietą Byrtek Podczas niedawnej konferencji poświęconej ekopedagogice w nauczaniu religii wygłosiła pani referat zatytułowany Czy Pan Jezus był eko?. Skąd pomysł na tak postawione pytanie? Pomysł przyniosło życie, a dokładnie uczniowie. Od kilku lat w ogrodzie parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie organizujemy międzyparafialny, wielopokoleniowy piknik. Uczestniczą w nim osoby z parafii luterańskich, reformowanej i metodystycznej. W roku 2019, który Synod Kościoła ogłosił Rokiem troski o stworzenie, naturalnie wybraliśmy związaną z tym tematykę. Zaproponowano mi wygłoszenie kazania, co jest dużym wyzwaniem w przypadku takiego przekroju wiekowego. Pomyślałam, że z tego względu warto przygotować kazanie dialogowe – w formie rozmowy z moimi uczniami. Podczas przygotowań jeden z nich zadał właśnie takie pytanie.[...]

miniatura
Rozmowa
/
ks. Tomasz Bujok

To samo wyznanie, inny język

– rozmowa z Helgą Sikorą Całe życie mieszka pani na Śląsku Cieszyńskim, od lat w Pruchnej. Jednak pochodzi pani z Mazur – proszę opowiedzieć o swojej rodzinie. Urodziłam się w Sadach, to jest 6 km od Mikołajek jako Helga Krisz. Było nas czworo dzieci, dwie dziewczyny i dwóch chłopaków. Najstarszy był brat, potem siostra. Ja byłam trzecia, a po mnie był jeszcze jeden brat. Rodzice mieli gospodarstwo – 120 morgów ziemi, a 4 morgi to jeden hektar. Mieściło się nad samym jeziorem, a tym jeziorem można było dopłynąć do Mikołajek. Jak wyglądał praca w takim dużym gospodarstwie? To było dość duże gospodarstwo, zatrudnialiśmy pracowników. To były dwie rodziny, jedna do koni, druga do krów – bo były krowy. Mleko wlewało się do 20 litrowych baniek i jedna osoba ze wsi zawoziła te bańki do Mikołajek. My mieszkaliśmy trochę za wsią.[...]

miniatura
Rozmowa
/
Sarah Münich

Syria: Parafia miejscem nadziei!

– rozmowa z ks. Mathilde Sabbagh, ewangelicką duchowną w Syrii Na Twoim profilu na Facebooku znajduje się informacja, że od pewnego czasu nie było bieżącej wody w Al-Hasaka. Jak sytuacja wygląda teraz? Trochę lepiej. Turcja zajęła najważniejsze źródło wody pitnej w północnej Syrii, aby osłabić Kurdów. Miasto nie miało wody przez ponad miesiąc i to akurat w upalny sierpień 2020 roku. Musieliśmy kupować wodę butelkowaną. Teraz mamy już przynajmniej wodę co dziesięć dni przez kilka godzin, głównie w nocy. Budzimy się wówczas nawzajem, wstajemy szybko i załatwiamy wszystko, co najważniejsze, sprzątamy i pierzemy. Napełniamy też naszą parafialną cysternę, aby zabezpieczyć wodę dla chorych. Dlaczego chciałaś studiować teologię? Dorastałam w parafii w Al-Hasaka. Mój ojciec był jednym z radnych parafialnych. Kościół był dla nas[...]

miniatura
Rozmowa
/
Almut Klose

Brazylia: Kiedy polityka zawodzi, Kościół musi być wzorem do naśladowania

– rozmowa z ks. Sílvią Genz, prezydentką Kościoła    Ewangelickiego Wyznania Luterańskiego w Brazylii (KEWL) Jak radzi sobie Pani w czasach pandemii szerzącej się w Brazylii od marca 2020 roku? Kiedy w Brazylii potwierdzono pierwsze przypadki choroby, tysiące ludzi w wielu krajach padło już ofiarą koronawirusa. Mieliśmy więc trochę czasu na przygotowanie się do pandemii, ale rząd nie docenił powagi sytuacji. Twierdził, że ​​zagrożenie związane z nowym koronawirusem jest „przewymiarowane” przez prasę i Światową Organizację Zdrowia. Podstawowe zasady, takie jak zachowanie dystansu i obowiązek noszenia maski, były przedstawiane jako absurdalne i nie były przestrzegane. To z pewnością przyczyniło się do dużej liczby zakażeń i zgonów. Liczby te byłyby dziś jeszcze wyższe, gdyby niektóre agendy rządowe, a także lokalne[...]

miniatura
Rozmowa
/
Magdalena Legendź, ks. Jerzy Below

Jesteśmy dla żołnierzy

– rozmowa z biskupem Marcinem Makulą Co skłoniło Księdza Biskupa do ubiegania się o posługę Ewangelickiego Biskupa Wojskowego? Pierwsze słowo, które od razu się tu pojawi jako odpowiedź, to powołanie. Poczułem wezwanie, żeby podjąć posługę w tej formie. W wojsku byłem już wcześniej i służyłem jako kapelan. Ponieważ teraz kończyła się kadencja Ewangelickiego Biskupa Wojskowego, postanowiłem zgłosić się do tych wyborów. Do jakiego stopnia wpływ na tę decyzję miały wcześniejsze doświadczenia Księdza Biskupa jako kapelana wojskowego? Gdyby nie te doświadczenia, nie czułbym się uprawniony. Jeśli nawet usłyszałbym głos powołania, to nie wiem, czy zdecydowałbym się podjąć to wyzwanie. Nie wiedziałbym przecież, na czym ta służba polega, czego się spodziewać i oczekiwać po służbie duchownego w wojsku. Czy może Ksiądz Biskup[...]

POLECAMY TAKŻE
Polecamy Rok wyznania wiary
/
ks. Michał Walukiewicz

Skąd pochodzi wiara?

Polecamy Widzenia własne
/
ks. Małgorzata Gaś

Pastorowa

Polecamy Widzenia własne
/
ks. Ryszard Pieron

Święta każdego dnia