„Rzekł Pan do niego [Mojżesza]: Kto dał człowiekowi usta? Albo kto czyni go niemym albo głuchym, widzącym albo ślepym? Czyż nie Ja, Pan?” (2 Mż 4,11). Pan Bóg miał różne możliwości i sposoby, aby bezpośrednio i osobiście przemówić do faraona. Wybrał jednak pośrednika i to takiego, który nie chciał się tego podjąć i się wymawiał: „Jestem ciężkiej mowy i ciężkiego języka” (2 Mż 4,10); „Otom ja niewprawny w mówieniu, jakże usłucha mnie faraon?” (2 Mż 6,30). Bóg chce wprowadzać ludzi do służby dla Niego. Powołuje ich jako duchownych, członków rad parafialnych i synodów, jako katechetów, nauczycieli szkółek niedzielnych i wielu, wielu innych. Bóg chce mieć pomocników i współpracowników. Należą do nich również rodzice, których zadaniem jest wychowanie dzieci. Niedobrzy to rodzice, którzy wszystko robią sami, nie[...]

Po przeczytaniu pytania postawionego w tytule tego felietonu ktoś może pomyśleć: autor jest biskupem w naszym Kościele, a tego nie wie? Ordynacja to… i tu może się pojawić kilka różnych odpowiedzi m.in.: wyświęcenie na księdza lub diakona, powołanie i posłanie ordynowanych do służby w Kościele, nabożeństwo, podczas którego przyszli duchowni oświadczają przed biskupem gotowość do służby. Wszystkie te odpowiedzi są prawdziwe. Gdy ja byłem ordynowany ponad 35 lat temu, unikano słowa „wyświęcenie”. Uważano, że „wyświęca się” w Kościele Rzymskokatolickim. Wikipedia podaje, że w protestantyzmie ordynacja jest odpowiednikiem katolickich święceń kapłańskich. Związane to było z podkreśleniem, że ordynacja nie sprawia, że człowiek staje się odmieniony i otrzymuje dodatkowe dary duchowe, które wynoszą go ponad innych. Słowo[...]