Szósty rozdział Ewangelii Jana jest jednym z najciekawszych, gdyż Jezus porusza w nim najważniejszy problem dla każdego chrześcijanina – problem zbawienia i życia wiecznego. Napomina uczniów: „Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa, o pokarm żywota wiecznego, który wam da Syn Człowieczy: na nim bowiem położył Bóg Ojciec pieczęć swoją”( J 6,27). Gdy lud znowu pyta, cóż czynić, by wykonywać dzieła Boże, odpowiada: „Wierzyć w tego, którego On posłał” (J 6,29), prostując jednocześnie ich starotestamentowe pojęcie: „nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba, albowiem chleb Boży to ten, który z nieba zstępuje i daje światu żywot” (J 6,32-33). Na ich prośbę: „Dawaj nam zawsze tego chleba!” Jezus odpowiada, klarując ewentualne niejasności i definitywnie rozwiązując[...]

„Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę” – tymi słowami rozpoczyna się 3. rozdział Księgi Kaznodziei Salomona. Autor wymienia wszystkie pozytywy i negatywy naszego życia, pełnego radości, ale też trudów i smutków. Ale w tym kłębowisku dobra i zła splatających nam nieznaną, majaczącą jak we mgle przyszłość, poznajemy, że „Bóg wszystko pięknie uczynił w swoim czasie i nawet wieczność włożył w [człowiecze] serca” (Kz 3,11). Płynie z tych założeń wniosek bardzo dla nas ważny: „Wiem, że wszystko, cokolwiek Bóg czyni trwa na wieki;  (...) a Bóg czyni to, aby się Go bano” (Kz 3,14). Dlatego apostoł Paweł w Liście do Galacjan wzywa: „Nie błądźcie, Bóg nie da się z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. (...) Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej[...]