„Chciałabym, żebyśmy wraz ze słowami odzyskali siły i poczucie, że ta wojna jest naszą wojną i że walczymy w niej nie tylko o wolność człowieka, o poczucie bezpieczeństwa, o prawo do radości i godnego życia. Że walczymy także o bibliotekę, o książkę bez cenzury, o wolność słowa i prawdziwą informację. O wolne uniwersytety i naukę, i wolną wyobraźnię” – czytam we fragmencie przemówienia Olgi Tokarczuk po otrzymaniu dyplomu doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. Jakże potrzebne były wtedy takie ostre, drapieżne słowa, dotyczące rzeczywistości, każdego z nas i każdego dnia walki o wolność państwa i obywateli. Wtedy i nie tylko wtedy były potrzebne, także wówczas, gdy mój ojciec, Rudolf Dominik, robotnik fabryki w Sosnowcu, pomaszerował jako ochotnik do Legionu Polskiego, by razem z Józefem Piłsudskim zdobywać[...]

Tekst jednej z najważniejszych modlitw chrześcijańskich czytamy w Liście do Efezjan 3,14-21. Objawiła ona apostołom i prorokom, że poganie są współdziedzicami i członkami jednego ciała i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie, który „przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy wkorzenieni i ugruntowani w miłości. (...) I mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą”. Tekst ten pojawił się kilka dni temu w moim umyśle, łącznie z przypomnieniem kilku snów wojennych, które nie wiem skąd i dlaczego budzą mnie w nocy, przypominając te urwane fragmenty z tych okropnych lat, jeszcze dzisiaj będące źródłem strachu. Wybijają ze snu, zatruwają spokój. Dzwonek furtki zabrzmiał jak zawsze melodyjnie, przyjemnie, ale tym razem zapowiadał wizytę[...]