Dom mojej babci stoi blisko przejazdu kolejowego. Pewnego razu, gdy byłem dzieckiem, znalazłem obok torów monetę, po której przejechał pociąg. Z jednej strony była spłaszczona i trudno było zauważyć, jaki to nominał, ale z drugiej strony widać było orła. Teza 3Rozróżnienie między Zakonem a Ewangelią chroni istotę łaski w zbawczym orędziu Ewangelii Domyśliłem się jednak, że była to moneta jednozłotowa. Schowałem ją do portfela i pewnego dnia chciałem nią zapłacić w sklepie. Kasjerka powiedziała, że nie przyjmie tej monety, bo jest bezwartościowa. Odparłem, że ewidentnie przypomina jednozłotówkę, jednak ona orzekła, że jeśli rewers i awers są nieczytelne, to monety przyjąć nie może. Teraz jest to dla mnie oczywiste i dziwię się, że w swojej naiwności chciałem płacić monetą bez nominału. Dlaczego rozpoczynam od tej[...]

  Kiedy słyszę hasło „tożsamość”, automatycznie przychodzi mi do głowy film Tożsamość Bourne’a z Mattem Damonem w roli głównej. Główny bohater traci pamięć, ale po różnych śladach i w wyniku ekscytujących dla widzów przygód odkrywa, kim naprawdę jest. A gdybyśmy to my stracili pamięć, to czy, i ewentualnie po jakich śladach odkrylibyśmy naszą luterańską tożsamość? Może byłoby to Pismo Święte leżące przy naszym łóżku z widocznymi śladami codziennej lektury? Chociaż obawiam się, że w wielu przypadkach byłaby to tylko jedna z wielu zakurzonych książek stojących na półce, może nawet ze świadectwem konfirmacyjnym jako zakładką zapomnianą na jednej z pierwszych stron. A może jej przypomnieniem byłaby pierwsza myśl po porannym obudzeniu, biegnąca w kierunku Stwórcy tego pięknego i niepojętego w swojej[...]

  Jestem luteranką od urodzenia, moi rodzice wywodzili się z luterańskich rodzin mieszkających na Górnym Śląsku. Od wczesnego dzieciństwa miałam szansę obserwować moich bliskich i dalszych krewnych w ich praktykowaniu chrześcijaństwa. Pewne obrazy mam do dziś w swej pamięci. Pamiętam na przykład trzy siostry mojej babci, które mogłam odwiedzać jako mała dziewczynka i obserwować ich ciężką pracę w gospodarstwie odziedziczonym po rodzicach. Te trzy stare, samotne kobiety, starsze siostry mojej babci Marii, zawsze znajdowały czas na niedzielne czytanie Biblii. Nie wystarczyło im poranne nabożeństwo w kościele, do którego trzeba było iść pieszo blisko godzinę. One po powrocie do domu, po nakarmieniu zwierząt i zjedzeniu obiadu, siadały wygodnie przy kuchennym stole i czytały Pismo Święte. Gdy najstarsza Emma nie miała już sił, by[...]