Widzenia własne

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Więcej ciepła i miłości

Prawdziwie kochający rodzice nie myślą tylko o sobie, lecz starają się swoim dzieciom przekazać wyznawane wartości. Prawdziwie kochający ojciec wspiera dzieci dobrym słowem, doradza i wnosi pokój oraz bezpieczeństwo w życie rodzinne. A kiedy rozpocznie budowę domu, to nie tylko z myślą o sobie, lecz wprowadzi tam swoją żonę, a także będzie mógł w przyszłości przekazać ów dom swoim dzieciom. „Rodzice są księgą otwartą, z której czytają dzieci” – zauważył Augustyn z Hippony. Jak można nie mówić do dzieci, nie śpiewać, nie opowiadać bajek z dobrym zakończeniem, jak nie uczyć ich modlić się? Jak nie zapoznawać swoich dzieci z tym pięknym światem, który zaczyna się wokoło domu, w ogrodzie, na łące, nad pobliską rzeką? Czy powodem jest brak czasu? Przecież wszyscy mamy jednakowe dni i noce, tylko dzieci potrzebują więcej ciszy[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Wolne miejsce

Przeczytałam swego czasu interesującą wypowiedź z zakresu popularyzacji nauki dotyczącą ludzkiego mózgu. Naukowcy odkryli niewykorzystane miejsca w komórkach płatów mózgowych. Co ciekawe, zebrane w ciągu życia wiadomości, umiejętności i cała ludzka inteligencja umiejscowiły się w zaledwie jednej trzeciej pojemności półkul mózgowych. A co z niezagospodarowanym obszarem? To nieużytkowane pole jest przecież zaopatrzone w gotowe do pracy najwyższej klasy przekaźniki, dlaczego miałyby się zmarnować? Niezagospodarowana część mózgu wystarczyłaby do przyswojenia sobie wiedzy prawniczej wraz z wszystkimi kodeksami i bieżącymi Dziennikami Ustaw. Jak wiadomo, nieznajomość prawa wcale nie zwalnia od odpowiedzialności za swoje czyny. A czy podobnie jest z nieznajomością Słowa Bożego? W Biblii, o przyswojeniu dobrej nauki przekazanej przez samego Boga[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Klucze do furtki pojednania

Gdy przychodzi opamiętanie po niewłaściwym zachowaniu lub pochopnym skierowaniu do bliźniego krzywdzących słów, chciałoby się to wszystko cofnąć, lecz nie można już tego uczynić. Jednak nawet z takiej sytuacji jest wyjście. Można wypowiedzieć słowa, które jak klucze otworzą furtkę pojednania:  „Wybacz mi”, „Przepraszam”. Motto: „Miłość cierpliwa jest i dobrotliwa, nie myśli nic złego, wszystko znosi”. 1 Kor 13,4-7 Możemy wówczas czasem oczekiwać, aby przebaczenie natychmiast stało się faktem. Kiedy tak będziemy oczekiwać z nadzieją, że ta zasmucona osoba, którą zraniliśmy przykrym słowem, wszystko nam zaraz odpuści, to jednak może okazać się, że odwróci się od nas niespodziewanie i nie podając ręki na zgodę – odejdzie. Czyżby zawiodła nas nasza nadzieja, gdy myśleliśmy, że uzyskamy przebaczenie? Dlaczego[...]

miniatura
Polecamy Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Bóg podaje rękę

  Niedawno coś niedobrego przydarzyło się naszemu kotu. Coś stało się z jego łapkami, nie potrafił biegać jak zawsze, tylko leżał jak martwy pod dachem starego garażu. Chciałam mu pomóc, zobaczyć czy jest ranny, lecz on strasznie na mnie syczał i nie dopuszczał do siebie, zupełnie jakby mnie nie poznawał. Kiedy w końcu zaczęłam go głaskać, złapał moją dłoń w swoje szpony i dotkliwie mnie zranił. Na koniec nie mógł schować pazurów, więc pomógł sobie zębami – polała się krew. Pobiegłam czym prędzej do domu, aby opatrzyć swoje rany. W tym momencie pamięć podpowiedziała mi, że już przeżywałam podobną sytuację, pełną czyjejś nieuzasadnionej porażki. W czasach mojej młodości znałam pewnego człowieka, którego poraniło na duszy i na ciele niechętne otoczenie, fałszywa przyjaźń, kpiny ze strony pseudoprzyjaciół.[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Lista wzajemnych pochwał

Gdyby małżonkowie składali raporty ze swego dorobku w czasie trwania małżeństwa, to powinien znaleźć się w nich bilans planów i wspólnych zamierzeń. Oprócz tego mogliby stworzyć listę wzajemnych pochwał oraz zestawienie samopoczucia w związku małżeńskim. Takie raporty z życia małżeńskiego mobilizowałyby do zadbania o prawidłowy i możliwie najlepszy rozwój cielesny i duchowy obojga. Człowiek – to brzmi dumnie i tego człowieczeństwa nie można zatracić ani zniekształcić. Pary małżeńskie zwracałyby się wtedy do siebie na co dzień z szacunkiem, z miłością oraz wspierałyby się dobrym słowem i odpowiedzialnym postępowaniem. Dobre słowa jak małe cegiełki budowałyby wtedy radość w małżeństwie. Mąż powie do żony: „Jakie to szczęście, że jesteś ze mną i w porę ostrzegłaś mnie przed zrobieniem błędu, który chciałem[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Miłość Boża szersza niż niebo

Tak mało mówi się o Bożej miłości, mało myśli i rozważa jej wartość. Tak często zapomina się o najważniejszym prawie, o świętych słowach Jezusa skierowanych do ludzkości. Co odwróciło uwagę człowieka i stało się ważniejsze od przykazania miłości? Czym jest miłość? To dobro najwyższe, to niebo otwarte dla pokornych i dla spragnionych sprawiedliwości. Nie mówmy, że wszystko w życiu już za nami, gdyż dopiero zobaczymy to, czego oko jeszcze nie widziało i odczujemy to, co w ludzkie serce jeszcze nie wstąpiło. Bóg jest Miłością, a kto Boga miłuje, ten nie zaniedba Bożych przykazań miłości: czcij ojca i matkę, nie zabijaj, nie kradnij, nie cudzołóż. Ten również spragnionych napoi, głodnych nakarmi, odwiedzi tych, którzy są pozbawieni wolności. Miłować bliźniego znaczy nie oddawać złem za zło, ale przebaczać i to nie raz,[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Kostka czekolady

Człowiek z własnego wyboru naraża się nieraz na Boży gniew. Zapomina o Bożych przykazaniach. To tak przyjemnie unosić się w balonie pychy, ponad nieszczęściami bliźnich, ponad prośbami o udzielenie pomocy. Dążenie do własnego szczęścia, ułudy bogactwa i sławy, jest wbrew pozorom wyborem swojego nieszczęścia. Jak pisze ewangelista: „Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniesie?” (Mt 16,26). Takiego wyboru dokonał bogacz ucztujący każdego dnia w swym domu, odziewający się w purpurę i kosztowne szaty, który w swoim dobrobycie czuł się szczęśliwy. Mógłby powiedzieć, że niczego złego nie zrobił leżącemu pod jego bramą głodnemu i choremu nędzarzowi o imieniu Łazarz. Niczego złego nie zrobił, ale nie uczynił też niczego dobrego! Nie przeganiał, ale nie poprosił do stołu. Nie podał[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Na tej samej drodze

  Kilka lat temu rozpoczęło się wytyczanie trasy rowerowej przebiegającej przez nasze podbeskidzkie wioski. Na wiejskich drogach pojawiało się coraz więcej rowerzystów, często zatrzymywali się i długo rozglądali wokoło. Spokojny, malowniczy teren, otoczony pasmem gór, lasami i nadrzeczną olszyną, zachęcał do spędzania na tych ścieżkach wolnego czasu. Nikogo z mieszkańców naszych miejscowości nie dziwiło, że raz po raz ktoś z przejeżdżających turystów pytał o drogę. Pewnego razu na skrzyżowaniu wiejskich dróg zatrzymała się para rowerzystów. Mężczyzna chciał zaimponować swojej towarzyszce znajomością terenu, rozpoczynając od przedstawienia jej propozycji trasy wiodącej na północ lub na południe. Kobieta wybrała drogę na północ, ocienioną szpalerem wysokich drzew. Lecz mężczyzna chciał pojechać ciekawszą trasą, wiodącą[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Nie zakładajmy rąk

  Każdy, kto zasadzi kilka drzew jabłoni czy gruszy, oczekuje z niecierpliwością na własne owoce. Trzeba tylko właściwie postępować podczas sadzenia, a później corocznie należycie pielęgnować drzewka aż zaowocują. Ludzie często są niecierpliwi, a gdy nie mogą doczekać się owocobrania, zaglądają do cudzych sadów. Czasami udaje się porozmawiać z właścicielami i nieśmiało przy okazji wprosić się na degustację upatrzonych odmian. Skosztować dobrego gatunku owocu wtedy, gdy przyjdzie na niego ochota, to jednak nie to samo, co cierpliwe doglądanie drzewek we własnym gospodarstwie. Człowiek chciałby mieć zawsze to, co najlepsze, osiągnąć coś dobrego w krótkim czasie. Czy nasze rodziny nie są podobne do sadów i ogrodów, które wymagają codziennej, pieczołowitej pielęgnacji? Kochający rodzice zawsze muszą znaleźć czas na wykonanie[...]

miniatura
Widzenia własne
/
Marta Haratyk

Powrót na dobrą drogę

Kiedy z całych sił dążymy do realizacji swojego marzenia, czasem osiągamy tylko coś zastępczego, co okazuje się atrapą. „To” było od początku świata, kusiło i namawiało, że jest czymś wartościowym i łatwym do osiągnięcia. Lecz gdy już trzymało się „to” w ręku, jak zwycięski wieniec laurowy, wtedy okazywało się, że człowiek przekroczył granice, a nawet popadł w grzech. Wtedy zjawił się Wybawca. Pan Bóg powiedział przecież: „Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim!” (Iz 41,10). Darem Jego łaski jest żywot wieczny w Jezusie Chrystusie. Łaskawy Bóg Ojciec podaje rękę grzesznemu człowiekowi, który wrócił po latach zmagań na drogę, która prowadzi do domu Ojca. On, Bóg, który od dawien dawna wysyłał błądzącym ludziom wsparcie i informacje, jaką drogą należy iść, uzdrawia skruszonych w[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Michał Walukiewicz

Dani sobie w Chrystusie

Polecamy W drodze do Kościoła
/
Dawid Sulej Rudnicki

Od gospel do konwersji

Polecamy Zbliżenia
/
ks. Tomasz Bujok

Na skróty czy dookoła?