Widzenia własne

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Waldemar Gabryś

Najważniejsza jest droga

Ciepłe dni w tym roku przyszły bardzo szybko. Zwykle czekamy, aż słońce zacznie wygrzewać ziemię, budzić do życia zastygłą w zimowym śnie roślinność. Tęsknimy za tymi mocnymi, wiosennymi, ożywczymi promieniami, które często zmieniają nasze nastawienie i budzą chęć do działania. Szczególną grupą oczekującą owych ciepłych dni są motocykliści. Moja przygoda z motocyklami zaczęła się we wczesnej młodości. Mój tata jeździł na motocyklu i często wracał wspomnieniami do tych wyjazdów, chociaż tak naprawdę do tej pasji nigdy nie wrócił. Pamiętam moją mamę jeżdżącą na popularnym wtedy motorowerze produkowanym przez Zakłady Predom-Romet w Bydgoszczy o wdzięcznej nazwie komar. Miał dwa biegi zmieniane prawą dłonią oraz rowerowe pedały służące do odpalania, czasem też pomocne, gdy silnikowi brakowało mocy. Horyzonty marzeń Ów[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Wypełniona obietnica

„Nie dzięki sile i nie dzięki mocy, lecz dzięki Mojemu duchowi! – mówi Pan Zastępów”. Za 4,6 (BE) Nasze życie naznaczone jest oczekiwaniem. Oczekujemy na dobro, którego się spodziewamy, a także – nieraz z bojaźnią – na trudne, przełomowe zdarzenia. Są dni, na które czekamy z niecierpliwością. Liczymy upływający czas. Zbliżamy się do chwili, która jest dla nas ważna. Nie tak dawno rozpoczęły się egzaminy maturalne. Dla maturzystów był to czas, na który czekali od kilku miesięcy. Jedni chcieli, aby przyszły jak najszybciej, a inni gdyby mogli, odwlekaliby je w czasie. Kiedy zasiedli do pracy w szkolnych salach, napięcie sięgało zenitu. Kiedy wejdzie osoba z opieczętowaną kopertą, jakie będą w niej tematy, czy ucząc się, powtarzając materiał, dobrze wybrali? Czekamy na dni, które są dla nas przyjemne, chcemy, żeby już nadeszło[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Ani głupota, ani naiwność

„Rolnicy jednak powiedzieli sobie: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. I schwytali go, zabili i wywlekli poza winnicę. Co więc uczyni pan winnicy? Przyjdzie i zgładzi rolników, a winnicę odda innym. Czy nie czytaliście słów Pisma: kamień który odrzucili budujący stał się kamieniem węgielnym. Pan to sprawił i jest to godne podziwu w naszych oczach? Oni zaś zastanawiali się, jak Go schwytać, lecz bali się tłumu. Zrozumieli bowiem że przeciwko nim powiedział tę przypowieść. Wtedy zostawili Go i odeszli”. Mk 12,7-12 Przypowieść o dzierżawcach winnicy przytaczają trzej ewangeliści. Z jednej strony jest to obraz nawiązujący do starotestamentowych proroków, a z drugiej to codzienne życie Izraelitów. Każdy, kto wędrował po terenach Izraela, widział piękne, zadbane winnice, symbol dostatku, bogactwa i Bożego[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Dlaczego mamy pamiętać o Izraelu?

„Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który wybrał sobie na dziedzictwo”. Ps 33,12 Każde nabożeństwo zbliża nas do starożytnego Izraela. Jeden z czytanych fragmentów to tekst starotestamentowy. Poznajemy historię ludu Bożego, jego wzloty i upadki oraz uniwersalną myśl starego przymierza. Historia narodu izraelskiego, to historia Bożego działania, opieki, ochrony w cieniu Jego skrzydeł. Dziesiąta niedziela po Święcie Trójcy Świętej – Niedziela Izraela, zachęca nas do pochylenia się nad praojcami wiary, nad ich przeszłością i teraźniejszością. Co o nich wiemy, co jeszcze pamiętamy i czy ta pamięć jest nam potrzebna? Nasza historia jest oderwana od życia Izraelitów, a teraźniejszość też taka się wydaje. Izrael. Na Starożytnym Wschodzie każde imię, każda nazwa miała swoje znaczenie. Nie było w tym względzie[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Czas pokuty i oczyszczenia

„Zaśpiewam mojemu Ukochanemu pieśń o Jego miłości do Jego winnicy: Mój Ukochany miał winnicę na urodzajnym wzgórzu. Okopał ją, oczyścił z kamieni i zasadził w niej szlachetną winorośl. Pośrodku wybudował wieżę, a także wykuł tłocznię. Oczekiwał, że wyda winogrona, a wydała cierpkie owoce. Teraz, mieszkańcy Jerozolimy i ludzie z Judy, rozsądźcie pomiędzy Mną i Moją winnicą. Co jeszcze można było uczynić dla Mojej winnicy, a czego nie uczyniłem? Dlaczego, gdy oczekiwałem, że wyda winogrona, wydała cierpkie owoce? Teraz wiec zapoznam was z tym, co uczynię Mojej winnicy: Usunę jej ogrodzenie, aby została spalona, zburzę jej mur, aby była podeptana. Uczynię z niej ruinę: nie będzie przycinana ani przekopywana, zarośnie cierniem i ostem, chmurą rozkażę, aby nie spuszczały na nią deszczu. Winnicą bowiem Pana Zastępów jest dom[...]

miniatura
Słowo Boże
/
ks. Waldemar Gabryś

Gdy chcemy zrzucić jarzmo

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mt 11,28-30   Jarzmem nazywano niegdyś uprząż dla bydła pociągowego. Była to drewniana rama, niekiedy obszyta skórą, którą nakładano na czoło lub kark zwierzęcia. Do niego podpinało się różnorakie maszyny rolnicze lub wozy. Jarzmo to coś, co ogranicza swobodę, nie pozwala iść swobodnie naprzód. Bardzo wymowny obraz znajdujemy w księdze proroka Jeremiasza (Jr 27). Bóg rozkazał mu aby przygotował sobie jarzmo, w odpowiedni sposób oplótł powrozami i nałożył na kark. Następnie miał pójść do króla judzkiego Sedekiasza i królów sąsiednich państw, i w ten[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Łukasz Gaś

Jak będzie w niebie?

Polecamy Troska o Boży świat
/
Magdalena Legendź

Adwent a dobro planety

Polecamy Widzenia własne
/
Magdalena Schröder

Jak kropla drąży skałę