Widzenia własne

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Święci

– czy Biblia jest księgą hagiograficzną? Na rynku wydawniczym znajdujemy bogatą ofertę literatury hagiograficznej, czyli przedstawiającej życiorysy osób określanych jako święte. Czy odnajdujemy takie osoby w Biblii? Stary Testament zawiera nakaz Boga pod adresem Narodu Wybranego: „bądźcie świętymi” (3 Mż 11,44), do którego nawiązuje z kolei apostoł Piotr: „napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1 P 1,16). Przyznajmy, naszej świadomej lekturze ksiąg Starego Testamentu, gdy zaczęliśmy ją w czasie naszej młodości, towarzyszyło postrzeganie autorów tych ksiąg jako osoby wyjątkowe, święte. Świadomi swej grzeszności Mam na myśli chociażby Dawida, autora Księgi Psalmów, jego syna, Salomona autora trzech ksiąg biblijnych. Tymczasem tak mówi o sobie samym Dawid: „Ja bowiem znam występki swoje i grzech mój zawsze jest[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Ziarno w cierniach

W ośrodku wypoczynkowym „Przy lesie” parafii ewangelickiej w Karpaczu można oglądać  płaskorzeźby Ryszarda Zająca – laureata Nagrody im. ks. Leopolda Otto (2009). Jedna z nich jest ilustracją podobieństwa o siewcy. Artysta zaakcentował na pierwszym planie ciernie, co zainspirowało mnie do przemyśleń i podzielenia się nimi. Ten szczegół – ciernie – zrodził we mnie różne pytania. Dlaczego siewca, widząc ciernie, sieje tam ziarno? Czyż nie byłoby lepiej najpierw przygotować grunt pod zasiew: oczyścić rolę, wykarczować owe ciernie, by ziarno mogło się rozwinąć bez przeszkód? Nie szkoda mu ziarna? Jaką prawdę, jakie przesłanie przekazuje ten obraz? Ciernie już są, już rosną, nie pojawią się później. Nie będzie dogodniejszej okoliczności, by dokonać zasiewu. W pieśni Lutra Niech cały się raduje świat (ŚE 641,5) jedna ze[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Opolnica – namiastka raju

Był środek lata 1983 roku. Przed dawną pastorówką stanęła kobieta z czwórką dorosłych dzieci. Mogła mieć pięćdziesiąt kilka lat. Stała i patrzyła. Można się było domyślić, że przyjechała z Zachodu. Z domu wyszedł starszy pan, miał na sobie koszulę z krótkim rękawem, otworzył furtkę i zapytał po niemiecku: „Jesteście stąd, prawda?”. Kobieta skinęła głową i cicho powiedziała: „Tutaj, w tym domu się urodziłam”. Odwilż polityczna przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiąt zaowocowała masowymi przyjazdami niemieckich turystów na teren Mazur, Pomorza, Dolnego Śląska. Przyjeżdżali, by odwiedzić miejsca swojego pochodzenia. Oddajmy jednak głos córce ostatniego pastora w wiosce Opolnica pod Bardem w Kotlinie Kłodzkiej.* „Z biciem serca, radością, ze strachem, napięciem i smutkiem jednocześnie wjechaliśmy do wioski.[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Za królów, za rządzących

Lubię wracać do biblijnego epizodu, który miał miejsce na przełomie XI i X wieku p.n.e w Izraelu. Po kilkusetletnim okresie rządów sędziów Izraelici zdecydowali się na wybór monarchistycznego systemu zarządzania krajem. Nowa władza potrzebowała – i w każdym okresie dziejów potrzebuje – modlitewnego wsparcia. „Zebrali się więc wszyscy starsi Izraela, przybyli do Samuela do Ramy i oznajmili mu: ty się zestarzałeś, a twoi synowie nie postępują tak jak ty. Ustanów nam więc króla, aby sprawował nad nami sądy, jak to jest u wszystkich narodów” (1 Sm 8,4-5; BE). Pierwszym królem namaszczonym przez proroka Samuela zostaje Saul. Boży cykl Nie był to czas pokoju dla Izraela, bowiem Saul musiał zmagać się militarnie z Filistyńczykami przez 20 lat swoich rządów. Takie okoliczności wymuszały zaangażowanie państwowego potencjału w walkę z[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Rylcem żelaznym

W słoneczne popołudnie wybrałem się na dzięgielowski cmentarz, by stanąć przy grobie ks. Emila Gajdacza. Nie przypuszczałem, że doznam głębokiego, duchowego przeżycia. Stało się to za sprawą słowa umieszczonego na nagrobnej płycie. Gdy przeczytałem: „JESTEM” (2 Mż 3,14), wypełniła mnie wdzięczność i radość zarazem. W wyobraźni zobaczyłem bezmiar Królestwa Bożego, a w nim zbawionych wszystkich wieków, którzy żyli kiedyś na tej Ziemi. Wspaniałe doznanie! Taką wiarą, pewnością życia wiecznego żył Marcin Luter. Dał temu wyraz w objaśnieniu do II Artykułu wiary: „mnie, zgubionego człowieka wybawił, odkupił i pozyskał od wszelkiego grzechu, od śmierci i władzy szatana, nie złotem ani srebrem, ale krwią swoją świętą, i drogą, i niewinną męką swoją i śmiercią, abym był Jego własnością, w Jego Królestwie żył, pod[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Wielkie rzeczy Pana

Czy Ziemia i życie na Ziemi to wynik błędu i przypadek? Czy możliwe, że i my sami popełniamy błąd śpiewając: „Pochwal, mój duchu, Mocarza wielkiego wszechświata! (…) Mocarza, co Ziemi obroty sprawia” (ŚE 620,1-2)? Swego czasu zwróciłem uwagę na wypowiedź szwedzkich astronomów. Opierając się na swoich badaniach doszli do wniosku, że Ziemia wchodzi w zbiór tryliona planet. Najpierw musiałem sobie uświadomić, co to jest trylion. Zaskoczony, napisałem na kartce cyfrę jeden, dodając potem szesnaście zer! To właśnie jest trylion. Stworzenie I dalej astronomowie: są planety większe niż nasza Ziemia, a także mniejsze. Jednak żadna z nich nie jest taka jak Ziemia z występującym na niej bogactwem form życia. Z racjonalnego punktu widzenia – kontynuują – Ziemia nie powinna istnieć! Do tego miejsca wypowiedź Szwedów przyjmowałem z[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Czy powinniśmy klękać?

Lata siedemdziesiąte ubiegłego wieku. Do Karpacza przyjeżdżają tysiące wczasowiczów, turystów. W okresie wiosenno-letnim wielu wczasowiczów przychodzi na nabożeństwa do kościoła Wang. Po jednym z nabożeństw zwraca się do mnie turysta z pytaniem: „To u was się nie klęka?”. Przyznam, że poczułem się zakłopotany. Pytający miał oczywiście na myśli uczestników nabożeństwa. Szukając odpowiedzi na pytanie, czy powinniśmy klękać, przypomnijmy kilka biblijnych świadectw. Padł na kolana i wielbił Boga Zacznijmy od trzech historii ze Starego Testamentu. Dla Izraela nadszedł wielki, długo oczekiwany radosny dzień; poświęcenie zbudowanej przez Salomona świątyni. Tłum zgromadził się wokół Pańskiego przybytku. Na przygotowane miejsce wszedł król, by wypowiedzieć długą, wzruszającą modlitwę. „A gdy Salomon dokończył wszystkich swoich[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Dzieło, które Bóg stwarza w człowieku

– chrzest przymierzem Pana   U schyłku carskiej Rosji i w pierwszych dekadach bolszewizmu około 4 miliony Rosjan przyznawało się do protestantyzmu. Jednym z liderów ówczesnego duchowego przebudzenia był Iwan S. Prochanow, autor wielu pieśni. To on jest autorem słów śpiewanych i w naszym Kościele:  „Czyliż to miejsca masz tak mało tam, w niebieskiej swej krainie, żeś me znikome obrał ciało i budujesz w nim świątynię? Nigdy by serce nie pojęło, że w duszy mej tak cudne dzieło, Twa miłość stworzy” (ŚE 587,2). Motto: „Rzekł do mnie: Nie odstępuj Mnie, a będzie ci z tym dobrze,za ciebie się poświęcić chcę i walczyć będę chrobrze. Bo Jam jest twój, a tyś jest Mój, przy boku Moim wiernie stój, a wróg nas nie rozłączy”.Marcin Luter, Niech cały się raduje świat, 1523, ŚE 641,7 Rozwój ewangelicznego chrześcijaństwa[...]

miniatura
Widzenia własne
/
ks. Jan Kozieł

Rozerwał niebo

  Przed laty wysłuchałem cyklu wykładów Leszka Kołakowskiego, wygłoszonych ze swadą, prezentujących poglądy filozofów. Dorobek myśli każdego filozofa streszczał jednym zdaniem! To mistrz, pomyślałem. Podziwiałem nie tylko swobodę poruszania się po arkanach filozofii, ale jego dystans, tak do samej filozofii, jak i do siebie samego. Wyraził ten dystans m.in. w refleksji nad opozycją: amator – zawodowiec. „Zawodowcy mają odpowiednie certyfikaty w odróżnieniu od amatorów, jakimi jest większość z nas; zawodowcy, a więc tacy, co w uprawianiu rzemiosła prawie nigdy błędów nie popełniają i wiedzą wszystko, co wiedzieć trzeba, by rzemiosło dobrze uprawiać. Takich jednakowoż w filozofii nie ma i być nie może – ani nieomylnych, chwalić Boga, ani takich, co mają w swoim zakresie wiedzę pełną – jako że nikt nie wie, co by to znaczyć[...]

miniatura
Rok jedności
/
ks. Jan Kozieł

Fenomen jedności Kościoła

Od dłuższego czasu powracam z radością do apokaliptycznego obrazu Kościoła Jezusa Chrystusa, wpatrując się w niego, rozkoszując się nim. Widzę na nim siebie samego – ale nie tylko: „Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach” (Obj 7,9). Kilka wierszy dalej apostoł Jan zapisuje pytanie jednego ze starców: „Kim są i skąd przybyli ci, którzy są ubrani w białe szaty” (Obj 7,13; BE). Skąd przyszliśmy i my? – pytamy. I odpowiadamy: To chrześcijanie wszystkich wieków, jacy żyjąc na Ziemi w różnym czasie i miejscu, zachwyceni wielkim dziełem zbawienia człowieka wyznali wiarę w Jezusa z Nazaretu – objawionego Mesjasza – Chrystusa. To ci, którzy powtórzyli[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Sebastian Madejski

Wspólnota Zmartwychwstałego

Kultura Polecamy
/
ks. Paweł Meler

Prawda przebija serce

Polecamy Rok wyznania wiary
/
ks. Michał Walukiewicz

Czym jest w praktyce?