Moje przeżyte lata często krzyczą: „Nie spiesz się, zwolnij tempo życia! Zastanów się, czy je uczciwie przeszedłeś?”. Taki krzyk sumienia obudził mnie w nocy. Czy moje życie mógłbym nazwać godnym chrześcijanina? Dekalog leżał zawsze przede mną i we mnie, ale czy jego słowa, rozkazy, problemy kłuły moje sumienie? Czy na przykład słowo miłość w mym życiu oznaczało bezwarunkowe, natychmiastowe działanie dla potrzebujących: głodnych, bezdomnych, samotnych, prześladowanych, czy poszukujących tylko dobrego słowa? Czy nie oznaczało czasami tylko bycia przyzwoitym? Czy to słowo zmieniało moje serce i sumienie? Czy w czasie wojny zmieniało twardy granit nienawiści do wroga w kwiat litości i przebaczenia? Czy tylko przypominało diabelskie hasło – jeśli ty go nie zastrzelisz, to on zabije ciebie? A wtedy dookoła był, jak i dzisiaj, piękny[...]

Nieubłagany w swej ocenie różnych postaw, zjawisk, czy poglądów jest Słownik wyrazów obcych. Jego zadaniem jest jednoznaczność, dlatego jego definicja pojęcia „relatywizm” zaczyna się stwierdzeniem określającym je „jako pogląd filozoficzny głoszący, że poznanie, wartości estetyczne lub etyczne są względne – zależne od poznającego podmiotu oraz przeróżnych czynników i wartości, a te są historycznie zmienne i to, co jest dla pewnych ludzi dobre, dla innych jest złe; poznanie jest zależne od umysłu poznającego, od jego procesów psychicznych”. Najlepszy współczesny przykład relatywizmu to poglądy obecnego ministra edukacji i nauki na temat ograniczania prawa do badań naukowych, które chce narzucić wszystkim, wbrew opinii środowiska akademickiego, w tym wybitnych uczonych Polskiej Akademii Nauk. „Jedne badania mogę finansować, innych[...]