– czyli walka o błogosławieństwo   „Woda, której dotykasz w rzece, jest ostatkiem tej, która przeszła i początkiem tej, która przyjdzie; tak samo teraźniejszość”. Przyjmuje się, że autorem tego cytatu jest Leonardo da Vinci. Przyznaję, że te słowa bardzo mnie ostatnio poruszają, podobnie jak obraz rzeki. Można powiedzieć, że mieszkam nad rzeką. Dosłownie wystarczą dwie minuty i jestem nad Kanałem Zielonym, a gdy idę dalej, widzę dzikie, fascynujące i piękne tereny nad Odrą Zachodnią. Gdy pójdę w drugą stronę, w okolicach mostu Długiego Odra wygląda już zupełnie inaczej. Jest wyregulowana, grzeczna. Czasem nie wiadomo, w którą stronę płynie, ponieważ robi wrażenie, jakby prąd rzeczny jej nie dotyczył. Żyjąca rzeka Niedawno siedziałam nad brzegiem zupełnie innej rzeki. Wisła, największa rzeka w Polsce, pod Warszawą w[...]

  Jak to jest, gdy w swoim życiu budujemy pewien schemat myślowy, który tworzy naszą własną wewnętrzną instrukcję zachowań czy działań, a nagle pojawia się ktoś lub coś, co nam do tego schematu nie pasuje? Co czujemy w takiej sytuacji? Czy nie jest tak, że na nowe patrzymy z dystansem, czasami z lękiem i obawą? Przyzwyczajamy się bowiem do utartego sposobu myślenia i działania, dlatego często negujemy wszystko, co nie pasuje do znanego nam wzoru. Jakże powszechne jest stwierdzenie: „za naszych czasów, to…”, „dla mnie to jest nie do pomyślenia” itd. Oczywiście to również oznacza, że potrafimy krytycznie oceniać rzeczywistość i nie ma w tym niczego złego. Tylko czy nie popadamy w pułapkę krytycyzmu? Zwłaszcza, gdy ma on tylko negatywny wymiar, gdy wszystko, co odmienne od naszego utartego sposobu myślenia traktujemy jako zło, gdy[...]