Słowo Boże

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Sola Scriptura

„Fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus”. 1 Kor 3,11 Jest obraz. Jakaś dziwna rama w kolorze starego złota o zaskakującym ornamencie. Osobliwy obraz. Jak życie. Jest rama i tło – trzeci, drugi i pierwszy plan. Tak jak życie. Jak pole minowe. Nie przewidzisz, na co i kiedy staniesz. Dzięki Bogu, są znaki, by nie zginąć! Na obrazie wyrażone w postaci symboli. Jest Słowo Boże. Sola Scriptura! Tylko Pismo! Dziś szczególne. Chociaż zawsze jest szczególne i ważne. W dniu, kiedy przywołuję wydarzenie sprzed ponad 500 lat, jest mi to Słowo i ramą, i tłem, i planem na życie. Dotykam ramy. Delikatnie palcami staram się odczytać jej fakturę. Tak. To ściśle ze sobą zespojone kamienie. Równo ociosane. Mocna podstawa. To nic, że w kolorze starego złota. To przecież fundament. Nic[...]

miniatura
160 lat Zwiastuna
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Zwiastun. Mój Zwiastun

Pisać, czy nie pisać? Dzielić się z Czytelnikami, czy zostawić dla siebie tych kilka obrazów związanych z obecnością Zwiastuna w moim życiu? Czy to jest na tyle ważne, by odkryć, przypomnieć pewne fakty i nazwiska? A może ważne! Choćby dla jednego kogoś, kto wczyta się w krótkie migawki? Obraz pierwszy. Dom babci Zuzanny w Jaworzu. Wakacje wczesnego dzieciństwa. I pewna celebra. Przynoszenie egzemplarza „Zwiastuna” z kościoła, gdy w kuchni już pachniało rosołem i mizerią, i młodymi ziemniaczkami. I szacunek babci do słowa pisanego. Jej zaczytanie, a później, rok w rok, oprawianie egzemplarzy czasopisma w roczniki. I moje myszkowanie w pokoju wujka Gustawa, brata taty, który na stałe mieszkał na Zaolziu w Czechach, ale w rodzinnym domu pokój koło strychu był do jego wyłącznej dyspozycji. Zapach zgromadzonych tam wielu książek i grubych[...]

miniatura
Moje Eben-Ezer
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Aksamitki, kosze jabłek i siano

– czyli o świętości i… pamięci węchowej W pamięci najpierw pojawia się zapach aksamitek, których bujnymi rzędami ogrodnik Jan Michał sumiennie obsadzał drogę do baraku „Eben-Ezer”, jak nazywano powojenny budynek diakonatu. Zapach, zapach, zapach. To moje pierwsze mocne skojarzenie wiążące się ze świętością tego miejsca. Wspólne zdjęcie przed Domem Sióstr po jego poświęceniu Następnie woń jabłek z naszego dużego sadu, które jako dziewczynka woziłam siostrom na dwukołowym wózku, by miały obfitość tego, z czego robi się przetwory na zimę. Prośbę mamy i babci spełniałam z radością, bo przy okazji myszkowałam po zakamarkach „Eben-Ezer”. Pod pretekstem szukania drogi powrotnej z kuchni do wyjściowych drzwi, krążyłam od piwnic po korytarze i hall na parterze z pięknym kominkiem, na gzymsie którego stały śliczne dzbanki[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Zobaczyć niewidzialne

„I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się jak śnieg białe”. Mt 17,2 Święto Przemienienia Pańskiego, dzień 6 sierpnia, ma dla mnie szczególne znaczenie. Ciche, niezauważalne w Kościele luterańskim, nie zawsze zrozumiałe, niemal zapomniane święto. Dla mnie osobiście nadzwyczajny dzień! Wydarzenie, którego obraz – jak genialna ikona Trójcy Świętej Andrieja Rublowa – skupia mą uwagę na czymś nieuchwytnym, irracjonalnym, mistycznym. W zasięgu ręki, na nocnej szafce, przechowuję ważne dla mnie kartki, zdjęcia, widokówki. Jedną z nich jest fotografia Przemienienia, ikony z początku XV wieku, przypisywana Andriejowi Rublowowi, wykonana w technice tempery na desce. Obecnie znajduje się w Soborze Zwiastowania na Kremlu w Moskwie. Temat przemienienia Chrystusa jest jednym z najważniejszych w[...]

miniatura
Polecamy W jasne dni i grozy czas
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Wyraźny znak

W numerze 24/2022 ogłosiliśmy konkurs literacki, w którym zachęcamy do refleksji nad Bożą obecnością w naszym życiu. Opiekę i prowadzenie Wszechmogącego uświadamiają nam często dopiero zagrożenia, takie jak niedawna pandemia czy tocząca się tuż za granicą wojną, ale niekiedy też zwyczajne, codzienne wydarzenia.Poprosiliśmy uczestników o wybranie jednego lub dwóch istotnych momentów życiowych, w których poczuli wyraźnie, że Bóg jest z nimi, wspiera ich, chroni i prowadzi. Zanim upłynie termin nadsyłania prac, publikujemy pozakonkursowe teksty naszych autorów, których temat W jasne dni i grozy czas zainspirował do własnych przemyśleń. Poniżej pierwszy z nich. Lato 1963 roku. Jestem małą dziewczynką. Przy stole, podczas posiłku, rodzice często rozmawiają o tym, co dzieje się w szpitalu. Tata – ordynator oddziału zakaźnego – opowiada[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Czy dostrzegamy ten cud?

„Wtedy idzie Jezus z nimi do ogrodu zwanego Getsemane i mówi do uczniów: Siądźcie tu, a Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił. I wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i począł się smucić i trwożyć. Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną. Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się i mówił: Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich ominie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty. I wrócił do uczniów, i zastał ich śpiących, i mówił do Piotra: Tak to nie mogliście jednej godziny czuwać ze mną?”. Mt 26,36-40 Sześć niedziel pasyjnych widzę jako sześć stopni w drodze wiodącej na miejsce zwane Golgotą i jeszcze dalej, prowadzącej do otwartego o wielkanocnym brzasku grobowca. Sześć niedziel, zwanych po łacinie, od początkowych słów[...]

miniatura
Polecamy Widzenia własne
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

O poezji i jedności

  Od czasu do czasu wertuję moje zeszyty z notatkami z wielu lat. Nadałam im nawet tytuły: Sielskie-anielskie?, Silva rerum (Las rzeczy), Ultima thule (Kraniec świata), In aqua scribis (Piszesz na wodzie), Das Geheimnis (Tajemnica). Zapisywałam w nich cytaty, wiersze, myśli, modlitwy różnorodnych twórców, które w danym momencie były mi bliskie i dla mnie ważne. I o dziwo, dziś okazują się wyjątkowo aktualne lub przeciwnie, zaskakująco dalekie. Dzięki tym zeszytom mogę śledzić różne fazy moich zainteresowań i fascynacji. Zatrzymuje mnie jeden szczególny wiersz. Autorem jest Jerzy Harasymowicz (1933-1999), którego prochy rozsypano nad bieszczadzkimi połoninami. Pochodzenie narodowościowe i wyznaniowe poety jest dosyć złożone. Harasymowiczowie mieli korzenie ukraińskie, być może ormiańskie. Mimo polonizacji rodziny, zachowali świadomość swego[...]

miniatura
Rok tożsamości luterańskiej
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Korzenie

Czy istnieją postawy, cechy, zasady, zwyczaje, a nawet przedmioty, na podstawie których możemy stwierdzić, że coś jest luterańskie lub że ktoś jest luteraninem? Współczesność wciąż stawia przed nami w tym zakresie nowe wyzwania. Zapytaliśmy zatem różnych osób w Kościele, świeckich i duchownych, co – i dlaczego – jest według każdego z nich najważniejszym przejawem tożsamości luterańskiej? W Roku tożsamości luterańskiej przez publikację tych wypowiedzi chcemy jak najszerzej zaprezentować to zagadnienie i pokazać bogactwo luteranizmu.   Co – i dlaczego – jest dla mnie najważniejszym przejawem tożsamości luterańskiej? Trudne pytanie. Tożsamość luterańska jest pewnym zbiorem doświadczeń wielu pokoleń ewangelików na przestrzeni pięciu wieków, ale nie odważę się pisać w ich imieniu. Dziś – moja perspektywa. Tożsamość[...]

miniatura
Słowo Boże
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Co jest naszym udziałem?

„Rzekła matka jego do sług: co wam powie, czyńcie”.  J 2,5 Nie myślałam, że wydarzenie w Kanie Galilejskiej – tam i wtedy – okaże się moją wielką tęsknotą – tu i teraz. Bo teraz poruszam się, jakbym przemierzała pole minowe. Ostrożnie, z ryzykiem śmierci, w pojedynkę, z ograniczeniem wolności, w wysokim stresie, w napięciu. To jest moja – nasza – Kana Galilejska w styczniu 2021 roku. Ani wspólnoty, tej większej rodzinnej, ani przyjacielskiej, ani kościelnej, czy jakiejkolwiek innej, tylko samotna, niebezpieczna droga w nieznane – z ranami i pęknięciami duszy i ciała. Ale grunt, żeby wszystkimi zmysłami odczuć obecność Pana Jezusa! Tam i wtedy trwało wesele, pewnie tłumne i radosne, tu i teraz – jest przymus izolacji i trwoga. Na usta ciśnie się pytanie, co dalej? Najważniejsze, żeby nie stracić z zasięgu wzroku Tego,[...]

miniatura
Skarbiec
/
diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Kobiety a narodziny Zbawiciela

W tej rubryce prezentujemy ważne i ciekawe teksty, które już wcześniej ukazały się na naszych łamach. Poniżej przypominamy artykuły, które wiążą się z historią narodzenia Syna Bożego. Autorka opisuje postawy i emocje dwóch kobiet, które odegrały istotną rolę w dziejach zbawienia. O Marii, Matce Bożej „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1,38). Tak odpowiada aniołowi Maria, młoda Izraelitka, która jednym zdaniem zmienia nie tylko całe swoje życie, ale i historię świata. Dziewczyna zostaje obdarzona największą łaską, najwyższym zaszczytem wybrania na matkę Zbawiciela, staje się najbardziej uprzywilejowana wśród kobiet. Przeżywa – jak każda obdarzona macierzyństwem niewiasta – radość, lęk i troskę. Dotyka ją niepokój o dorastające Dziecko, porusza ból niełatwego odejścia w cień, gdy[...]

POLECAMY TAKŻE
Bóg i My Polecamy
/
ks. Sebastian Madejski

Dar Słowa Bożego

Polecamy Widzenia własne
/
diakon Ewa Below

Dzieci teraźniejszością naszego Kościoła

Na przestrzał Polecamy
/
Marek Cieślar

Post?