miniatura

– Diecezjalny Dzień Kościoła w Wiśle

Diecezjalny Dzień Kościoła (DDK), czyli święto diecezji cieszyńskiej, po raz pierwszy w takiej formie odbył się w Wiśle 28 września 2025 roku. Swą ideą nawiązywał do Ewangelickich Dni Kościoła z 2017 roku oraz do tradycji partnerskich Kościołów na Słowacji i w Czechach, gdzie co roku organizowane są rodzinne spotkania wszystkich parafii. Nabożeństwo dla całej diecezji zgromadziło w wiślańskim amfiteatrze około 1400 osób.

Podczas nabożeństwa oraz w trakcie innych wydarzeń zastanawiano się nad znaczeniem wiary w codziennym życiu. W ramach tematu Składam uczestnicy mogli przypomnieć sobie, jak ważne jest wyznawanie wiary oraz składanie świadectwa o Bogu Stworzycielu, Zbawicielu i Pocieszycielu. Wspólnie zastanawiano się, jak wzmacniać swoją wiarę wśród współwyznawców i jak próbować składać doświadczenia codzienności odkrywając w nich motywację do wielbienia Boga.

Nabożeństwo, ewangelizacja, dyskusja

Nabożeństwo miało szczególną oprawę i dynamiczny przebieg. Śpiew prowadził Zespół CME, grała Orkiestra Diecezjalna pod dyrekcją Józefa Mamicy, a w megachórze zaśpiewali chórzyści z różnych parafii pod dyrekcją dk. Joanny Sikory. Przy wtórze orkiestry delegaci 22 parafii procesjonalnie wnieśli wstęgi z nazwami zborów, które zawieszono na masztach amfiteatru. Uczestników nabożeństwa powitali radcy diecezjalni Krystyna Penkała i ks. Waldemar Szajthauer, który następnie w oparciu o Psalm 22 zaprosił do spowiedniej refleksji, wzywając do pokuty w obliczu 80. rocznicy Tragedii Górnośląskiej. Teksty biblijne odczytali również ks. Piotr Sztwiertnia, dk. Dorota Obracaj oraz radca Korneliusz Glajcar. Ustrońska młodzież zaprezentowała pantomimę, której tło stanowiła historia o marzeniach drzew z zaskakującym finałem odczytana przez Dorotę Twardzik.

Kazanie w oparciu o tekst: „Wiara jest gwarancją tego, czego się spodziewamy, dowodem istnienia rzeczy, których nie widzimy” (Hbr 11,1; BE) wygłosił biskup diecezjalny Adrian Korczago. Trzy części kazania nawiązujące do trzech artykułów wiary i trzech osób Trójcy Świętej przedzielały pieśni zboru i megachóru. Kaznodzieja podkreślił, że: „Do wiary należą i zachwyt odkrywania siły jej oddziaływania, kiedy zwycięsko przenosimy góry naszych problemów i piętrzących się przed nami zadań, ale i zażenowanie, zawstydzenie, zakłopotanie własną małowiernością. (…) Mówiąc: Składam wyznanie wiary, nawiązuję do tych życiowych sytuacji, kiedy składam, kompletuję doświadczenia wiary, próbując składać je ze sobą, jak puzzle, by utworzyły pełniejszy obraz tego, co mogłem przeżyć. Czasem udaje mi się to lepiej, to znów gorzej. Składam, czyli gromadzę dowody Jego obecności, składując, gromadząc nadzieję. A Kreator Wszechrzeczy, Stwórca, pomaga mi składać, czyli aranżować moje życie. I stale mi podpowiada, że stosownie składając życiowy kapitał, lokuję go na bezpieczną przyszłość”.

Nicejsko-Konstantynopolitańskie Wyznanie Wiary recytował Tomasz Lorek, które uczestnicy kontemplowali na kanwie etiudy baletowej w wykonaniu konfirmantki z Drogomyśla. Modlitwę o diecezję zmówili: przełożona diakonatu s. Ewa Cieślar, Jerzy Kędzior, Anna Bujok i Tomasz Bujok. U Stołu Pańskiego uczestnicy mogli posilić się na niełatwy czas wyznawania wiary w swojej codzienności. Podczas nabożeństwa słowa pozdrowienia przekazał biskup Kościoła Jerzy Samiec oraz biskup Dystryktu Wschodniego Ewangelickiego Kościoła Augsburskiego Wyznania w Słowacji Peter Mihoč.

W wiślańskim Domu Zborowym odbyło się spotkanie z ks. dr. Grzegorzem Olkiem i prof. Jerzym Sojką, pod hasłem Jak Kościół wyznawał wiarę. Rozmówcy poszukiwali odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób chrześcijanie jako jednostki i wspólnota wyznawali wiarę w czasach Nowego Testamentu, w starożytności oraz w dobie Reformacji. Zastanawiali się też, czego możemy się od nich dzisiaj nauczyć.

Natomiast ks. Leszek Czyż poprowadził w amfiteatrze ewangelizację pod hasłem: Świadectwo codziennym wyznaniem wiary. Na podstawie Słowa Bożego, ale również własnych, niełatwych doświadczeń, zaświadczył, że Bóg jest Bogiem żywym, który się nie zmienia i także współcześnie wysłuchuje modlitw i dokonuje cudów.

Dla dzieci i młodzieży

Dzieci różnymi technikami plastycznymi wykonywały logo DDK i brały udział w zabawach. Mogły też obejrzeć edukacyjno-wychowawczy spektakl Teatru EDEN pt. Tajemnicza Szkatułka. Program dla najmłodszych przygotowała dk. Dorota Obracaj. Grę terenową przygotowali diecezjalny duszpasterz młodzieży ks. Mateusz Mendroch wraz z liderem wiślańskiej grupy młodzieżowej Danielem Heczko. Uczestnicy spotkania mogli także nabyć literaturę na stoisku Księgarni Augustana oraz zapoznać się z biblijnymi figurami, których zastosowanie w nauczaniu biblijnych historii prezentowała Anna Olek.

Koncert w kościele

Po południu w wiślańskim kościele apostołów Piotra i Pawła odbył się koncert Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk pod dyrekcją Wojciecha Wantuloka. Zgromadził on ponad tysiąc osób. Wykonawcy sięgnęli po utwory sakralne z bogatej skarbnicy ewangelickich pieśni, w które wkomponowane zostały teksty nawiązujące do doświadczeń ofiar Tragedii Górnośląskiej – eksterminacji cywilnej śląskiej ludności do 1945 roku: wywózki tysięcy górników na roboty w głąb ZSRR, a także nieludzkiego traktowania w obozach prowadzonych przez polskie władze komunistyczne w Świętochłowicach, Mysłowicach i Łambinowicach. Teksty wybrane przez ks. Marcina Brzóskę sugestywnie odczytali wraz z nim Tomasz Lorek i Joanna Lazar-Chmielowska. W swoim przemówieniu biskup Adrian Korczago podkreślił, że dramatyczny los dotknął także wielu ewangelików. Zapalając świecę biskup symbolicznie wspomniał wszystkie ofiary, motywując do przeciwstawiania się nienawiści, by nie doprowadziła ona do kolejnych ludzkich dramatów.

DDK był okazją, by podczas wielkiego rodzinnego spotkania ewangelików doświadczać mocy wiary, by porozmawiać, nawiązać nowe i odnowić stare znajomości, cieszyć się sobą i inspirować niezależnie od przynależności do dużej czy małej parafii. Spędzone w Wiśle chwile sprzyjały wspólnej nauce codziennego życia wiarą, czerpania z niej energii. Dały też uczestnikom szansę przeżycia czegoś ważnego, ciekawego i niepowtarzalnego.

 zdjęcia Szymon Brodacki