„Pan stworzył mnie [mądrość] jako pierwociny swojego stworzenia, na początku swych dzieł, z dawna. Przed wiekami byłam ustanowiona, od początków, przed powstaniem świata, gdy jeszcze nie było morza, zostałam zrodzona, gdy jeszcze nie było źródeł obfitujących w wody. Zanim góry były założone i powstały wzgórza, zostałam zrodzona. Gdy jeszcze nie uczynił ziemi i pól, i pierwszych brył gleby. Gdy budował niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni. Gdy w górze utwierdzał obłoki i wyprowadzał z toni potężne źródła, gdy morzu wyznaczał granice, aby wody nie przekraczały jego rozkazu; gdy kładł podwaliny ziemi. Ja byłam u jego boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas, igrając na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi. Otóż teraz słuchajcie mnie, synowie: Błogosławieni ci, którzy się trzymają moich dróg! Słuchajcie przestrogi, abyście byli mądrzy, a nie odrzucajcie jej! Błogosławiony człowiek, który mnie słucha, czuwając dzień w dzień u moich drzwi, strzegąc progów moich bram! Bo kto mnie znalazł, znalazł życie i zyskał łaskę u Pana. Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy: Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć”. Prz 8,22-36
Przeżywamy czas Wielkanocy, który obejmuje sześć niedziel, a każda wskazuje na jedną sferę życia człowieka. Przyporządkowane im teksty biblijne uczą, jak je pielęgnować i rozwijać.
Niedziela Jubilate wzywa nas do radosnego wysławiania Boga. W Biblii znajdujemy wiele tekstów, które pokazują, za co możemy Boga wysławiać: za wspaniałe stworzenie (por. 1 Mż 1,1-4), za to, że smutek zamieni w radość, której nikt nie odbierze (por. J 16,16-23), za to, że słabość przeminie, a to co niewidzialne, trwa wiecznie (por. 2 Kor 4,14-18). Od razu też cisną się na usta pytania: Za co mogę dzisiaj radośnie wysławiać Boga? I co sprawia mi albo moim bliskim radość?
Najczęściej słyszymy, że radość sprawiają: dobre zdrowie, doświadczanie miłości i bliskości, spędzanie czasu z bliskimi, osiąganie celów i sukcesy w życiu zawodowym i osobistym, poczucie spełnienia, ale także śmiech i zauważanie drobnych przyjemności codziennego życia. Bywa i tak, że słychać raczej powątpiewanie i pytania w rodzaju: „a z czego tu się cieszyć” lub stwierdzenie, że do radości nie ma powodów.
Być może w takiej sytuacji wielu z nas chciałoby zażyć jakąś tabletkę, witaminę lub suplement, które sprawiłyby, że odczujemy wreszcie pełną radość i szczęście. Nawet w Biblii znajdujemy słowa: „Wesołe serce jest najlepszym lekarstwem, lecz przygnębiony duch wysusza ciało” (Prz 17,22). Skąd więc czerpać powody do radości, gdy wokoło słyszymy częściej przykre, smutne wiadomości, o zmartwieniach i trudnej codzienności, o problemach gospodarczych, śmierci czy chorobie, o wojnie i przemocy. Wtedy wielu z nas szuka antidotum, które od razu pomoże. Możemy próbować różnych sposobów. Możemy też zajrzeć do Biblii i tam znajdziemy słowa, które dają nam wzmocnienie i radość, szczególnie w Psalmach czy Przypowieściach Salomona.
W przytoczonym na wstępie tekście biblijnym znajdujemy piękny hymn o mądrości, a w nim naukę o tym, kto jest błogosławiony, czyli szczęśliwy: „Błogosławieni ci, którzy się trzymają moich dróg! Słuchajcie przestrogi, abyście byli mądrzy, a nie odrzucajcie jej! Błogosławiony człowiek, który mnie słucha, czuwając dzień w dzień u moich drzwi, strzegąc progów moich bram! Bo kto mnie znalazł, znalazł życie i zyskał łaskę u Pana”.
Ta mądrość przedstawiona przez autora jako osoba „ustanowiona, od początków, przed powstaniem świata” zawsze budziła zaciekawienie i wielu badaczy Biblii utożsamia ją z odwiecznym Słowem, czyli Synem Bożym Jezusem Chrystusem. Jezus zaś nauczał, o tym, kto jest błogosławiony – co równa się szczęśliwy – o czy czytamy w Ewangeliach (por. Mt 5; Łk 6), a tym samym, kto może przeżywać radość – pomimo wszystko. To skłania nas do przypomnienia sobie, że to Bóg jest źródłem radości i szczęścia człowieka, i że z Jego Słowa możemy je czerpać, a także za to Go chwalić i wielbić. Amen.
3. Niedziela po Wielkanocy (Jubilate – Radośnie wysławiajcie Boga. Ps 66,1)
„Zwiastun Ewangelicki” 9/2025
