„A Jozue rzekł do ludu: Poświęćcie się, bo jutro Pan dokona wśród was cudów. (…) A Pan rzekł do Jozuego: Dzisiaj zacznę cię wywyższać na oczach całego Izraela, który pozna, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą. Ty zaś nakaż kapłanom, niosącym Skrzynię Przymierza: Gdy dojdziecie do samych wód Jordanu, zatrzymajcie się w Jordanie. (…) Jozue rzekł: Po tym poznacie, że Bóg żywy jest pośród was i że na pewno wypędzi przed wami Kananejczyków, Chetejczyków, Chiwwijczyków, Peryzyjczyków, Girgazyjczyków, Amorejczyków i Jebuzejczyków. Oto Skrzynia Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami przez Jordan. (…) Kapłani niosący Skrzynię Pana stanęli pewnie na suchym gruncie pośrodku Jordanu, a cały Izrael przeprawiał się po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród zakończył przeprawę przez Jordan”.
Joz 3,5.7-8.10-11.17
Fragment z Księgi Jozuego opisuje przełomowy moment w życiu narodu izraelskiego, moment, który był kolejnym znakiem Bożej obecności i prowadzenia. Izraelici znajdują się u progu Ziemi Obiecanej. Po czterdziestu latach wędrówki przez pustynię w końcu dotarli do rzeki Jordan. Przeszli przez wiele prób i trudności, a teraz znów stoją przed wielkim wyzwaniem – muszą przeprawić się przez wezbraną rzekę. Słyszą słowa Jozuego: „Poświęćcie się, bo jutro Pan dokona wśród was cudów”. Umyjcie się, wypierzcie swoje szaty – teraz macie taką możliwość, bądźcie gotowi na działanie Boga. Cały lud ma się przygotować na przyjęcie tego, co Bóg sam uczyni. Ale „poświęcenie się” to nie tylko zewnętrzny rytuał, to przede wszystkim wewnętrzna przemiana serca i oczekiwanie na Boże błogosławieństwa i cuda, które przygotował.
Nadszedł nowy dzień. Jozue nakazał kapłanom niosącym Skrzynię Przymierza, by doszli do samych wód Jordanu i tam się zatrzymali. Czy wykonałbyś bez wahania to polecenie? Patrząc oczyma kapłanów, widzisz przed sobą rozmyty brzeg i szeroką, wezbraną rzekę; dźwigasz na ramionach Skrzynię Przymierza; widzisz wznoszące się po drugiej stronie rzeki potężne, warowne mury miast zamieszkałych przez siedem wrogo nastawionych, uzbrojonych i walecznych ludów.
Kapłani wykonali polecenie Jozuego: niosąc Skrzynię Przymierza weszli do rzeki, ich nogi pogrążały się w mule, trudno im było utrzymać równowagę. Ale ciężka Arka była znakiem obecności i wierności Boga. W jej wnętrzu znajdowały przedmioty, które o tym świadczyły: dwie kamienne tablice z przykazaniami, manna – którą Bóg karmił lud na pustyni, laska Aarona. Skrzynia Przymierza, symbol Bożej obecności, była teraz blisko ludzi. Tą bliskość porównać można z naszym osobistym spotkaniem z Bogiem.
Gdy kapłani weszli do wody, rzeka zatrzymała swój bieg, a Izraelici mogli przejść po suchym dnie. Zrobienie tego kroku wymagało od nich wielkiej wiary. Musieli zaufać Bogu, choć sytuacja wydawała się beznadziejna. Tak i my często stajemy przed wyzwaniami, które wydają się nie do pokonania. W trudnych do rozwiązania problemach, konfliktach, rozczarowaniach, w samotności, chorobie, niezrozumieniu, uczuciu pustki – czy potrafimy zaufać Bogu? Czy w takich chwilach jesteśmy gotowi zrobić krok wiary, aby wejść w to, co Bóg dla nas przygotował?
Dzięki przytoczonej historii możemy być pewni, że Bóg jest zawsze z nami. Tylko On ma moc, aby otworzyć przed nami nowe możliwości.
Przejście przez Jordan ma również znaczenie symboliczne. Jest obrazem przejścia ludu izraelskiego z niewoli do wolności, z niepewności do obietnicy. A czym jest dla nas? Jest przypomnieniem o naszym duchowym przejściu – z ciemności do jasnego światła, z grzechu do zbawienia danego nam w Jezusie. Bóg i teraz wzywa nas mówiąc: „Zrób ten pierwszy krok, zaufaj mi”. Wyznawajmy zatem za pieśniarzem:
Przez dobrą moc Twą, Panie, otoczony,
przeżywać mogę każdy dzień i rok.
Wiernością Twoją jestem pocieszony,
wiem, że mnie wiedzie Twej miłości wzrok.
Gdy dobra moc Twa stale mnie ochrania,
nie lękam się, co mi przyniesie dzień,
Ty jesteś ze mną ciągle od zarania,
Ty chronisz mnie, gdy idzie nocy cień (ŚE 100,1).
Amen.
1. Niedziela po Epifanii – Święto Chrztu Pańskiego
„Zwiastun Ewangelicki” 1/2025
