„Im też po swojej męce objawił się jako Żyjący i dał tego liczne dowody. Ukazywał się przez czterdzieści dni i mówił o Królestwie Boga. A podczas wspólnego posiłku polecił: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której usłyszeliście ode Mnie. Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. Ci, którzy byli zgromadzeni, pytali Go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? Odpowiedział: Nie wasza to rzecz poznać dni i godziny, które Ojciec ustanowił swoją mocą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, weźmiecie Jego moc i będziecie Moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi. Kiedy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu. Gdy wpatrywali się w niebo, jak On wstępował, stanęli przy nich dwaj mężczyźni w białych szatach i powiedzieli: Galilejczycy, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, który został wzięty od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.
Dz 1,3-11 (BE)
Początki bywają trudne. Uczniowie oczekiwali, że otrzymają władzę, zaszczyty, pieniądze. Tymczasem Jezus znowu posyła ich w świat z ważną misją. Jezus nie chce odpowiedzieć uczniom na istotne dla nich pytanie o to, kiedy przywrócone zostanie królestwo Izraela. Jezus daje im odpowiedź inną niż się spodziewali – mają być Jego świadkami na tym świecie.
W Warszawie przy ul. Puławskiej wznosi się kościół ewangelicki noszący miano kościoła Wniebowstąpienia Pańskiego. Niegdyś była to cerkiew, jednak po przekazaniu jej na potrzeby kościoła garnizonowego, od 1920 roku służy warszawskim ewangelikom. Jej wnętrze dostosowano do potrzeb zboru, usunięto ikonostas, ikony, święte przedmioty związane z liturgią prawosławną. Postawiono prosty krzyż, a nad nim artyści z Akademii Sztuk Pięknych z Wilna wykonali fresk przedstawiający scenę Wniebowstąpienia Pańskiego.
Często zastanawiałem się nad tą sceną. Jest tam przedstawiony unoszący się nad ziemią Jezus Chrystus, a wokół niego dwunastu apostołów! Zagadkowa scena, szczególnie ze względu na fakt, że Judasza już nie było wśród nich! Jeden z nich ma na kolanach otwartą księgę. Kolejna nieścisłość! Księgi w takiej postaci trafiły do użytku dopiero kilka wieków później. W czasach Jezusa były tabliczki bądź zwoje pergaminu, bądź papirusu.
Czy dwunasty apostoł to Paweł? A może autor Dziejów Apostolskich – ewangelista Łukasz? A może to ktoś inny? Może to my nim jesteśmy, kiedy czytamy o tych nieprawdopodobnych wydarzeniach w Piśmie Świętym? Czytając Biblię i starając się wcielać w życie Słowo Boże stajemy się świadkami Jezusa.
Każdy człowiek będzie musiał zdać sprawę ze swojego życia przed Jezusem. On jest Panem i Królem na tym świecie. Wniebowstąpienie Chrystusa oznacza, że Jezusa Chrystusa już tu, na Ziemi, nie ma, ale żyje. Jego duch pozostaje, ale On sam powróci, aby przywrócić sprawiedliwość w świecie pozbawionym sprawiedliwości.
Cóż odpowiemy, gdy nasze dzieci zapytają nas o Dzieciątko w żłóbku, w chwili, gdy w niektórych częściach świata liczne dzieci „od lat dwóch i poniżej” umierały i umierają? Cóż odpowiemy Ukraińcom w sytuacji, gdy ci, którzy ocaleli, widzą śmierć swoich bliskich i ruiny własnych domów? Cóż odpowiemy światu, gdy zapytają nas o Chrystusa, który wstąpił do nieba i zostawił nas tutaj samych? Czy naszym życiem uobecniamy Go? Czy właściwie i godnie reprezentujemy Chrystusa przed światem pozbawionym nadziei i sprawiedliwości?
Święto Wniebowstąpienia Pańskiego oznacza wywyższenie Chrystusa a zarazem stanowi zapowiedź zbawienia i wywyższenia ludzkiej godności oczyszczonej z grzechu. Nie można zapominać, że Chrystus wstępując do nieba nie zostawił nas samych. Wypełnieniem Jego obietnicy jest wydarzenie Zesłania Ducha Świętego. Przez Niego Jesteśmy świadkami Jezusa w Jerozolimie, w Judei, Samarii, w Warszawie, w Cieszynie – wszędzie, dokądkolwiek On nas pośle. Amen.
„Zwiastun Ewangelicki” 9/2024
