„Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę” – tymi słowami rozpoczyna się 3. rozdział Księgi Kaznodziei Salomona. Autor wymienia wszystkie pozytywy i negatywy naszego życia, pełnego radości, ale też trudów i smutków. Ale w tym kłębowisku dobra i zła splatających nam nieznaną, majaczącą jak we mgle przyszłość, poznajemy, że „Bóg wszystko pięknie uczynił w swoim czasie i nawet wieczność włożył w [człowiecze] serca” (Kz 3,11). Płynie z tych założeń wniosek bardzo dla nas ważny: „Wiem, że wszystko, cokolwiek Bóg czyni trwa na wieki; (...) a Bóg czyni to, aby się Go bano” (Kz 3,14). Dlatego apostoł Paweł w Liście do Galacjan wzywa: „Nie błądźcie, Bóg nie da się z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. (...) Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej[...]
Musisz się zalogować aby zobaczyć zawartość. Proszę Login. Nie masz konta? Przyłącz się
