– rozmowa z ks. Lilaną Kasper, dyrektorką wykonawczą Wspólnoty Luterańskiej w Afryce Południowej (LUCSA)
Jak praca kapelanki policji przygotowała Księdza do stanowiska dyrektorki wykonawczej LUCSA?
Po 1994 roku (gdy w RPA w wyborach zwyciężył Afrykański Kongres Narodowy – przyp. red.) rząd zmienił retorykę i zamiast o oddziałach policji zaczął mówić o służbie policyjnej. Byłam wówczas wykładowczynią w Luterańskim Instytucie Teologicznym w Pietermaritzburgu, ale Kościół Ewangelicko-Luterański w Afryce Południowej, ze względu na pewne wyzwania, zdecydował się zamknąć ten instytut. W tym czasie Służba Policji Południowej Afryki (SAPS) ogłaszała wakaty dla pełnoetatowych kapelanów. Zgłosiłam się i zostałam przyjęta. Stanowisko to okazało się jednym z moich najważniejszych doświadczeń duszpasterskich. Byłam odpowiedzialna za towarzyszenie kobietom i mężczyznom w ich służbie policyjnej.
Wcześniej często sama byłam rozczarowana i załamana, a teraz spotkałam ludzi, którzy również się z tym mierzyli. Moje doświadczenia pomogły mi wskazać im drogę do łaskawego Boga, który kieruje naszymi krokami. Częstymi wyzwaniami, z którymi regularnie musieli się mierzyć funkcjonariusze policji, była przemoc ze względu na płeć i zabójstwa kobiet. Bardzo smutne, ale prawdziwe jest to, że również oni sami byli ofiarami i sprawcami przemocy ze względu na płeć oraz zabójstw kobiet. Praca ta spełniła moje marzenie o pomocy ludziom w ich rozwoju i duchowym wzroście. To marzenie będzie mi też towarzyszyło w pracy na stanowisku dyrektorki wykonawczej LUCSA.
Proszę nam opowiedzieć o swojej pracy duszpasterskiej i jak wpływa ona na Księdza dzisiejszą pracę?
Byłam pierwszą kobietą, która pełniła funkcję dziekana w okręgu Soweto, w centralnej diecezji ELCSA. Pracowałem również dla Rady Biskupów ELCSA. Każde nowe zadanie kształtowało mój charakter i umiejętność mierzenia się z wielkimi wyzwaniami. Pomogło mi to zbudować wewnętrzną odporność i rozwinąć umiejętność strategicznego planowania.
Praca kapelanki w służbie państwowej poszerzyła moją wiedzę o procesach rekrutacyjnych, zdrowiu i samopoczuciu pracowników, o pracy z osobami o specjalnych potrzebach oraz o procedurach dyscyplinarnych. Wszystkie te umiejętności wykorzystam w mojej obecnej pracy. Dla LUCSA pracowałam już jako koordynatorka projektu edukacji chrześcijańskiej i byłam częścią zespołu, który opracował materiały dla Chrześcijańskiej Platformy Edukacyjnej LUCSA. Jestem członkinią-założycielką Forum Teolożek LUCSA, które istnieje od 2005 roku. Później pracowałam dla centrum rozwoju ELCSA jako koordynatorka projektu Luterańska akcja przeciwko przemocy ze względu na płeć (LAAGBV). Projekt potępia zło jakim jest właśnie przemoc ze względu na płeć i zabójstwa kobiet. W 2015 roku dołączyłam do Luterańskiego Instytutu Teologicznego jako wykładowczyni teologii praktycznej. To spełniło moje marzenie z czasów, gdy byłam studentką Luterańskiego Seminarium Duchownego Umphumulo. Marzyłam, żeby pewnego dnia przyczynić się do kształcenia studentów teologii, a zwłaszcza studentek.
Marzyła Ksiądz o pracy z młodymi teolożkami – dlaczego?
Nawet w pracy, jaką LUCSA wykonuje w tym obszarze, wciąż nie ma wystarczającej liczby ukierunkowanych programów, które wspierają kobiety na stanowiskach kierowniczych i przygotowują je do pełnienia kierowniczych funkcji. Mentoring, zarządzanie i administracja, znajomość finansów i trening asertywności to programy, które powinny być skierowane do kobiet, aby mogły one pomyślnie ukończyć szkołę i studia teologiczne.
Co sprawia, że jest Ksiądz dumna ze swojego zaangażowania w walkę z przemocą ze względu na płeć?
Najpierw chciałabym wspomnieć o moim powołaniu i służbie. Służba w winnicy Bożej jest dla mnie darem i przywilejem. Przez lata Forum Teolożek LUCSA przyczyniło się ogromnie do rozwoju kobiet księży w tym regionie. Historie opowiadane na spotkaniach oraz fakt, że kobiety obejmowały kierownicze stanowiska w Kościołach członkowskich LUCSA, świadczą o pracy, jaką wykonaliśmy za pośrednictwem tego forum. Podczas wielu lat mojej pracy dla Luterańskiej akcji przeciwko przemocy ze względu na płeć opracowałam różne narzędzia przeciwko tej przemocy. Gdy byłam kapelanką policji, opracowałem program pt. Towarzyszenie w traumie osobom, które przeżyły przemoc ze względu na płeć. Sama przeżyłam takie doświadczenie, dlatego z pasją angażuję się w pomoc kobietom w realizacji potencjału, który otrzymały od Boga. Niezwykle ważne jest dla mnie, aby ludzie uwierzyli, że nie są tym, co im się przydarzyło, ale wręcz przeciwnie, są tym, kim się stali, gdy zostali uzdrowieni.
Jaką radę dałaby Ksiądz następnemu pokoleniu liderek?
Uczcie się, uczcie się i jeszcze raz uczcie się! Dobre wykształcenie i ciągły rozwój to podstawa. Ważne jest budowanie sieci wsparcia i udzielanie ukierunkowanego wsparcia kobietom na kierowniczych funkcjach. Kobiety nigdy nie powinny się poddawać, bez względu na to, jak jest to trudne. Każda przeszkoda jest trampoliną do sukcesu.
Jakie są Księdza priorytety dla LUCSA?
Mocno wierzę w przywództwo włączające i że każdy ma należne miejsce przy stole. Szanuję zarówno kobiety, jak i mężczyzn oraz ich wkład w ten świat. Moje doświadczenia w Kościele pokazują, że niezwykle ważne jest, aby kobiety zajmowały najwyższe stanowiska, by mogły zajmować się sprawami, które dotyczą tylko kobiet – na przykład ustawową ochroną macierzyństwa. W miejscach pracy kobiety muszą być wybierane na stanowiska decyzyjne lub powoływane według kryterium kompetencji, to dopiero zapewni równość płci.
Co oznacza dla Księdza organizacji przynależność do Światowej Federacji Luterańskiej?
ŚFL zapewnia kompleksowe ramy i platformę szerokiego zaangażowania w walkę z niesprawiedliwością. Oferuje bycie we wspólnocie i dostęp do zasobów, stanowi platformę dla kontekstowego wsparcia i wzmocnienia relacji między Kościołami członkowskimi ŚFL.
tłum. Łukasz Barański
Szukać Boga całym sercem we wszystkim, co się robi – to motto ks. Lilany Kasper, żony i matki trójki dzieci. Została ordynowana na księdza 18 lat temu w Kościele Ewangelicko-Luterańskim w Afryce Południowej (ELCSA) i piastowała tam różne stanowiska, w tym dziekanki (zwierzchniczki) ELCSA w obszarze Soweto. Pracowała jako kapelanka w południowoafrykańskiej policji. Jest pierwszą kobietą na stanowisku dyrektorki wykonawczej Wspólnoty Luterańskiej w Afryce Południowej (LUCSA).
Wspólnota Luterańska w Afryce Południowej (LUCSA) to regionalna organizacja zrzeszająca 15 Kościołów luterańskich w południowej Afryce. Działa od 1991 roku jako następczyni Federacji Kościołów Ewangelicko-Luterańskich w Afryce Południowej (FELCSA), która powstała w 1966 r. aby zwalczać segregację rasową w Kościołach luterańskich. Obok LUCSA istnieją jeszcze w Afryce dwie wspólnoty – Wspólnota Luterańska w Afryce Środkowej i Wschodniej (LUCCEA) oraz Wspólnota Luterańska w Afryce Zachodniej (LUCCWA). Wszystkie te organizacje są partnerami Światowej Federacji Luterańskiej.
Wywiad pochodzi z www.lutheranworld.org. Światowa Federacja Luterańska publikuje tam serię wywiadów Głos wspólnoty, w których przedstawiani są przywódcy kościelni i pracownicy Kościołów członkowskich. Omawiają oni aktualne problemy i przedstawiają pomysły na budowanie pokoju i sprawiedliwości na świecie. Pokazują też, jak Kościoły i cała wspólnota mogą rozwijać swoją wiarę i zaangażowanie.
„Zwiastun Ewangelicki” 21/2022
