„A jako współpracownicy napominamy was, abyście nadaremnie łaski Bożej nie przyjmowali; mówi bowiem: W czasie łaski wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia pomogłem ci; Oto teraz czas łaski, oto teraz dzień zbawienia”. 2 Kor 6,1-2
Znamy powiedzenie: „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Jednak nie tylko ciało, ale i „duch nasz i dusza” mają być zachowane „bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (1 Tes 5,23). Temu służy czterdziestodniowy czas pasyjny, który jest szczególnym czasem łaski, odnowy, oczyszczenia. Oczyszczenie wpisane jest w dzieło Bożej odnowy i zbawienia.
Czas pasyjny prowadzi nas pod krzyż Jezusa. Biblijne opisy wydarzeń określone liczbą 40 symbolizują trud charakterystyczny dla ludzkiej wędrówki przez życie. Więcej, to właśnie czas odnowy i oczyszczenia. W biblijnym przekazie dokonywało się to na pustyni. Na taką pustynię duchowej odnowy udajemy się w czasie pasyjnym. Bóg zabiera nas ze zgiełku świata, codziennych spraw i trosk na pustynię, by przemówić do naszego serca. Potrzebujemy tego czasu na refleksję, by móc stanąć pod krzyżem Jezusa z otwartym sercem, gotowi przyjąć Jego dar!
Potrzebujemy czasu pokuty i oczyszczenia, tak jak lud Izraela, mieszkańcy Niniwy czy Eliasz. Potrzebujemy tego, abyśmy – jak ostrzega apostoł Paweł – „nadaremnie łaski Bożej nie przyjmowali”. Bóg w Chrzcie Świętym odrodził nas do nowego życia, oczyścił, dał udział w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Dzięki temu Bóg usprawiedliwia nas, czyni to darmo, z łaski przez wiarę w Jezusa i Jego ofiarę.
W wierze wzrastamy przez środki łaski Bożej – Słowo Boże i sakramenty. Słowo Boże, kazanie o krzyżu, budzi wiarę, z którą w Sakramencie Wieczerzy Pańskiej przyjmujemy Krew i Ciało Chrystusa. Wraz z nimi przyjmujemy dary śmierci naszego Pana, a więc odpuszczenie grzechów i życie wieczne. Lekceważenie tych darów sprawia, że nadaremnie przyjęliśmy Bożą łaskę! Nie można bowiem przyjąć łaski i ignorować jej darów, które sprawiają, że darowane nowe życie rozwija się w nas! Łaska i jej dary muszą prowadzić nas do codziennej odnowy życia, jak pisze Marcin Luter: „stary Adam w nas przez codzienny żal i pokutę ma być utopiony i umrzeć ze wszystkimi grzechami i złymi pożądliwościami, natomiast ma codziennie wyłaniać się i powstawać nowy człowiek, który by w sprawiedliwości i czystości żył wiecznie przed Bogiem”. Nie można przyjąć daru i ofiary Jezusa, a odrzucić Jego samego, Jego Ewangelii – bo to oznaczałoby przyjąć nadaremnie łaskę Bożą.
Prezydent demokratycznego kraju może skorzystać z prawa łaski. Czego oczekujemy od człowieka, wobec którego to prawo zastosował i uwolnił go od kary pozbawienia wolności? Każdy odpowie: „Oczekujemy, by z tej szansy nowego życia skorzystał. By nie wracał do starych, złych nawyków. Byłoby straszną głupotą, gdyby ponownie znalazł się w więzieniu”.
Wobec Boga jesteśmy grzesznikami i zasługujemy na karę jako zapłatę za grzech. Tę zapłatę poniósł za nas Jezus, a nam okazana została łaska. Jeśli nie skorzystamy z darowanego nam czasu oczyszczenia, odnowy – czasu łaski, jeśli nie przyjrzymy się sobie: swojej dumie, zawziętości, przekonaniu, że oto ja jestem dobry tylko żyję w otoczeniu złych ludzi, to będziemy żyć złudzeniem taniej łaski. Jeśli nie zobaczymy w sobie grzesznika, który ginie, tonie w morzu grzechu i samousprawiedliwienia się – przyjmujemy Bożą łaskę nadaremnie!
To byłoby tak samo, jak gdyby bezdomnemu, głodnemu włóczędze dać nową willę, urządzoną, z piękną kuchnią, ogrodem oraz sejfem pełnym pieniędzy, by starczyły mu do końca życia – a on mówi: „Nie, nie potrzebuję! Dam sobie radę”. A następnego dnia zostaje znaleziony martwy. Umarł z głodu i zimna!
Bóg okazuje nam łaskę i daje dar życia wiecznego. „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” (Hbr 4,16), abyśmy: „nadaremnie łaski Bożej nie przyjmowali”. Amen.
„Zwiastun Ewangelicki” 4/2022
