„Panie, okazałeś łaskę ziemi swojej, odmieniłeś los Jakuba. Odpuściłeś winę ludu swego, zakryłeś wszystkie ich grzechy. Uśmierzyłeś wszystką złość swoją, zaniechałeś zapalczywości gniewu swego. Spraw nam odnowę, Boże zbawienia naszego, i zaniechaj gniewu swego na nas! Czyż na wieki gniewać się będziesz na nas, czy rozciągniesz gniew swój na wszystkie pokolenia? Czyż nie ożywisz nas znowu, aby lud twój rozradował się w tobie? Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam zbawienie swoje! Chciałbym teraz słyszeć, co mówi Bóg, Pan: zaiste, zwiastuje pokój ludowi swemu i wiernym swoim, aby tylko nie zawrócili do głupoty swojej. Zaiste, zbawienie jest bliskie dla tych, którzy się go boją, aby chwała jego zamieszkała w ziemi naszej. Aby łaska i wierność się spotkały, a sprawiedliwość i pokój pocałowały. Wierność wyrośnie z ziemi, a sprawiedliwość wyjrzy z niebios. Także dobrobytu udzieli Pan i ziemia nasza swój plon wyda. Sprawiedliwość kroczyć przed nim będzie i wyznaczać drogę krokom jego”. Ps 85
Lud izraelski powrócił z niewoli babilońskiej. Nic nie było takie, jak przedtem. Izraelitów czekało trudne zadanie budowania nowego życia. Lud, w swojej nowej rzeczywistości, wspomina dawne czasy. Czasy, w których Bóg okazywał swoje panowanie, królowanie, moc i władzę, obdarzał wszelkim dobrem. Czasy karmienia i pojenia, ratunku, wybawienia, prowadzenia ludu, uwolnienia potomków Jakuba z niewoli egipskiej i z niewoli babilońskiej. Otrzymane wyzwolenie odczytywali jako znak odpuszczenia ich win, grzechów, jako znak Bożej łaski.
Gdy nie widzimy zmiany na lepsze, podobnie jak lud izraelski boimy się patrzeć w przyszłość, a dzień dzisiejszy nas przeraża. Wspominamy za to otrzymaną niegdyś Bożą pomoc, błogosławieństwo, panowanie. Czynimy to zwłaszcza w dniach dla nas trudnych, kryzysowych. Zadajemy sobie pytania: Jak długo to jeszcze potrwa, „czyż na wieki gniewać się będziesz na nas?”, czy pandemia kiedyś się skończy, czy Bóg o nas zapomniał, czy nie widzi naszego cierpienia, problemów?
Chcemy usłyszeć Bożą odpowiedź, wiedzieć, co On ma nam do powiedzenia. A On odpowiada, trzeba się tylko wsłuchać w Jego słowa. On „Zwiastuje pokój ludowi swemu i wiernym swoim, aby tylko nie zawrócili do głupoty swojej. Zaiste, zbawienie jest bliskie dla tych, którzy się go boją”. Jezus odpowiada głosząc Dobrą Nowinę: „Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mk 1,15). Na pytanie: „Jak długo jeszcze” Jezus wyraźnie odpowiada, że Królestwo Boże już „pośród was jest” (Łk 17,21).
Król i Pan, tak jak obiecał: „Jestem z wami po wszystkie czasy aż do skończenia świata” (Mt 28,20), rzeczywiście jest obecny w życiu swego ludu, w życiu każdego z nas. Odpuszcza grzechy, jedna nas z Ojcem, obdarza pokojem. Daje zbawienie, ratunek, a jego znakiem jest krzyż. Możemy odważnie patrzeć w przyszłość, bo „nie drzemie ani nie zasypia stróż Izraela” (Ps 121,4). On widzi, słyszy i reaguje.
Jako oczyszczeni, wyzwoleni z niewoli grzechu, mamy prowadzić nowe, odrodzone życie. Mamy nie wracać „do głupoty swojej”, czyli do grzechów: bałwochwalstwa, oszustwa, kłamstwa, nienawiści. Mamy postępować tak, jak przystało na mieszkańców Królestwa Bożego – ufając Bogu i kierując się miłością do Boga i bliźnich. Mamy naśladować swego Pana i Króla Jezusa Chrystusa. On nikogo nie potępiał, nikomu nie odmawiał pomocy. Nie unikał kontaktu z wykluczonymi, chorymi na różne choroby czy z ludźmi innej kultury. On z nimi rozmawiał, On leczył ich ciała i dusze. Nie odmawiał im zbawienia.
Jezus często był fałszywie oskarżany, prześladowany, poniżany, aż w końcu został ukrzyżowany. Co na to odpowiadał? „On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi” (1 P 2,23). Jezus prosił: „Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34).
Jako zbawiony, oczyszczony krwią Chrystusa, wierzący, nie musisz się bać ani tego dziś, ani jutra, bo Jezus jest i będzie z tobą każdego dnia. Amen.
Niedziela 3. przed końcem roku kościelnego
„Zwiastun Ewangelicki” 21/2021
