miniatura

„Panie, okazałeś łaskę ziemi swojej, odmieniłeś los Jakuba. Odpuściłeś winę ludu swego, zakryłeś wszystkie ich grzechy. Uśmierzyłeś wszystką złość swoją, zaniechałeś zapalczywości gniewu swego. Spraw nam odnowę, Boże zbawienia naszego, i zaniechaj gniewu swego na nas! Czyż na wieki gniewać się będziesz na nas, czy rozciągniesz gniew swój na wszystkie pokolenia? Czyż nie ożywisz nas znowu, aby lud twój rozradował się w tobie? Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam zbawienie swoje! Chciałbym teraz słyszeć, co mówi Bóg, Pan: zaiste, zwiastuje pokój ludowi swemu i wiernym swoim, aby tylko nie zawrócili do głupoty swojej. Zaiste, zbawienie jest bliskie dla tych, którzy się go boją, aby chwała jego zamieszkała w ziemi naszej. Aby łaska i wierność się spotkały, a sprawiedliwość i pokój pocałowały. Wierność wyrośnie z ziemi, a sprawiedliwość wyjrzy z niebios. Także dobrobytu udzieli Pan i ziemia nasza swój plon wyda. Sprawiedliwość kroczyć przed nim będzie i wyznaczać drogę krokom jego”. Ps 85

Lud izraelski powrócił z niewoli babilońskiej. Nic nie było takie, jak przedtem. Izraelitów czekało trudne zadanie budowania nowego życia. Lud, w swojej nowej rzeczywistości, wspomina dawne czasy. Czasy, w których Bóg okazywał swoje panowanie, królowanie, moc i władzę, obdarzał wszelkim dobrem. Czasy karmienia i pojenia, ratunku, wybawienia, prowadzenia ludu, uwolnienia potomków Jakuba z niewoli egipskiej i z niewoli babilońskiej. Otrzymane wyzwolenie odczytywali jako znak odpuszczenia ich win, grzechów, jako znak Bożej łaski.

Gdy nie widzimy zmiany na lepsze, podobnie jak lud izraelski boimy się patrzeć w przyszłość, a dzień dzisiejszy nas przeraża. Wspominamy za to otrzymaną niegdyś Bożą pomoc, błogosławieństwo, panowanie. Czynimy to zwłaszcza w dniach dla nas trudnych, kryzysowych. Zadajemy sobie pytania: Jak długo to jeszcze potrwa, „czyż na wieki gniewać się będziesz na nas?”, czy pandemia kiedyś się skończy, czy Bóg o nas zapomniał, czy nie widzi naszego cierpienia, problemów?

Chcemy usłyszeć Bożą odpowiedź, wiedzieć, co On ma nam do powiedzenia. A On odpo­wiada, trzeba się tylko wsłuchać w Jego słowa. On Zwiastuje pokój ludowi swemu i wiernym swoim, aby tylko nie zawrócili do głupoty swojej. Zaiste, zbawienie jest bliskie dla tych, którzy się go boją”. Jezus odpowiada głosząc Dobrą Nowinę: „Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mk 1,15). Na pytanie: „Jak długo jeszcze” Jezus wyraźnie odpowiada, że Królestwo Boże już „pośród was jest” (Łk 17,21).

Król i Pan, tak jak obiecał: „Jestem z wami po wszystkie czasy aż do skończenia świata (Mt 28,20), rzeczywiście jest obecny w życiu swego ludu, w życiu każdego z nas. Odpuszcza grzechy, jedna nas z Ojcem, obdarza pokojem. Daje zbawienie, ratunek, a jego znakiem jest krzyż. Możemy odważnie patrzeć w przyszłość, bo „nie drzemie ani nie zasypia stróż Izraela” (Ps 121,4). On widzi, słyszy i reaguje.

Jako oczyszczeni, wyzwoleni z niewoli grzechu, mamy prowadzić nowe, odrodzone życie. Mamy nie wracać „do głupoty swojej, czyli do grzechów: bałwochwalstwa, oszustwa, kłamstwa, nienawiści. Mamy postępować tak, jak przystało na mieszkańców Królestwa Bożego – ufając Bogu i kierując się miłością do Boga i bliźnich. Mamy naśladować swego Pana i Króla Jezusa Chrystusa. On nikogo nie potępiał, nikomu nie odmawiał pomocy. Nie unikał kontaktu z wykluczonymi, chorymi na różne choroby czy z ludźmi innej kultury. On z nimi rozmawiał, On leczył ich ciała i dusze. Nie odmawiał im zbawienia.

Jezus często był fałszywie oskarżany, prześladowany, poniżany, aż w końcu został ukrzyżowany. Co na to odpowiadał? „On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi (1 P 2,23). Jezus prosił: Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34).

Jako zbawiony, oczyszczony krwią Chrystusa, wierzący, nie musisz się bać ani tego dziś, ani jutra, bo Jezus jest i będzie z tobą każdego dnia. Amen.

Niedziela 3. przed końcem roku kościelnego

„Zwiastun Ewangelicki” 21/2021