Nikt chyba jeszcze wtedy nie liczył czasu. Powietrze wciąż rozedrgane było doniosłym Bożym: „Przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty. Bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”(1 Mż 3,17-19).Twarde to słowa. Pewnie kołatały się jeszcze długo w głowach Adama i Ewy. Poczucie spokojnej beztroski powoli wypalało się w ogniu winy przygniatającej człowieka. Może nawet rodził się zalążek myśli, która czasami pojawia się, kiedy współcześni wczytują się w historię pierwszych ludzi – „Bóg nie chciał mieć z nimi nic wspólnego”. Tylko, że to jest całkowicie błędny wniosek, nawet pomimo tego, że[...]
Musisz się zalogować aby zobaczyć zawartość. Proszę Login. Nie masz konta? Przyłącz się
