„Jezus rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Rzekł mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się? Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha”. J 3,3-8
Po trzech wielkich świętach ostatnich miesięcy – Bożym Narodzeniu, Wielkanocy i Świętach Zesłania Ducha Świętego – nawet jeśli żyjemy już kilkadziesiąt lat, nadal możemy, tak jak ewangeliczny Nikodem, zadawać podstawowe pytania: Jaki jest Bóg? Kiedy się narodzę, kiedy będę żył naprawdę?
Niedziela poświęcona tajemnicy Trójcy Świętej najczęściej takie właśnie refleksje w nas prowokuje. Obudzona zostaje nasza wyobraźnia. Jeden Bóg w trzech osobach… Jak one wyglądają? Jakie są? Dlaczego tak „rodzinnie” je nazywamy: Ojciec, Syn i Ona – Gołębica, czyli Duch Święty?
Syn Boży przyjął ludzkie ciało. Stał się człowiekiem. Zatem pytamy, jak wyglądał Jezus? Miał długie, ciemne włosy? Pozostawił po sobie ślad twarzy na chuście, jak głosi legenda? Czy tzw. całun turyński coś nam mówi o wyglądzie Jezusa Chrystusa? Za dwanaście lat będziemy świętowali dwa tysiące lat od zmartwychwstania Chrystusa! Zadamy stare i nowe pytania o Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie. Jaki był Syn Boży Jezus Chrystus, oprócz tego, że jak przystało na Nauczyciela lubił rozmawiać ze swoimi uczniami o każdej porze, nawet w nocy?
A Bóg Ojciec – ten wbrew wielu protestom przez wieki pokazywany – jaki miał wygląd? Czy to starszy, biały mężczyzna z długą, miękką brodą, do której się można przytulić? Po Jego prawicy siedzi Syn, a Ona, Gołębica – Burza Tchnień – unosi się nad nimi?
To są pytania „malarskie”, może nawet niepoważne, ale są i inne. Dramatyczne i krzyczące. Jeśli On – Wszechobecny, Wszechmogący i Niewidzialny jest taki miły, taki dobry, tak nas kocha, to w ogóle gdzie był te 80. lat temu w okolicach Oświęcimia skąd wyruszył tzw. „marsz śmierci”? Czy On teraz w tych pandemicznych miesiącach, przy kolejnych falach choroby był obecny w przepełnionych hospicjach i szpitalach świata? Świata wojen, głodu i zarazy? Świata potopu nienawiści, rywalizacji, manipulacji i kłamstwa, że teraz to już będzie lepiej i bardziej eko? Gdzie byłeś, Boże – i w jakiej postaci? Gdzie jesteś przy każdym morderstwie, cierpieniu, śmierci, przy każdym bezsensie i samotności, samobójstwie, akcie desperacji albo terroru?
Wierzę, że Boża odpowiedź jest dość prosta: „Jestem tu. Jestem tu, gdzie Ty jesteś”. To działa tak, jak tamto spotkanie w ciemności palestyńskiej nocy w ewangelicznych czasach: Nikodem: „Nauczycielu, jesteś tu?”. Jezus: „Tak, Nikodemie, jestem tutaj”.
Chrześcijanie w Indiach, którzy należą do niższych kast – system kastowy nie jest już w Indiach oficjalny, ale nadal wyraźny – jeszcze niedawno podkreślali, że Syn Boży Jezus Chrystus jest dalitą, to znaczy należy do najniższej kasty. Z tego powodu zna On życie na najniższym, najbardziej zagrożonym, na najmniej chronionym poziomie. Może w Polsce analogicznie powinniśmy powiedzieć, że Kościół Chrystusa nie należy do żadnej uprzywilejowanej partii. Że Bóg nie ma żadnej płci ani nie należy do żadnego uprzywilejowanego gatunku. I wreszcie, że nie jest na wyłączność człowieka.
W Chrystusie Bóg stał się człowiekiem i jest Odkupicielem człowieka, jest naszym – twoim i moim – Zbawicielem, ale jest także Zbawicielem świata, niebios i oceanów, kosmosu i chaosu. Jest Panem życia i śmierci, Księciem pór roku i czasu poza czasem. Jest także Królem zwierząt, roślin i kamieni. One kiedyś krzyczeć będą w rozmowie ze Stwórcą opowiadając historię swoich miast, a boski Wiatr odpowie na wszystkie pytania Nikodemów. Amen.
„Zwiastun Ewangelicki” 10/2021
