„Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich. I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi! Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem! Wszystkim zaś dzikim zwierzętom i wszelkiemu ptactwu niebios, i wszelkim płazom na ziemi, w których jest tchnienie życia, daję na pokarm wszystkie rośliny. I tak się stało. I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre”. 1 Mż 1,26-31
Jubilate! Radośnie wysławiajcie Boga! Radość, to uczucie, które przeżywa człowiek, w chwilach, gdy doświadcza dobra, gdy doświadcza pełni życia, kiedy po prostu potrafi się nim cieszyć. Przez ostatni rok wiele tej codziennej radości zostało nam odebrane przez ograniczenia wynikające z pandemii. Pojawiło się więcej narzekania na otaczającą rzeczywistość. Być może teraz mamy winowajcę, którym stał się koronawirus lub rządzący narzucający pewne sposoby zachowania. Ale czy wcześniej było inaczej, czy było więcej radości? Czy potrafiliśmy radośnie wysławiać Boga?
Opisy stworzenia świata znajdujące się w dwóch pierwszych rozdziałach 1. Księgi Mojżeszowej rysują przed nami obraz Boga jako kreatora świata, dawcę życia i Pana tego, co zostało przez Niego stworzone. Bóg nie tylko stwarza, ale stworzonemu przez siebie światu nadaje pewien porządek, cel i sens (por. 1 Mż 1). W zasadzie cała maszyneria stworzonego świata działa perfekcyjnie, doskonale, co podkreślają słowa: „I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre”. Tego, co było bardzo dobre, możemy doświadczać również teraz, gdy udamy się w odludne rejony parków, lasów, jezior, łąk. To tam możemy zetknąć się z wielkością i pięknem Bożego stworzenia. Wystarczy podnieść głowę do góry, aby dostrzec misternie budowane ptasie gniazda pomiędzy zielonymi gałęziami drzew. Wystarczy spojrzeć na skraj leśnej drogi, gdzie mrówki pieczołowicie budują swoje mrowisko, znosząc różne elementy znalezione w leśnym runie na jedno miejsce. Wystarczy pójść nad staw i spojrzeć w taflę wody, aby zobaczyć pływające ryby, a na łące zauważyć jak trawa muskana delikatnymi powiewami wiatru przypomina delikatnie pofalowane jezioro. Można nocą wyjść przed dom i popatrzeć w niebo, na księżyc i gwiazdy, aby doświadczyć po raz kolejny tego, że wszystko to, co stworzył Bóg, ma swój porządek, cel i ład.
W czasie stworzenia świata Bóg nałożył na człowieka pewien obowiązek: „Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną”. Człowiek jednak zaczyna dążyć do czegoś więcej, do zrównania się z Bogiem, do panowania również nad życiem. Dążenie człowieka do niezależności, doprowadza go do zerwania jedności z Bogiem. Doprowadza do grzechu. Człowiek coraz bardziej zakłóca Boży porządek. Nadużywa danego mu przez Boga przywileju. Żyje w swoim egoistycznym dążeniu do tego, aby być jak Bóg. Człowiekowi przestaje wystarczać to, by być, dużo ważniejsze staje się, aby mieć, aby decydować wbrew naturalnemu porządkowi.
Owo nasze ludzkie dążenie znajduje finał na Golgocie. To tam Jezus Chrystus umiera za tego, który nieustannie chce mieć. Śmierć Zbawiciela na krzyżu przynosi smutek, bo odsłania prawdę o nas. Później jednak przychodzi Wielkanoc, czas radości. Życie triumfuje nad śmiercią.
Czy w naszej codzienności życie triumfuje nad śmiercią? Czy my pozwalamy żyć, czy może odbieramy radość życia sobie, innym, Bożemu stworzeniu? Albert Schweitzer w swojej etyce czci dla życia dał wyraźne przesłanie, że każde stworzenie ma taką samą wolę życia, dlatego cieszymy się życiem i pozwólmy cieszyć się życiem całemu Bożemu stworzeniu, bo w życiu jest radość. Amen.
3. Niedziela po Wielkanocy (Jubilate)
„Zwiastun Ewangelicki” 8/2021