a1

„Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością. Nie dlatego że jesteście liczniejsi niż wszystkie ludy, przylgnął Pan do was i was wybrał, gdyż jesteście najmniej liczni ze wszystkich ludów. Lecz z miłości swej ku wam i dlatego, że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom, wyprowadził was Pan możną ręką i wybawił cię z domu niewoli, z ręki faraona, króla egipskiego. A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem wiernym, który do tysiącznego pokolenia dochowuje przymierza i okazuje łaskę tym, którzy go miłują i strzegą Jego przykazań. Lecz sam odpłaca tym, którzy go nienawidzą, aby ich wytracić. Nie zwleka, ale odpłaca temu samemu, kto go nienawidzi. Przestrzegaj więc przykazań, ustaw i praw, które Ja ci dzisiaj nakazuję spełniać. Za to zaś, że będziecie słuchać tych praw i przestrzegać ich oraz je spełniać, Pan Bóg twój, dochowa ci przymierza i obietnicy łaski, które przysiągł twoim ojcom”. 5 Mż 7,6-12

Kim jest dla ciebie Bóg? Kiedy o Nim pamiętasz? Jak często z Nim rozmawiasz? Czy możesz bez żadnego problemu lub też bez najmniejszego zająknięcia stwierdzić, że jest On dla ciebie najważniejszy? Czy pamiętasz o Nim zawsze i wszędzie? Czy może przypominasz sobie o Bogu tylko i wyłącznie wtedy, kiedy potrzebujesz Jego pomocy i wsparcia? Czy żyjesz wedle swoich reguł i zasad, czy może jednak przestrzegasz Bożych przykazań? A gdy ktoś popatrzy na to, jak traktujesz innych, to jakie świadectwo twojej wiary zobaczy?

Wprawdzie w przytoczonym tu starotestamentowym fragmencie czytamy o tym, że Izraelici „spośród wszystkich ludów” zostali przez Boga wybrani i obdarzeni szczególną miłością, to jednak dziś jesteśmy świadomi, że Boża miłość nie jest ograniczona do jednego, konkretnego ludu czy też narodu, lecz dotyczy wszystkich ludzi. Bóg poprzez swojego Syna Jezusa Chrystusa okazał miłość nie tylko członkom Narodu Wybranego, ale wszystkim. W skład swojego ludu powołał każdego człowieka. Oznacza to, że Boża miłość obejmuje swoim zasięgiem nie tylko i wyłącznie Izraelitów, lecz cały świat!

Musimy pamiętać jednak o tym, że w życiu ludzi, którzy chcą należeć do Bożego ludu, nic nie dzieje się automatycznie. To, że Bóg w swojej miłości wybrał i powołał każdego człowieka, nie jest równoznaczne z tym, że wszyscy dostąpią Bożej łaski, przebaczenia grzechów oraz zbawienia. Boża łaska, przebaczenie grzechów oraz zbawienie stają się udziałem tych, którzy przyjęli do swoich serc i umysłów ofiarowane przez Boga dary i żyją wedle zapisanych w Słowie Bożym zasad. Lekceważenie Bożych przykazań, życie bez Boga i wbrew Jego woli jest równoznaczne z odrzuceniem Bożej miłości i łaski. Bóg dał nam przykazania nie po to, abyśmy uczyli się ich na pamięć, ale po to, abyśmy wprowadzali je w nasze życie. Nie mamy ich pięknie recytować, lecz powinniśmy według nich postępować.

Jednak warunkiem, aby należeć do Bożego ludu nie jest sama przynależność, ale działanie. Bóg w stosunku do tych, którzy chcą należeć do Jego ludu, ma konkretne oczekiwania. Jednym z naszych zadań jest dzielenie się z innymi Dobrą Nowiną, aby dzięki naszemu świadectwu Ewangelia mogła iść dalej w świat. Oczywiście możemy to zadanie wypełniać w przeróżny sposób, każdy wedle darów i talentów, które otrzymał od Boga. Nie musimy się obawiać, że nie damy rady tego zadania odpowiednio wykonać, ponieważ w jego realizowaniu nie jesteśmy zdani sami na siebie i swoje siły, lecz zawsze pomaga nam i wspiera nas Bóg.

W Psalmie 37 czytamy: „Zaufaj Panu i czyń dobrze, mieszkaj w kraju i dbaj o wierność! Rozkoszuj się Panem, a da ci czego życzy sobie serce twoje! Powierz Panu drogę swoją, zaufaj Mu, a On wszystko dobrze uczyni. (…) Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana, On jest ich obroną w czasie niedoli. Pan wspomaga ich i ratuje”. Amen.

6. Niedziela po Trójcy Świętej

„Zwiastun Ewangelicki” 13-14/2020